Συνέχεια στην πορεία που χαράζει…

Ο Αιολικός μπορεί να μην κατάφερε να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα στη Νίκαια, απέναντι στον ιστορικό Ιωνικό, αλλά πρέπει να συνεχίσει την πορεία που χαράζει από το πρώτο παιχνίδι του δεύτερου γύρου, αυτό με τον Χαραυγιακό, στις 6 Ιανουαρίου, στον παγωμένο Ταρλά.
Η αναφορά στο συγκεκριμένο παιχνίδι δε γίνεται τυχαία, μιας και η ομάδα της Μυτιλήνης έδειξε ότι έχει σφυγμό. Αυτό το παιχνίδι, και έπειτα το πολύ κρίσιμο τρίποντο με τον Ηλυσιακό, επέτρεψε στον Αιολικό να ελπίζει και να επιστρέφει δριμύτερος για το κόλπο άνοδος. Από εκεί που γινόταν λόγος, από πολλούς ειδήμονες, ότι ο ιστορικός Αιολικός θα κινδυνέψει με επιστροφή στα τοπικά, οι παίκτες του Στύλου δήλωσαν παρόντες και τους διέψευσαν πανηγυρικά, πέφτοντας μαχόμενοι για την άνοδο, στο γήπεδο της Νεάπολης Νίκαιας.
Ο ΑΙΟ, λοιπόν, συνεχίζοντας την πορεία που έχει από την αρχή του δεύτερου μισού, έχει όλα τα εχέγγυα να κάνει τη διαφορά και το άλμα προς τις επαγγελματικές κατηγορίες. Γι’ αυτό το πολυπόθητο άλμα, χρειάζεται να έχει όραμα, πίστη στο έργο και δουλειά στον Ταρλά και το βοηθητικό της Μόριας, όπου χτίζεται, τα τελευταία δύο χρόνια. Χρειάζονται, όμως, και δύο-τρεις προσθήκες από το πάνω ράφι, για να παρουσιαστεί μια ομάδα υπερπλήρης και έτοιμη για πρωτάθλημα.
Για να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω, απαιτείται έμπρακτη στήριξη στην ομάδα, και να βρεθούν «συμπαίχτες» στον αγώνα του Σταύρου Γρυπιώτη. Ενός προέδρου, που έχει αναλάβει την ομάδα σε χαλεπούς καιρούς, την «πονάει» και τη θέλει να πρωταγωνιστεί, ξοδεύοντας πολύτιμο προσωπικό χρόνο και χρήμα. Ενός προέδρου, που αν δεν ήταν, ίσως η ιστορική ομάδα της Μυτιλήνης αγωνιζόταν στα τοπικά της Λέσβου. Ενός προέδρου, που στο προχθεσινό παιχνίδι, ήταν ανάμεσα στους αγνούς και γεμάτο αγάπη για την ομάδα τους φιλάθλους του Αιολικού.
Το κείμενο αυτό, δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς να γίνει αναφορά στον κόσμο του Αιολικού, τους ακόλουθούς του. Και μιλάμε για φιλάθλους, διότι όπου κι αν πάνε, δημιουργούν μόνο φιλίες, εμψυχώνοντας την ομάδα τους. Απόδειξη σ’ αυτό, το χειροκρότημα στο τέλος, παρά την απογοήτευσή τους για την ήττα, σε παίκτες και τεχνικό τιμ. Μια κίνηση που ανάγκασε και τους Rangers του Ιωνικού να αποδώσουν τιμές και χειροκρότημα σ’ αυτούς του Αιολικού. Κινήσεις που θυμίζουν τις αξίες του παιχνιδιού. Οι φίλαθλοι του Αιολικού, έστω κι αν δεν φτάνουν τους 100, που ταξιδεύουν μαζί με την ομάδα, “είναι και στις χαρές και στις λύπες μαζί”. Γιατί, “Είναι ωρΑΙΟ να είσαι ΑΙΟ”…