του Βασίλη Χατζηελευθερίου
*** Δεν θα ασχοληθώ με τον γάμο των ομοφυλοφίλων, και την δυνατότητα να έχουν παιδί, που είναι και το ευάλωτο μέρος αυτής της σύνθεσης που θέλουν να την ονομάσουν οικογένεια, ούτε και για τεκνοθεσίες. Θα ήθελα ωστόσο να μιλήσω για το πώς βιώνω εγώ ο ίδιος, ως ετεροφυλόφιλος, όλο αυτόν τον θόρυβο, όλον αυτόν τον καταιγισμό ερωτήσεων – δικαιωμάτων – ύβρεων, όλη αυτή την πίεση που ασκείται στην κοινωνία, από μια μικρή ομάδα συμπολιτών μας, που πιστεύουν ότι ο κόσμος γυρίζει γύρω από αυτούς.
Εδώ και χρόνια λοιπόν, ένα οργανωμένο κίνημα, έχοντας αποκτήσει προσβάσεις σε θέσεις εξουσίας (ΜΜΕ-διοίκησης-τέχνες), επιτίθεται κυριολεκτικώς στην κοινωνία, στους ετεροφυλόφιλους (άντρες και γυναίκες), που υποστηρίζουν και χρησιμοποιούν ακόμα τις λέξεις-έννοιες μάνα, πατέρα, ανθρωποκτονία, και όχι γονέα 1, γονέα 2, γυναικοκτονία, και άλλες τέτοιες μεταμοντέρνες και sic κορώνες. Και το χειρότερο είναι ότι δεν αισθάνονται καθόλου ως καρέτα-καρέτα, που χρήζει ειδικής φροντίδας!!! Αυτό λοιπόν το κίνημα, επιτίθεται με μένος στους ετεροφυλόφιλους, που δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους περί gay pride, υιοθεσίας, (αλήθεια, γιατί όχι κοροθεσία;) και άλλων κατά την άποψή τους μεταμοντέρνων απόψεων, χαρακτηρίζοντάς τους (τους ετεροφυλόφιλους) ως συντηρητικούς – φασίστες – ακροδεξιούς -οπισθοδρομικούς, και ομοφοβικούς!!!!! Πρέπει να έχουμε ενοχές που δεν είμαστε ομοφυλόφιλοι, που δεν μας αρέσουν οι παρελάσεις σεξουαλικών προτιμήσεων ημίγυμνων ή γυμνών, και που δεν βρίσκουμε κανένα λόγο να γίνεται η σεξουαλικότητα μετ’ επιτάσεως και απαιτήσεως, μάθημα στα σχολεία; Κι εμείς δεν κάναμε τέτοια μαθήματα, αλλά δεν «λοξοδρομήσαμε». Είχαμε το σπίτι μας, την μάνα μας τον πατέρα μας και μας συμβουλεύανε και τα κουβεντιάζαμε. Έχουμε καταντήσει να απολογούμαστε, γιατί δεν μας αρέσει η ομοφυλοφιλία!!! Διότι δεν αρκεί να σεβόμαστε και να αποδεχόμαστε τους ομοφυλόφιλους συμπολίτες μας, αλλά για μερικούς, ως φαίνεται, πρέπει να εντρυφήσουμε και οι ίδιοι στα μυστήριά της, για να γίνουμε αποδεκτοί από την επιθετική κοινότητα που σέρνει τον χορό του παραλόγου… Εν κατακλείδι, αυτό που εκλαμβάνω τόσα χρόνια από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπως διαμορφώνεται στον δημόσιο λόγο, είναι ότι αφού δεν είμαι ομοφυλόφιλος, τότε είμαι σίγουρα «ομοφοβικός»!!! Έτσι λοιπόν, όπως απαιτούν να σέβομαι τις επιλογές τους, έτσι κι εγώ απαιτώ να σέβονται τις δικές μου… Σε τελική ανάλυση ΝΑΙ, μου αρέσει το άλλο φύλο. Πού είναι το πρόβλημα;;;;
Ευχαριστώ Ελένη.
*** Θαυμάσια η παράσταση των ΑΣΤΕΓΩΝ, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το Σαββατοκυριακοδεύτερο που μας πέρασε. Και σκηνοθετικά και υποκριτικά αξιοπρεπέστατοι. Έκαναν τα 40στά γενέθλιά τους, με μια παράσταση προσεγμένη. Μπράβο σε όλους.
