Με τον Μητροπολίτη Μηθύμνης Χρυσόστομο για δεύτερη χρονιά φέτος να κάνει αναφορά στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του στις ιδιαίτερες συνθήκες που τροφοδοτεί η Πανδημία σε αντίθεση με το Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο ο οποίος παραμένει προσηλωμένος στο μήνυμα της γεννήσεως του Χριστού αναγνώστηκαν ανήμερα των Χριστουγέννων από τους ιερείς σε όλους τους ναούς της Λέσβου οι Εγκύκλιοι των δύο μητροπολιτών που αποτελούν τα πατρικά μηνύματα και ευχές προς τους πιστούς.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
Ι Α Κ Ω Β Ο Σ
ἐλέῳ καί χάριτι Θεοῦ
Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως
Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί
τόν εὐλογημένον λαόν τῆς Ἐπαρχίας μας,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Ἡ περίλαμπρος Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀνέτειλε καί φέτος. Τό θαυμαστό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού ἔλαβε χώρα “Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπί τῆς γῆς” (Δοξαστικό ἰδιόμελο Ἑσπερινοῦ τῶν Χριστουγέννων) καί πού ὡς ὑπερφυές γεγονός συντελεῖται στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί ὡς ἐμπειρία πνευματική βιώνεται ἀπό τούς ἀγωνιζόμενους πιστούς, ἀξιωνόμαστε γιά ἀκόμη μία φορά στό διάβα τῆς ἐπίγειας παρουσίας μας νά ἑορτάζουμε χαρμόσυνα καί πανευφρόσυνα.
Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ καί φέρει μιά καινούργια κατάσταση γιά τόν κόσμο καί τήν ἀνθρωπότητα. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι στήν Ἐκκλησία μας ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός πού πραγματοποιεῖται μέ τή συνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θεωρεῖται ὡς “νέα κτίση” (Γ’ Στάση Χαιρετισμῶν) σέ ἀντίθεση μέ τήν παλαιά κτίση τῆς “ἐκ τοῦ μηδενός δημιουργίας μας” καί φυσικά ἀνώτερή της.
Ποιός ὁ ρόλος, λοιπόν, αὐτῆς τῆς νέας πραγματικότητας, τῆς ὑψίστης καί τελείας Θεοφάνειας, δηλαδή τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ σέ σχέση πάντοτε μέ τό γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου;
Ἐναργέστατα ὁ ἱερός ὑμνωδόςμᾶς καταθέτει ὅτι “ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε, καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε. Σήμερον ὁρᾶται σαρκί, ὁ φύσει ἀόρατος, διά τόν ἄνθρωπον” (Στιχηρό Ἰδιόμελο Λιτῆς). Βλέπουμε ἐδῶ ὅτι ἡ παλαιά ἔχθρα – λόγῳ τῆς ἁμαρτίας τῶν πρωτοπλάστων – μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ ἔπαψε νά ὑφίσταται μέ τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Φυσικά ποτέ ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δέν ἔγινε ἀντίπαλος τοῦ ἀνθρώπου. Μακριά ἀπό ἐμᾶς μιά τέτοια εἴδους βλασφημία!
Ἀλλά ὁ ἄνθρωπος σίγουρα μέ τίς λανθασμένες ἐπιλογές του διά μέσου τῶν αἰώνων, ἐκφράζοντας ἀρνητικά τό χάρισμα τῆς ἐλευθερίας του, θέλει καί ἐπιμένει νά ἀπορρίπτει τό Θεό ἀπό τή ζωή του, “διότι τό φρόνημα τῆς σαρκός ἔχθραν εἰς Θεόν” (Ρωμ. 8, 6 ). Αὐτό δέ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα στή συνέχεια νά στρέφει τά νῶτα του στόν συνάνθρωπό του, ἀρρωσταίνοντας ἔτσι καί τή δική του ψυχή ἐξαιτίας τῆς ἐμπαθοῦς πορείας του.
Ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ, ἑπομένως, εἶναι ἡ μόνος ὁδός διά τῆς ὁποίας σώζεται ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι τό ὕψιστο καί ὁ τελικός στόχος τῆς πλάσεώς του καί τῆς κτίσεως. Μέ αὐτή τήν οὐσιώδη γιά τήν ζωή του προοπτική ἔρχεται ὁ ΄΄ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς΄΄ Ἰησοῦς Χριστός καί ἀπαντᾶ στά ὑπαρξιακά καί διαχρονικά προβλήματα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, στά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα καί ἀπορίες του γιά τήν αἰτία καί τόν λόγο τῆς παραμονῆς του στή γῆ, πού ἔγινε, ὅπως μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες ΄΄πηγή κλαυθμῶνος΄΄ μετά τήν πτώση. Ἔρχεται ὁ Χριστός και φανερώνει μέ τό γεγονός τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Εὐχαριστικῆς συνάξεως, ἔστω καί ἀμυδρά, τήν ἐσχατολογική πραγματικότητα καί τήν πέραν τοῦ τάφου αἰωνία ζωή καί μακαριότητα.
Ὁ ΄΄φύσει ἀόρατος ὁρᾶται΄΄εἰσέρχεται στήν ἀνθρωπότητα καί διαλύει τά σκοτάδια τῆς ἀγνωσίας καί τῆς κάθε εἴδους πλάνης καί εἰδωλολατρίας, λατρείας καί θεοποίησης κάθε ἐγκοσμίου πράγματος. Τέλειος Θεός λαμβάνει καί τέλεια ἀνθρώπινη φύση, ἀπελευθερώνοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία συνιστᾶ τόν ὄντως θάνατο. Θεός ἀληθινός γίνεται καί ἀληθινός ἄνθρωπος μέ σκοπό τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἕνωση μαζί Του. ΄΄Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν΄΄ μᾶς λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Καί ὅσο περισσότερο λησμονεῖται αὐτός ὁ στόχος τόσο καί περισσότερο δυσκολεύεται ἡ ζωή μας σέ ὅλα.
Τελικά ὁ Ἀψηλάφητος ψηλαφεῖται, ὁ Ἄχρονος γίνεται καί χρονικός, ὁ Ἀπρόσιτος προσεγγίζεται, φθάνοντας μέχρι τό σημεῖο μάλιστα νά δίνεται ἡ δυνατότητα στόν χοϊκό ἄνθρωπο νά γεύεται καί νά κοινωνεῖ τόν Ἴδιο τόν Χριστό, τό πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα Του, Ἐκεῖνο, δηλαδή πού βρίσκεται ΄΄ ἄνω ΄΄ στόν οὐράνιο θρόνο καί θά ὑποδεχθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του.
Μπροστά στό θαυμαστό αὐτό γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, πού λογικά παραμένει ἀνεξήγητο, φιλοσοφικά ἀνερμήνευτο, στοχαστικά ἀπρόσιτο, ἀλλά καί σκανδαλῶδες και ἀλλότριο διά τούς μή ἔχοντας ΄΄νοῦν Χριστοῦ΄΄ ( Α’ Κορ. 2, 16 ), μόνο δοξολογία, μόνο ὑπόκλιση, μόνο εὐχαριστία, μόνο προσκύνηση, μόνο καθαρότητα καρδιᾶς καί σώματος καί ζωή μετανοίας καί ἐξομολογήσεως ἁρμόζει ἐκ μέρους μας. Μόνο πορεία πλεύσεως μέ γνώμονα τό Εὐαγγέλιο καί τίς ἅγιες ἐντολές, πού εἶναι Θεῖες ἐνέργειες καί δεῖκτες γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Γιατί διαφορετικά θά ναυαγήσουμε πνευματικά, θά ὀλισθήσουμε ψυχικά, θα ἀστοστήχουμε καρδιακά. Θά θεωρήσουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε, δηλαδή ὁ ἑαυτός μας καί κανένας ἄλλος, μολύνοντας ἔτσι καί τή λειτουργία τῶν θεσμῶν. Ἰδού καί ἡ τραγωδία τόσο τῆς προσωπικῆς ὅσο καί τῆς κοινωνικῆς ζωῆς!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ παρουσία τοῦ ΄΄ἐν σπηλαίῳ γεννηθέντος΄΄ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο ἀποδεικνύει καί φανερώνει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Τό λέει καί τό ὁμολογεῖ πεντακάθαρα ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιο: ΄΄οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον΄΄. ( Ἰω. 3, 16), πού εἴθε καί ἐμεῖς νά εἴμαστε ἐραστές αὐτῆς τῆς αἰωνίου ζωῆς, πού ἔφερε ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου γιά χάρη μας.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Διάπυρος πρός τόν Ἐνανθρωπήσαντα Θεόν
εὐχέτης ὅλων σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Μυτιλήνης Ι Α Κ Ω Β Ο Σ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΗΘΥΜΝΗΣ
Προς
Τον Ιερὸν Κλήρον και τον ευσεβή Λαόν
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών
ανατολή ανατολών, και οι εν σκότει και σκιά
εύρομεν την αλήθειαν και γαρ εκ της Παρθένου
ετέχθη ο Κύριος».
