Κάθε χρόνο τέτοια εποχή περίπου αρχίζουν τα προβλήματα στον Αιολικό. Η ομάδα ξεμένει από ουσιαστικούς στόχους, ο κόσμος αρχίζει σιγά – σιγά να “ξενερώνει” (αν και το “ξενέρωμα” είναι διαχρονικό), τα οικονομικά δυσκολεύουν, αρχίζουν οι γκρίνιες και η κατάσταση δυσχεραίνει γενικότερα.
Φέτος η ομάδα με νέα διοίκηση προσπάθησε να αλλάξει τα δεδομένα και να φέρει νέα ήθη και έθιμα στον σύλλογο. Προσπάθησε να μειώσει κατά πολύ το μπάτζετ των παικτών, κατέβασε τις αμοιβές τους στο ελάχιστο και με βάση την πραγματική τους αξία, προσπάθησε να νοικοκυρέψει τα οικονομικά της, ώστε αυτά να μην ξεφύγουν και “ψαχνόμαστε” στο τέλος της χρονιάς πού χρωστάει και πόσα και γενικά άλλαξε φιλοσοφία. Αυτό θα γινόταν με βάση έναν λογικό προϋπολογισμό, ο οποίος όμως δεν προχωρά όπως αρχικά τον είχαν υπολογίσει. Γιατί πέρα από τους δυο χορηγούς, οικογένεια Τρύφων και Καραβατάκης, που έχουν φανεί συνεπείς μέχρι τώρα και έχουν δώσει όσα έχουν υποσχεθεί και τα μέλη του συμβουλίου που κάθε τόσο “στηρίζουν”, τα υπόλοιπα έσοδα δεν “περπάτησαν”.
Είτε από κάποιους που υποσχέθηκαν αλλά δεν έδωσαν τελικά, είτε από τις διαφημίσεις, είτε από τα εισιτήρια, η ουσία είναι πως τα έσοδα δεν είναι τα αναμενόμενα. Ωστόσο μέχρι σήμερα το πράγμα είναι ελεγχόμενο, αφού μέχρι και τον Δεκέμβρη όλες οι υποχρεώσεις της ομάδας είναι πληρωμένες, ενώ στο ποδοσφαιρικό τμήμα οφείλεται ένας μόλις μήνας, ο Δεκέμβριος. Και μην φανταστεί κανείς πως τα έξοδα είναι λίγα. Αρκεί να σημειώσουμε πως κάθε ένα εκτός έδρας παιχνίδι του Αιολικού στοιχίζει 4.000-5.000 ευρώ το λιγότερο. Αν αυτό το βάλει επί 15 (μαζί με τα δυο κύπελλα που έπαιξε η ομάδα) έχει ένα επιπλέον ποσό, γύρω στις 75.000 ευρώ, που οι άλλες ομάδες του ομίλου δεν το έχουν. Όπως ενδεχομένως δεν έχουν να πληρώνουν και τα ενοίκια των παικτών που αποκτούν.
Γιατί εκτός από τα χρήματα που παίρνει ένας παίκτης κάθε μήνα, η διοίκηση πληρώνει και το ενοίκιό του (άλλα 150-200 ευρώ), το φαγητό του (άλλα 150-200 ευρώ), κάτι που ελάχιστοι ξέρουν. Και όσον αφορά και τις διαιτησίες, κατά μέσο όρο 2.000 ευρώ σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι πληρώνει ο Αιολικός για τους διαιτητές. Κάνα χιλιάρικο είναι τα εισιτήριά τους πήγαινε-έλα μαζί με διανυκτερεύσεις κτλ. και τα υπόλοιπα η αμοιβή τους.
Αν λοιπόν κάνει κανείς την σούμα στο τέλος, θα διαπιστώσει ότι το παιχνίδι είναι “στημένο”, γιατί πολύ απλά δεν παίζεται επί ίσοις όροις. Όχι μόνο φέτος, χρόνια τώρα, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει ό,τι ισχύει για τους άλλους τομείς, αυτή η θεωρία (θα την πω εγώ γιατί περισσότερο θεωρητική είναι παρά πρακτική) περί νησιωτικότητας, να ισχύσει και στον αθλητισμό. Γιατί, δηλαδή, ο Αιολικός και ο κάθε Αιολικός, η κάθε ομάδα του νησιού, να ξεκινά την σεζόν έχοντας 100.000 ευρώ το λιγότερο επιπλέον έξοδα από την Παναχαϊκή, την Βάρδα και τον Φωστήρα; Γιατί αυτά τα χρήματα να μην τα δώσει για μεταγραφές και να γίνει… Μπαρτσελόνα; Εδώ οι ομάδες αυτές έρχονται μια φορά την χρονιά στο νησί και “κλαίνε” για την ταλαιπωρία του καραβιού και τα έξοδα που έκαναν. Για ένα ταξίδι παρακαλώ. Που ο Αιολικός κάνει κάθε μήνα δυο και τρία, αν χρειαστεί.
Αν το πράγμα συνεχιστεί έτσι, η χρονιά φέτος μπορεί κουτσά-στραβά να βγει και θα βγει. Αλλά μην περιμένει κανείς ότι θα υπάρξει συνέχεια αν δεν υπάρξει βοήθεια. Βοήθεια αυτονόητη λέμε. Τα στοιχεία παραπάνω είναι αδιαμφισβήτητα. Όπως διαμαρτύρεται, λοιπόν, ο Γαληνός και ο Γιαννέλλης, η Καλογήρου και οι βουλευτές μας κατά καιρούς, για τις αδικίες που υφίστανται διάφοροι κλάδοι στο νησί, όπως ζητάνε να ισχύσει η έννοια της νησιωτικότητας σε διάφορους τομείς, να απαιτήσουν το ίδιο να συμβεί και στον Αθλητισμό. Αν δεν μπορούν να το κάνουν να ενισχύσουν οι ίδιοι την ομάδα. Τον Αιολικό, τον Διαγόρα, τον Αίγειρο, όποιον ανεβεί τέλος πάντων στην Γ’ Εθνική. Ή μήπως δεν μπορούν; Αστεία πράγματα. Εξάλλου δεν ζητάνε τίποτα περισσότερο από αυτό που δικαιούται ο Αιολικός και ο κάθε Αιολικός. Παιχνίδι επί ίσοις όροις και δικαιοσύνη. Και θα το ξαναπώ. Μήπως δεν μπορούν; Αστεία πράγματα.
Υ.Σ.: Τελευταία μαθαίνω ότι αρκετοί παίκτες, κυρίως ντόπιοι “έχουν σηκώσει παντιέρα” και ζητάνε να φύγουν. Προφανώς τα χρήματα στο τοπικό είναι περισσότερα. Οι φιλοδοξίες ορισμένων, εξάλλου, μέχρι εκεί φτάνουν. Οπότε χίλιες φορές “ξένα” παιδιά. Χίλιες φορές ο Τόλιας και ο Ιωαννίδης που βρίσκονται σε ένα ξένο μέρος γι’ αυτούς, έχουν λίγους μήνες στον Αιολικό, αλλά δείχνουν να τον σέβονται περισσότερο από τους γεννημένους Αιολικούς.
