Του Αριστείδη Καλάργαλη
Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει έντονη κινητικότητα για την τουριστική κίνηση του καλοκαιριού. Έχουμε συμμετοχές σε διάφορες εκθέσεις, για την παρουσίαση και διαφήμιση της Λέσβου, παραγωγοί περιηγητικών εκπομπών έρχονται στο νησί μας, μάγειροι και μαγείρισσες (σεφ) μαγειρεύουν λεσβιακά προϊόντα, συναντήσεις με φορείς των απέναντι πόλεων της Τουρκίας, συνεδριάζουν τα διοικητικά συμβούλια φορέων σχετικών με τον τουρισμό και άλλα, που ίσως δεν τα αντιληφθήκαμε. Το ερώτημα είναι θα ’ρθουνε περισσότεροι τουρίστες, επισκέπτες στη Λέσβο, μετά τις προσπάθειες αυτές;
Νομίζω, ότι οι κινήσεις για προσέλκυση τουριστών έπρεπε να είχαν γίνει το προηγούμενο διάστημα· ίσως στο τέλος του περασμένου καλοκαιριού, το φθινόπωρο. Κι όχι τώρα που ξεκινά η νέα τουριστική περίοδος. Τώρα έπρεπε να ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες και να αντιμετωπίζονται τα τυχόν προβλήματα που προκύπτουν (όπως η ακύρωση τσάρτερ από την Πολωνία).
Ας δούμε τα έξοδα μετακίνησης μιας οικογένειας τεσσάρων ατόμων από τον Πειραιά. Το απλό ακτοπλοϊκό εισιτήριο κοστίζει 53 ευρώ και του αυτοκινήτου 120. Οπότε η οικογένεια για να επισκεφτεί τη Λέσβο έχει ελάχιστο κόστος μετακίνησης 450 ευρώ. Αν κλείσει καμπίνα θέλει 570 ευρώ. Αν συνυπολογίσουμε και τις πολλές ώρες του ταξιδιού, πόσοι θα επιλέξουν να ’ρθουν στο νησί μας; Αρκετοί Μυτιληνιοί, που έχουν λίγες μέρες άδεια, δεν έρχονται στον τόπο καταγωγής τους λόγω του κόστους. Έρχονται αυτοί που μπορούν να παραμείνουν για τρεις βδομάδες και πάνω. Εννοείται ότι υπάρχει το πατρικό τους σπίτι και δεν θα έχουν έξοδα στέγασης. Αυτό το θέμα – πρόβλημα χρειάζεται να συζητηθεί και να αντιμετωπιστεί.
Ακούσαμε για το γεύμα που ετοίμασε η Περιφέρεια Β. Αιγαίου με μυτιληνιά προϊόντα σε δημοσιογράφους κι εκπροσώπους διάφορων φορέων στην Αθήνα για να προσελκύσει επισκέπτες. Δεν νομίζω ότι θα πάει κάποιος σε ένα νησί, σε έναν τόπο για το φαγητό. Κι αν έρθει εδώ δεν θα αναζητήσει αυτά που διαβάσαμε στο μενού. Θα ψάξει μαγαζιά με φτηνά, καλομαγειρεμένα, ντόπια φαγητά. Κι οι ταβέρνες του νησιού μας έχουν από αυτά. Για να τα φτιάξουν ακολούθησαν τις συνταγές του χωριού τους και τίποτα παραπάνω.
Τόσα χρόνια, δεκαετίες, γίνονται οι ίδιες προσπάθειες. Συμμετοχές σε εκθέσεις, κεράσματα ούζα, κρασιά, μεζέδες, αφίσες, βιβλιαράκια, συναντήσεις, συνεδριάσεις κλπ.. Κατά τη γνώμη μου δεν άλλαξε – βελτιώθηκε κάτι. Μήπως κάτι άλλο πρέπει να γίνει, διαφορετικό; Κάποτε το Τάρτι το επισκέπτονταν αρκετές δεκάδες Ιταλοί. Δεν ήταν τουρίστες, ήταν περιηγητές σαν τον παλιό καιρό. Γιατί μειώθηκε ο αριθμός τους; Μήπως γιατί το Τάρτι δεν είναι όπως παλιά, έχασε το δικό του, αυθεντικό, αφτιασίδωτο χρώμα; Φέτος ανακοινώθηκε ότι το νησί των Λειψών είναι ελεύθερο ομπρελών. Αν θέλετε ελάτε για τις ομορφιές μας, για αυτό που είμαστε, λένε στο νησί.
Για άλλα τόσα χρόνια, κάθε χρόνο, αρχίζει η αεροπορική σύνδεση της Μυτιλήνης με την Κωνσταντινούπολη. Στην τουρκική αυτή μεγαλούπολη κατοικούνε πάνω από 15 εκατομμύρια άνθρωποι. Πολλοί από αυτούς έχουν την οικονομική δυνατότητα, ακόμα και σήμερα, να ’ρθουνε στη Λέσβο, για ένα τριήμερο και για μεγαλύτερο διάστημα, αν υπήρχε αεροπορική σύνδεση. Αντ’ αυτού φιλονικούνε κάποιοι, εδώ, για τις πύλες εισόδου. Για δεκαετίες το θέμα επαφή, επικοινωνία με τις πόλεις των απέναντι παραλίων ήταν ταμπού, απαγορευτικό για πολλούς που εκπροσωπούσαν φορείς. Το 1990, πριν 32 ολόκληρα χρόνια πραγματοποιήθηκε το πρώτο δεκαπενθήμερο φεστιβάλ πολισμού, οικολογίας και ειρήνης ανάμεσα στους Δήμους Μυτιλήνης και Δικελί. Τότε δήμαρχος ήταν ο Στρατής Πάλλης. Οι κατοπινοί δήμαρχοι δεν συνέχισαν τις επαφές. Η επόμενη συνάντηση έγινε το 1998. Το νησί μας το εκπροσώπησε η κοινότητα Αγίας Παρασκευής, με πρόεδρο τον Απόστολο Κομνηνάκα και τα απέναντι παράλια ο Δήμος Φώκαιας. Να θυμίσουμε τις διάφορες απόψεις για τους γείτονές μας, τις προτάσεις για περιορισμό στις επισκέψεις και στις αγορές και άλλα γραφικά.
Το τι πρέπει να γίνει, για την αύξηση των επισκεπτών του νησιού μας, δεν το γνωρίζω, όπως κι οι περισσότεροι από εμάς. Μάλλον όλοι διαπιστώνουμε ότι όπως πάμε αύξηση αφίξεων δεν γίνεται. Επομένως χρειάζεται άλλη τακτική. Να γίνει προετοιμασία, διαφήμιση, εκδηλώσεις, ό,τι άλλο. Αλλά το σημαντικό, αυτοί που θα το αναλάβουν να είναι επαγγελματίες κι όχι κάτι άλλο. Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται με εθελοντισμό και καλή διάθεση και απλοϊκές προτάσεις των περιφερειακών και δημοτικών αρχόντων, των φίλων, των ονομαζόμενων συνεργατών κι άλλων πέριξ. Χρειάζεται άλλο αρμένισμα.