(Εξαποστειλάριον εορτής των Χριστουγέννων)
Ημέρα χαράς η σημερινή ημέρα. Και πάλι ύμνοι και ωδές πνευματικές ακούγονται σε όλους τους ορθόδοξους Ιερούς Ναούς, επί τη Γεννήσει του Σωτήρος μας και Λυτρωτού μας του Ιησού Χριστού.
Ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος χαίρεται διότι «ο εν σπηλαίω Γεννηθείς και εν φάτνη Ανακλιθείς» Θεός μας, μας αξιώνει να ατενίσωμε και πάλι «την Ανατολήν των Ανατολών» εντός της φάτνης της Βηθλεέμ.
Οι καρδιές των πιστών χαίρονται και αγάλλονται διότι «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός πλήρης χάριτος και αληθείας». (Ιωάννου α’ 14).
Η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ποτέ δεν έπαψε να είναι μήνυμα χαράς και ελπίδας για όλους τους ανθρώπους και για τον καθένα μας χωριστά, ιδιαιτέρως δε σήμερα που η ανθρωπότητα ολόκληρη δοκιμάζεται από την φοβερή αυτή μάστιγα που λέγεται «κορωνοϊός». Στην αγωνία του ανθρώπου για το μέλλον της ανθρωπότητος, το ελπιδοφόρο μήνυμα της Γεννήσεως του Χριστού, είναι το μήνυμα της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, είναι η μόνη ελπιδοφόρα ακτίνα για όλους τους λαούς της γής.
Η ενανθρώπηση του Θεού και Λόγου εις τον κόσμον έδωσε την δυνατότητα εις τον άνθρωπο να ζεί με τον Θεόν και να δέχεται από τον Θεόν τα δώρα της αγάπης του.
Σήμερα η ανθρωπότητα ολόκληρη περνάει δύσκολες καταστάσεις, ας μην απελπιζώμαστε, ας πιστεύωμε ακράδαντα ότι ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει. Η Γέννηση του Χριστού είναι η τρανώτερη απόδειξη της αγάπης του αναμάρτητου Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο. Ο Θεός δηλαδή ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου, άνοιξε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο.
Με την Γέννηση του Χριστού «τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται». (Δοξαστικόν του Όρθρου της εορτής των Χριστουγέννων).
Αυτή η χαρά εύχομαι, ολοψύχως, να πλημμυρίσει τις καρδιές όλων μας. Ας διώξωμε από κοντά μας το φόβο, την απελπισία, την θλίψη, την αμφιβολία, την ολιγοπιστία και με μια φωνή ας ψάλλωμε όλοι μαζί με τους Αγγέλους «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. β’ 14).
Μετὰ πολλλὴς τῆς ἐν Χριστῷ
αγάπης καὶ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Μ Η Θ Υ Μ Ν Η Σ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
