Έτος 1832, η Μυτιλήνη μαστίζεται επί 3 χρόνια από την πανώλη σε σημείο που οι κάτοικοι για να διασωθούν καταφεύγουν σε αγροτικές περιοχές, ζώντας απομονωμένα. Ήταν τότε που ο πρωτοσύγκελος της μητρόπολης Αρχιμανδρίτης, Καλλίνικος, επικαλείται στο μητροπολίτη Πορφύριο ότι είδε σε όραμα στον ύπνο του τον Άγιο Θεόδωρο, που του ζήτησε να μαζέψει τους χριστιανούς στο μητροπολιτικό ναό και να κάνουν αγρυπνία βγάζοντας το λείψανό του από την κρύπτη, καθώς μετά το μαρτύριο του Αγίου στις 17 Φεβρουαρίου του 1795 το άφθαρτο λείψανο, οι χριστιανοί το είχαν τοποθετήσει σε κρύπτη στο ναό της Παναγίας της Χρυσομαλλούσας.
Ο Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος επικαλείται στον μητροπολίτη ότι βλέπει για δεύτερη φορά το ίδιο όνειρο (την πρώτη είχε αδιαφορήσει για τα όσα είδε). Μέρες Μεγάλης Σαρακοστής του 1832 και η μητρόπολη Μυτιλήνης, με άδεια του Τούρκου διοικητή, μεταφέρει το λείψανο του Αγίου από την κρύπτη στο μητροπολιτικό ναό και τελείται η αγρυπνία. Σύμφωνα με την παράδοση, από αυτή τη νύχτα δεν πέθανε άλλος άνθρωπος από την πανώλη στον τόπο μας και ήταν τόσο θεαματική η αλλαγή, ώστε οι Τούρκοι επέτρεψαν στους χριστιανούς να αφήσουν το λείψανο στο ναό και να μην το επαναφέρουν στην κρύπτη, υποκλινόμενοι και οι ίδιοι μπροστά στο θαύμα.
Ωστόσο ο Άγιος Θεόδωρος καθιερώθηκε ως πολιούχος της Μυτιλήνης αρκετά χρόνια μετά την απελευθέρωση της Λέσβου από τους Τούρκους και συγκεκριμένα το 1937 με Βασιλικό Διάταγμα με την πρόνοια του μακαριστού Μητροπολίτη Μυτιλήνης, Ιακώβου του από Δυρραχίου, του ιεράρχη που με τη φιλανθρωπική του δράση άγγιξε το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Το θαύμα πίσω από το θαύμα
Διαβάζοντας κανείς αυτές τις γραμμές στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης θα σκεφθεί ότι όλα τα παραπάνω ίσως αποτελούν δοξασίες που μεταφέρθηκαν από τους παλαιότερους στους σύγχρονους. Όμως για την πορεία του Αρχιμανδρίτη Καλλίνικου ελάχιστοι γνωρίζουν, εστιάζοντας στο θαύμα και όχι και πίσω από αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα δεύτερο θαύμα.
Ο Αρχιμανδρίτης που επικαλέστηκε ότι τον επισκέφθηκε ο Άγιος διέγραψε στη συνέχεια μια λαμπρή πορεία, η οποία μόνο σε κάποιον «εκλεκτό» θα μπορούσε να αποδοθεί.
Διαβάζοντας κανείς τη βιογραφία του Καλλίνικου εντυπωσιάζεται, μια και αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο αξίωμα της Ορθοδοξίας ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά δεν αποδέχθηκε τη θέση, καθώς έλαβε την πλειοψηφία χωρίς ο ίδιος να συμμετάσχει.
Ο Καλλίνικος, ο αρχιμανδρίτης που ουσιαστικά τροφοδότησε τα όσα έγιναν το 1832 με τον Άγιο Θεόδωρο είχε μία θαυμαστή εξέλιξη: Το 1843 εξελέγη Μητροπολίτης Μυτιλήνης ενώ 10 χρόνια αργότερα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Το έτος 1858 αναδείχτηκε Πατριάρχης Αλεξανδρείας, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1861 για λόγους υγείας, αυτός όμως δεν ήταν ο τελευταίος σταθμός. Εξελέγη παρά τη θέλησή του Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μη αποδεχόμενος τη θέση.
Ως Πατριάρχης Αλεξανδρείας έκανε έργα στη γενέτειρά του, τη Σκοτίνα Πιερίας και ανέγειρε ναούς που υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Μπορεί να μην ξέχασε τη γενέτειρά του, ταυτόχρονα όμως είχε αγαπήσει τη Λέσβο, τη Μυτιλήνη στην οποία επέλεξε να αποσυρθεί και να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, συμβάλλοντας μάλιστα στο έργο ολοκλήρωσης του Ναού του Αγίου Θεράποντα την ανέγερση του οποίου ο ίδιος είχε ξεκινήσει με αρχική χρηματοδότηση από εράνους.
Πέθανε σε ηλικία 89 ετών στη Μυτιλήνη, το 1889 και μάλιστα η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη με εντολή του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄.
Μεταξύ των χρηματοδοτήσεων που έκανε ήταν και οι σπουδές του Δημητρίου Βερναρδάκη.
Ο αρχιμανδρίτης που κατά την ομολογία του συνομίλησε με τον Άγιο Θεόδωρο είχε την πιο λαμπρή εξέλιξη στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο εορτασμός του θαύματος
Σύμφωνα με το πρόγραμμα της Μητρόπολης Μυτιλήνης για το φετινό εορτασμό του θαύματος της διάσωσης της πρωτεύουσας του νησιού μας από την πανώλη, αύριο Σάββατο, στις 19:00, θα τελεστεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός και την Κυριακή η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και η καθιερωμένη Λιτανεία, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη στις 21:30 θα τελεστεί η αγρυπνία.
