Για τα δυο μεγάλα πανηγύρια αμέσως μετά το Πάσχα ετοιμάζεται η Λέσβος, καθώς κάθε χρόνο αποτελούν πόλο έλξης για τον θρησκευτικό τουρισμό. Πρόκειται για το πανηγύρι των Καρυών στη Μονή του Αγίου Ραφαήλ την Τρίτη του Πάσχα, ενώ ακολουθεί την Κυριακή των Μυροφόρων το πανηγύρι για τα θυρανοίξια του προσκυνήματος των Ταξιαρχών. Ιδιαίτερα στο πανηγύρι του Ταξιάρχη αναμένεται και φέτος μεγάλη προσέλευση με πλοία και αεροπλάνα, ωστόσο πιστούς από άλλες περιοχές της Ελλάδας και την Κύπρο συγκεντρώνει και το πανηγύρι του Αγίου Ραφαήλ, αν και φέτος σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη εκδρομή με γκρουπ στην περιοχή.
Η εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης και των συν Αυτώ, δηλαδή όλων των Χριστιανών που μαρτύρησαν μαζί Τους στον λόφο των Καρυών στη Θερμή πλησιάζει και το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ είναι έτοιμο για να υποδεχτεί τους προσκυνητές και τις προσκυνήτριες σε μια λαμπρή, πανηγυρική Θεία Λειτουργία την Λαμπροτρίτη. Όπως αναφέρει στα «Νέα της Λέσβου» η Ηγουμένη της Μονής των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, Ταβιθά, το Μοναστήρι είναι έτοιμο για να υποδεχτεί τον κόσμο, ο οποίος αναμένεται πολύς και για φέτος.
Προσκυνητές από την Αθήνα και την Κύπρο ήταν και χθες στη Μονή. Το προσκύνημα στο Μοναστήρι γίνεται καθημερινά όλο το χρόνο από επισκέπτες που φθάνουν στο νησί μας είτε ακτοπλοϊκώς, είτε αεροπορικώς από διάφορα μέρη της Ελλάδας και από το εξωτερικό. Αλλά και από το νησί μας αρκετοί είναι εκείνοι που επισκέπτονται το Μοναστήρι των Αγίων για να προσευχηθούν και να πάρουν δύναμη. Πλήθος κόσμου ανεβαίνει στο λόφο των Καρυών για να λάβει την ευλογία των Αγίων που μαρτύρησαν φρικτά στο νησί μας πριν από 562 χρόνια, στις 9 Απριλίου του 1463 την Λαμπροτρίτη.
Το θαύμα της Χριστίνας
Κατά την χθεσινή μας επίσκεψη στο Μοναστήρι η Ηγουμένη, Ταβιθά η οποία μας υποδέχτηκε στο γραφείο της, μας έφερε σε επικοινωνία με μια προσκυνήτρια, η οποία βίωσε το θαύμα του Αγίου Ραφαήλ όταν αντιμετώπιζε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η Χριστίνα Σάλτα από την Παιανία της Αττικής προσευχόταν πάντα στον Άγιο Ραφαήλ, ενώ από το 2019 επισκέπτεται κάθε χρόνο το Μοναστήρι. Όπως τονίζει, «όλα αυτά με έκαναν καλύτερο άνθρωπο». Με βαθιά συγκίνηση η κ. Σάλτα αναφέρει ότι μέσα από αυτή την περιπέτεια, τη δοκιμασία, έγινε πιο δυνατή και συμπονετική προς τον συνάνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια.
Η μαρτυρία της Χριστίνας Σάλτα, όπως τη διηγήθηκε στα «Νέα της Λέσβου»:
«Όλα ξεκίνησαν το 2017 όταν άρχισα να έχω αστάθειες, ιλίγγους, να πέφτω και να κάνω εμετούς. Μπαινόβγαινα στα νοσοκομεία και προσπαθούσαν να δούνε τι είναι. Εν τέλει κάποια στιγμή μόλις βγήκα από το νοσοκομείο που είχα κάνει εισαγωγή, ήρθε ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου και μου είπε ότι δεν έχω τίποτα, γιατί μου έλεγαν να κοιτάξω ίλιγγο λαβυρίνθου για το αυτί, να κοιτάξω αυχένα ή μάτια. Μου είπε ότι δεν έχεις ούτε στο αυτί τίποτα, ούτε στον αυχένα, ούτε στα μάτια. Δες το κεφάλι σου γιατί έχεις, μου είπε μια λέξη εγκεφαλίτιδα ή παρεγκεφαλίτιδα, απλά δεν την ήξερα και δεν την θυμόμουν όταν ξύπνησα πώς ακριβώς ήτανε. Ξυπνάω, κανονίζω μετά από δύο μέρες μαγνητική στο κεφάλι να δω τι γίνεται και μου βρήκαν όγκο στην αριστερή γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία. Ο όγκος μεγάλωνε και μου είχανε πει ότι αν μεγαλώσει στα τέσσερα εκατοστά θα γίνει επιθετικός και δεν θα είναι η κατάληξη καλή. Έκανα μετά από έναν χρόνο μια επέμβαση που μου πείραξε την αριστερή πλευρά και άρχισα να έχω μουδιάσματα, έπιανα πράγματα και μου πέφτανε. Το πόδι μου παρέλυε από το γόνατο και κάτω ένα νεύρο, οπότε δεν μπορούσα να κάνω την κίνηση να το σηκώσω. Σιγά- σιγά άρχισα να παίρνω πατερίτσες γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω και εν τέλει είχα πάρει και καροτσάκι γιατί δεν μπορούσα πλέον να σταθώ. Δούλευε δηλαδή μόνο το δεξί μου χέρι και το δεξί μου πόδι, και η αριστερή πλευρά έπασχε. Οπότε δεν μπορούσα να κινηθώ και πήρα καροτσάκι. Τον Σεπτέμβριο του 2019 ήρθα στο Μοναστήρι με το καροτσάκι, είχα πάρει και μαζί μου τις πατερίτσες σε περίπτωση που χρειαζόταν κάπου να σταθώ, γιατί δεν ήξερα αν πέρναγε το καροτσάκι στο Μοναστήρι, να σταθώ μέχρι να περάσει ο άντρας μου με το καροτσάκι από την άλλη μεριά». Και συνεχίζει: «Την πρώτη μέρα ήρθα με το καροτσάκι εδώ πέρα, πήγαμε, προσκυνήσαμε, ήρθαμε στην Ηγουμένη. Τη δεύτερη μέρα άρχισα να νιώθω την κίνηση στο πόδι μου, δηλαδή άρχισε λίγο να ξεμουδιάζει και να μην είναι η παράλυση κάτω στο πέλμα στο πόδι. Οπότε άρχισα λίγο να κουνάω το πόδι, και το χέρι μου άρχισε να έχει την αίσθηση να μπορώ να πιάνω, να σφίγγω πράγματα. Δοκίμασα να σηκωθώ με τις πατερίτσες και είδα ότι τα κατάφερνα και έκανα βηματάκια σιγά-σιγά χωρίς να σέρνω το πόδι, γιατί εγώ το έσερνα το πόδι. Και την τελευταία μέρα που φύγαμε είχα αφήσει και τις πατερίτσες και περπατούσα εδώ πέρα αγκαζέ με τον άντρα μου. Έκτοτε μετά από έναν μήνα περίπου επανήλθε όλη η κίνησή μου, η βάδισή μου επανήλθε δηλαδή στο φυσιολογικό έτσι όπως ήμουνα. Γιατί επί έναν χρόνο ταλαιπωρούμουνα με τα προβλήματα αυτά».
Ερωτηθείσα για το τι έγινε με τον όγκο στο κεφάλι μας απάντησε ότι «ο όγκος είναι εκεί και κοιμάται. Μου είχανε πει ότι στα πέντε χρόνια μπορεί να αρχίσει να ξυπνάει γιατί είχε ημερομηνία λήξης, ας το πούμε, η επέμβαση. Είμαι τώρα στα επτά χρόνια και ακόμα κοιμάται και δεν έχω συμπτώματα, το βασικό».
Πώς έμαθε για τον Άγιο Ραφαήλ
«Το 2020 που ήρθα με τον μικρό μου, επειδή είχα ιλίγγους όταν ξάπλωνα και ξάπλωνα μόνο από τη δεξιά πλευρά, κάποια στιγμή κοιμάται στο απέναντι κρεβάτι και του λέω έλα από το άλλο κρεβάτι για να σε βλέπω γιατί δεν μπορώ να στρίψω. Τέλος πάντων, έστριψα με χίλια ζόρια και παρακαλούσα να μην ζαλιστώ και κάνω εμετούς, μη με πιάσει ίλιγγος και δεν με έπιασε ίλιγγος και με παίρνει ο ύπνος. Και ξυπνάω μες στο άγχος ότι θα με πιάσει ίλιγγος και έκτοτε μου φύγαν και οι ίλιγγοι στον ύπνο. Γιατί κοιμόμουν μόνο από δεξιά τρία χρόνια», προσθέτει.
Σε ερώτησή μας πώς έμαθε για τον Άγιο Ραφαήλ είπε ότι «για τον Άγιο Ραφαήλ έμαθα το 2012. Μου βρήκαν νεφρική ανεπάρκεια όταν ήμουν έγκυος στον μεγάλο μου γιο και μου είχανε πει να μην κάνω δεύτερο παιδί γιατί χαλάγανε τα νεφρά μου σύντομα και θα πήγαινα για αιμοκαθάρσεις. Μετά από περίπου επτά χρόνια σταμάτησαν τα νεφρά σε ένα σημείο, οπότε αποφασίσαμε να ρισκάρουμε να κάνουμε μια προσπάθεια, αν θέλει ο Θεός, για δεύτερο παιδί. Έτυχε να μου στείλει η θεία μου το βιβλίο του Αγίου Ραφαήλ με όλη τη βιογραφία του, τα μαρτύριά του και είχα συγκινηθεί που διάβαζα για τον Άγιο Ραφαήλ. Στον πέμπτο μήνα μπήκα μέσα, έκανα εισαγωγή για να δούμε τα νεφρά, αν θα πήγαινα για αιμοκαθάρσεις ή θα σταματούσαμε την κύηση. Αν ήταν εντάξει τα νεφρά θα συνεχίζαμε για να γεννήσω το μωρό. Και έρχεται η νεφρολόγος με τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και μου λέει “Εσύ είσαι η Χριστίνα;” Λέω ναι. Λέει αν δεν μας έφερνες τις παλιές θα νόμιζα ότι μας κοροϊδεύεις. Μου είπε ότι τα νεφρά μου είναι καλά και μπορώ να συνεχίσω την κύηση. Και όχι μόνο είναι καλά, αλλά δεν είμαι στο στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας πλέον. Και όταν γέννησα τον Ραφαήλ, είναι ταμένος ο μικρός, ήρθε ο Άγιος Ραφαήλ την ώρα που ήμουν στη νάρκωση και μου είπε ότι το μωρό μου είναι γερό και γεννήθηκε 3,280 κιλά. Ξυπνάω, λέω στον άντρα μου πόσο είναι το μωρό; Λέει δεν ξέρω, πάνε να το καθαρίσουν και να μου πουν. Λέω τρέξε γιατί είδα αυτό. Τρέχει ο άντρας μου και γυρνάει με ένα χαμόγελο και λέει 3,280».
