Η ιστορία και οι αγώνες του Άρη Βελουχιώτη ζωντανεύουν μέσα από το έργο «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου που θα παρουσιαστεί στο κοινό της Μυτιλήνης αύριο Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, στις 9 το βράδυ, στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης, στο πλαίσιο του 3ου Μουσικοθεατρικού Φεστιβάλ. Τα «Νέα της Λέσβου» μίλησαν με τον ηθοποιό Τάσο Σωτηράκη που ερμηνεύει μοναδικά τον Άρη Βελουχιώτη.
–Τι σημαίνει για σας να καλείστε να αποδώσετε στη σκηνή έναν άνθρωπο που έχει γίνει μύθος και έναν ρόλο με τόσες μεγάλες απαιτήσεις;
«Ξεκινάμε από το σημαντικό γεγονός ότι ο Άρης υπήρξε. Αυτό και μόνο είναι δύσκολο από μόνο του. Ο Άρης έζησε και για πολλούς “ζει” ακόμα. Είμαι ένας από αυτούς που το πιστεύουν αυτό. Ζει μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας.
Είναι τελείως διαφορετικό να ανεβάζεις στη σκηνή ένα υπαρκτό πρόσωπο και όχι κάποιον ήρωα που ξεπήδησε μέσα από το μυαλό ενός συγγραφέα.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι είναι ακόμα πιο δύσκολο το να μεταφερθεί, ένας μύθος όπως είπατε, ένα σημαντικό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, στη σκηνή.
Είναι μεγάλο το δέος, η ευθύνη και το βάρος που φέρει το όνομα του Άρη. Για μένα είναι μεγάλη τιμή να είμαι ο πρώτος ηθοποιός στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου που είχε το θάρρος, το σεβασμό και την πίστη να παίξει αυτόν το ρόλο. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Οι απαιτήσεις ήταν και παραμένουν πολλές και μεγάλες. Και λέω παραμένουν, γιατί το γεγονός ότι ήδη παίζουμε την παράσταση 4 μήνες δεν σταμάτησε να με απασχολεί ούτε μια μέρα. Παράσταση με την παράσταση ανακαλύπτω όλο και περισσότερα πράγματα για τον Άρη. Για τον άνθρωπο Άρη.
Για τον άνθρωπο Θανάση Κλάρα. Δεν σε αφήνει ο ίδιος να ησυχάσεις. Το ανήσυχο πνεύμα του και το ανικανοποίητο που είχε μέσα του, έχει περάσει και σε εμένα.
Ό,τι ξέρουμε για τον Άρη είναι μέσα από λόγια και γραπτά άλλων. Δεν ξέρουμε ούτε καν τη φωνή του. Μερικές φωτογραφίες, ελάχιστα βίντεο και πολύ διάβασμα ήταν το ταξίδι μας για να ανέβει ως ρόλος στη σκηνή.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αυτό χωρίς το σπουδαίο έργο που έγραψε η Σοφία Αδαμίδου και την αγνή και καθαρή σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη. Δουλέψαμε πολύ. Δουλέψαμε με αγάπη και κοινό στόχο. Με πίστη και σεβασμό στο πρόσωπο και την πορεία ενός ανθρώπου που σφράγισε με το όνομά του αυτόν τον τόπο».
-Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις σας όταν σας πρότειναν το ρόλο;
«Η ιστορία αυτή ξεκίνησε πριν από τρεισήμισι χρόνια. Ένα βράδυ που ήμουν στο σπίτι της Σοφίας και συζητούσαμε της είπα: “Δε γράφεις έναν μονόλογο για τον Άρη; Να παίξω τον ρόλο πριν κλείσω τα 40”. Και μου είπε: “Τι λες βρε αγόρι μου; Πώς να γράψω για τον Άρη; Είναι ένα πρόσωπο που θαυμάζω απεριόριστα, αλλά ταυτόχρονα μου προκαλεί δέος. Μου αρέσει βέβαια η πρόκληση. Θα δούμε». Εγώ αισθανόμουν έτοιμος και ώριμος να αναμετρήσω τις δυνάμεις μου με το θηρίο. Όταν ήρθε η ώρα βέβαια, παλέψαμε πάρα πολύ, είναι η αλήθεια.
Ενδιάμεσα της το είχα ξαναπεί. Τελικά πριν ενάμιση χρόνο μου ανακοίνωσε ότι είχε ξεκινήσει να το γράφει. Η πρώτη γραφή τελείωσε πέρυσι τον Φλεβάρη. Θυμάμαι ότι μου το έστειλε ηλεκτρονικά στις 2 τη νύχτα και δεν είχα την υπομονή να περιμένω να ξημερώσει για να το διαβάσω. Ήταν τέτοια η λαχτάρα μου και η χαρά μου που έκατσα και το διάβασα επί τόπου, λες και ανεβαίναμε στη σκηνή τις επόμενες μέρες. Συγκλονίστηκα. Συγκινήθηκα. Δεν πίστευα ότι επιτέλους το κράταγα στα χέρια μου. Η Σοφία μου έκανε ένα δώρο που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ταξίδεψα αμέσως όπου είχε πατήσει ο Άρης. Άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου στα βήματά του. Έτσι το όνειρο πήρε σάρκα και οστά».
