Όλοι εμείς οι φαν του κρασιού κατά καιρούς γινόμαστε και “ψώνια”, έστω με την καλή έννοια. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να σας γράψω ποιες είναι οι δικές μου κόκκινες γραμμές για να μάθουμε να πίνουμε σωστά ένα κρασί και μάλιστα ένα καλό κρασί.
Τώρα το καλοκαιράκι και με τη διαπίστωση ότι οι κάβες στο νησί είναι εξαιρετικά ενημερωμένες – προς μεγάλη χαρά και έκπληξη – αναζητείστε ωραία ελληνικά κρασιά κυρίως, αλλά και ξένα αν είστε σε φάση.
Ένα είναι το βασικότερο. Ότι πίνουμε για απόλαυση κι όχι για να μπαίνουμε σε διαδικασία εξέτασης.
Τι αρώματα βγάζει, τι μούρα και τι καραμέλες παραδίδει στους ουρανίσκους ναι μεν με παραμυθιάζουν, αλλά το παν είναι η απόλαυση και το ταίριασμα με το σωστό φαγητό.
Μην ξεχνάτε τα ξινά και τα πικρά πάνε με ουζάκι ή τσίπουρο. Το κρασί στέκεται μακριά απ’ αυτά.
Το παν είναι να αφεθούμε στην απόλαυση της παρέας, του καλού φαγητού, της στιγμής και κυρίως να φλερτάρουμε με το κρασί που επιλέγουμε. Αν κάνουμε λάθος δεν πειράζει. Και τι έγινε δηλαδή!
Όλοι αυτοί οι ειδήμονες που κουνάνε τα ποτήρια και μυρίζουν με περισπούδαστο ύφος ίσως να μην έχουν κάνει ποτέ λάθος στην επιλογή κρασιού και στην αναγνώριση της ποικιλίας από τη μυρωδιά και μόνο, αλλά μπορεί να έχουν χάσει την χαρά της απόλαυσης.
Κάποιοι φυσικά γνώστες και ειδικοί του κρασιού που γνωρίζουν και το ψάχνουν είναι εκείνοι που μας μάθανε μερικά σωστά πράγματα για το κρασί και που, αν θέλουμε, οφείλουμε να τα σεβόμαστε χωρίς ενοχές.
Μάλιστα προτείνουν μια σειρά από καλές πρακτικές, που βασίζονται στην εμπειρία και στην παράδοση. Λένε λοιπόν πως το καλό κρασί εκφράζεται καλύτερα σε ένα κολονάτο ποτήρι φινέτσας από ό,τι σε ένα ποτηράκι ρετσίνας ή κρασιού της ταβέρνας.
Τι ποτήρι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε;
Ε, ναι, θέλει ένα κολονάτο. Αλήθεια τώρα αλλάζει η γεύση; Ε, όχι, αλλά ευχαριστιέται το μάτι! Και αυτό είναι γενικώς το πιο σημαντικό. Τα κολονάτα ποτήρια επιτρέπουν στους πιο σύνθετους οίνους να εκφράσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αρώματά και τις γεύσεις τους. Ας μην το υποτιμάμε.
Μέχρι πού γεμίζουμε το ποτήρι;
Κι αυτό προσδίδει μια φινέτσα. Άμα παραγεμίζεις το ποτήρι είναι κακόγουστο. Σαν την παραχυμένη φασολάδα. Σίγουρα η γεύση παραμένει η ίδια, αλλά το μάτι δεν ευχαριστιέται.
Όταν έχετε ένα κοντό ποτήρι, το σωστό είναι να γεμίζετε το ένα τρίτο και ποτέ πάνω από το μισό του ύψους του.
Αφήνω τα ποτήρια χωρίς πόδι για άλλα ποτά ή κοκτέιλ. Το κολονάτο μου δίνει αίγλη και κοσμοπολιτισμό. Όλα τα θέλω σ’ αυτή τη ζωή.
Πώς κρατάμε ένα ποτήρι με κρασί
Με στιλ πάντα.
Γιατί το στιλ είναι αυτό που μας διαφοροποιεί. Σε όλα!
Ιδανικά, το ποτήρι το κρατάμε από το πόδι, ώστε το χέρι μας να μην το θερμαίνει και να μην το γεμίζει δαχτυλιές. Αν ωστόσο θέλετε να γίνετε λίγο σνομπ, επιτρέπεται. Σιγά τώρα, γιατί όχι; Αλλά μην συμβουλεύετε τους άλλους το πώς να κρατούν το ποτήρι τους, γιατί τότε θα είστε πραγματικά ψώνιο.
Γιατί να μεταγγίσουμε; DECANTING
Ένα υπέροχο σόου με σημασία.
Για να επιτρέψουμε στα νεαρά κρασιά να οξυγονωθούν και να «αναπνεύσουν», πράγμα που θα τα κάνει πιο απολαυστικά στη μύτη και στο στόμα. Επίσης μεταγγίζουμε για να απομακρύνουμε από παλαιότερα κόκκινα κρασιά και ίσως αφιλτράριστα λευκά κρασιά ιζήματα, που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί κατά τη μακροχρόνια παραμονή τους στις φιάλες.
Και τώρα η μεγάλη παρεξήγηση…
Βάζουμε το κόκκινο κρασί στο ψυγείο για να κρυώσει;
Ε, ναι. Η θερμοκρασία δωματίου είναι κάτι παρεξηγημένο. Αυτό που εννοούσαν κάποτε ήταν η θερμοκρασία στα κελάρια στα υπόγεια. Άρα στις τωρινές θερμοκρασίες οφείλουμε να δροσίζουμε τα κρασιά και φυσικά και τα κόκκινα.
Τα περισσότερα κόκκινα κρασιά συχνά σερβίρονται υπερβολικά ζεστά. Να θυμάστε μάλιστα πως τα κόκκινα με υψηλή οξύτητα μπορούν να σερβίρονται πραγματικά πολύ-πολύ κρύα. Τα τανικά κόκκινα και τα σύνθετα πρέπει να σερβίρονται δροσερά, αλλά όχι κρύα. Άλλωστε στους 30 βαθμούς με το που θα τα βάλετε στο ποτήρι θα ανέβει η θερμοκρασία τους.
Απολαύστε το κρασί χωρίς ενοχές! Είναι αξιαγάπητο!
Ρυζόγαλο με γάλα αμυγδάλου
Υλικά
- 1 λίτρο γάλα αμυγδάλου
- 200 γρ. ρύζι γλασέ
- 400 γρ. νερό
- 200 γρ. ζάχαρη
- 1 κ.γ. κορν φλάουρ διαλυμένο σε ελάχιστο νερό
Εκτέλεση
Βράζουμε το ρύζι σε χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά μέχρι να απορροφήσει το νερό και να μαλακώσει.
Προσθέτουμε το γάλα αμυγδάλου και σιγοβράζουμε για 20 λεπτά μέχρι να χυλώσει το μείγμα.
Κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τη ζάχαρη. Μοιράζουμε σε μπολάκια και τα τοποθετούμε σε ταψί με νερό, ώστε να είναι βυθισμένα κατά τα 2/3. Ψήνουμε το ρυζόγαλο σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά.
Σερβίρουμε με φρέσκα φρούτα ή κανέλα.