-Το γεγονός ότι στο έργο είστε μόνος σας στη σκηνή, σε αυτήν την παράσταση, σας προσθέτει άγχος ή είναι μεγαλύτερη η πρόκληση για σας;
«Σαφέστατα είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος, αν και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν εύκολοι ρόλοι. Το άγχος δεν έγκειται στο γεγονός ότι είμαι μόνος μου στη σκηνή, αλλά στο να μπορέσω να αντεπεξέλθω στη δυσκολία της ίδιας της παράστασης. Σωματικά και ψυχικά. Θα σας πω αυτό που μου είπε ο Βασίλης κατά τη διάρκεια των προβών μας. Ότι αυτό που κάνω δεν είναι μονόλογος αλλά μοναχόλογος. Βλέποντας την παράσταση θα καταλάβετε ότι δεν είμαι ποτέ μόνος μου πάνω στη σκηνή. Μαζί με εμένα ζωντανεύει ένας ολόκληρος κόσμος. Μέσα από τον Άρη ταξιδεύουμε και εγώ και ο κόσμος σε μια άλλη εποχή. Μπορεί να μονολογεί ο ηθοποιός, αλλά ποτέ δεν είναι μόνος του.
Όσον αφορά την πρόκληση τώρα. Ο Άρης είναι από μόνος του μια πρόκληση. Πρόκληση είναι η ίδια η παράσταση. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το τι νιώθω πάνω στη σκηνή. Τα συναισθήματα είναι πολλά και με τεράστιες εναλλαγές. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να το ζω από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Να υπάρχω, όπως υπήρξε ο Άρης».
-Είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε πιο απαιτητικό κοινό, πιο “διαβασμένους” θεατές; Ή μπορεί ο καθένας να την παρακολουθήσει ακόμα και αν δεν γνωρίζει την ιστορία του Άρη Βελουχιώτη και να φύγει σοφότερος;
«Το έργο της Σοφίας είναι ένα έργο με πολλά ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα. Είναι ένα έργο που έχει πολλές πληροφορίες από τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Πιστεύω ότι μπορεί να την παρακολουθήσει ο καθένας. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός. Το “διαβασμένο” κοινό, όπως λέτε, γνωρίζει και μπορεί να παρακολουθήσει ευκολότερα. Δεν έχουμε κάνει όμως μια παράσταση για τους λίγους. Ακόμα και αυτοί που δεν τον ξέρουν τον Άρη είμαι σίγουρος πως θα μπουν στη διαδικασία να διαβάσουν για τη ζωή και το έργο του. Για μας δεν έχει σημασία ποια είναι τα πολιτικά πιστεύω των θεατών ή αν τάσσονται υπέρ ή κατά της δράσης και των απόψεων του Άρη. Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να δείξουμε τον άνθρωπο Άρη και το πώς έδρασε και λειτούργησε σε μια πάρα πολύ δύσκολη ιστορική περίοδο της Ελλάδας. Να φέρουμε πιο κοντά στον θεατή την πίστη αυτού του ανθρώπου σε έναν σκοπό και τη σημαντικότητα και το μεγαλείο να τάσσεσαι υπέρ των πιστεύω σου.
Εμείς. Η Σοφία, ο Βασίλης και ο Τάσος καταθέτουμε την αλήθεια μας με αυτήν την παράσταση. Αν θα φύγει σοφότερος ο κόσμος ή όχι το ξέρει μόνο ο ίδιος…!».
-Στη Μυτιλήνη έχετε εμφανισθεί ξανά; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από το νησί;
«Στη Μυτιλήνη έχω έρθει μόνο για διακοπές. Έκατσα αρκετές μέρες και την γύρισα όσο μπορούσα.
Είναι πανέμορφο το νησί σας και χαίρομαι ιδιαίτερα που ο χρόνος τα έφερε έτσι ώστε να ξανάρθω. Ακόμα περισσότερο χαίρομαι που ερχόμαστε με τον «Άρη» γνωρίζοντας τις πλούσιες αγωνιστικές παραδόσεις της Λέσβου. Η Μυτιλήνη ήταν το μοναδικό νησί του Αιγαίου που κρατήθηκε στη Γερμανοϊταλική Κατοχή ολότελα ΕΑΜικό. Ο φόρος αίματος βαρύς, έχει αναδείξει τη Λέσβο στην πρωτοπορία των αγωνιστικών και δημοκρατικών παραδόσεων της πατρίδας μας. Αλλά και σήμερα ο λαός της Λέσβου στέκεται παλικαρίσια. Η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός στους πρόσφυγες και μετανάστες είναι παραδειγματικός. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και συγκινημένος που παίζω με τον Άρη στο νησί σας».
