Άλλαξε έναν προβολέα στα χειρουργεία η διοίκηση του νοσοκομείου και το έκανε μέγα θέμα με ανάρτησή του ο διοικητής Γιώργος Καμπούρης. Όχι προφανώς δεν αποτελεί είδηση η αντικατάσταση του προβολέα με ένα νέο πιο σύγχρονο. Διαχρονικά στο νοσοκομείο γίνονται εκσυγχρονισμοί, κάποια χειρουργεία πέρασαν από το νυστέρι στα λαπαροσκόπια κατά το παρελθόν και ουδέποτε βγήκαν προηγούμενες διοικήσεις να το πανηγυρίσουν (παρότι έπρεπε για μία τέτοια αλλαγή!), θεωρώντας αυτονόητο ότι κάποια πράγματα εκσυγχρονίζονται, δεν γυρίζουν στο Μεσαίωνα!
Από την άλλη πλευρά – και ας μας συμπαθά ο κ. διοικητής – ε, δεν μπορεί να διαφημίζεις ότι άλλαξες έναν προβολέα στο χειρουργείο και την ίδια ώρα η Χειρουργική Κλινική από τους 6 – 7 χειρουργούς που είχε κάποτε να λειτουργεί σήμερα με τρεις! Θα λέγαμε μάλιστα πως αν δεν αφιέρωνε τη ζωή του στο νοσοκομείο ο Συντονιστής της Χειρουργικής Κλινικής, Στρατής Κούσκος, η Κλινική θα είχε καταρρεύσει προ πολλού. Και αυτό γιατί ο κ. Κούσκος μπαίνει το πρωί στις 7:00 και φεύγει τα μεσάνυχτα και αυτό γίνεται και Σάββατα και Κυριακές και αργίες. Έχοντας δίπλα του, τους άλλους δύο χειρουργούς, οι οποίοι από το δικό τους μετερίζι υπερβάλλουν εαυτό για να μπορεί να κινείται το σύστημα.
Δεν θα μιλήσουμε για το προσωπικό της Χειρουργικής Κλινικής, που είναι το βαρύ πυροβολικό του Βοστάνειου γιατί οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές έχουν να κάνουν με χειρουργημένους ανθρώπους. Από μία αφαίρεση χολής μέχρι βαριά χειρουργεία καρκίνου. Προσωπικό που είναι άριστα καταρτισμένο και που η καθεμία και ο καθένας βρίσκονται πάντα με το χαμόγελο στα χείλη παρά το φόρτο εργασίας και την κούραση. Και αυτό το εισπράττουν και οι ντόπιοι αλλά και οι ξένοι, αν και καμιά φορά βλέπει κανείς σε αυτό το προσωπικό το παράπονο ότι περνούν από μπροστά τους κάποιοι παράγοντες του Βοστάνειου και δεν τους λένε ούτε καλημέρα!
Η Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου Μυτιλήνης χάρη στον Συντονιστή διευθυντή κ. Κούσκο, τους δύο συναδέλφους του χειρουργούς και την εξίσου δυνατή ομάδα μέσα στα χειρουργεία και το νοσηλευτικό προσωπικό, λειτουργεί σε πολύ υψηλό επίπεδο που θα ζήλευαν άλλα νοσοκομεία. Λειτουργεί όμως με κόπο και ιδρώτα, καθώς όλο το προσωπικό και ειδικά οι γιατροί έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα ανθρώπινα όρια για να βγει η δουλειά.
Για τον κ. Κούσκο να σημειώσουμε ότι συμπληρώνοντας φέτος 20 χρόνια στα χειρουργεία και καθώς είναι και άνθρωπος χαμηλών τόνων και σεμνός, που όταν τον παινεύουν οι ασθενείς του εκείνος απαντά “ουδείς αναντικατάστατος” και δεν μιλά ποτέ για τον εαυτό του, αυτό που τονίζει σε κάθε ευκαιρία είναι το πόσο άριστο είναι το νοσηλευτικό προσωπικό τις Χειρουργικής Κλινικής μιλώντας για μία πολύ δυνατή ομάδα.
Το θέμα είναι ότι η χειρουργική κλινική χρειάζεται γιατρούς, καθώς οι τρεις χειρουργοί ουσιαστικά δεν πήραν τις άδειές τους φέτος το καλοκαίρι και έλειψε ο καθένας ελάχιστες ημέρες μέσα στον Αύγουστο γιατί αλλιώς δεν έβγαιναν οι εφημερίες. Ούτως ή άλλως δεν βγαίνουν και τώρα πρέπει ο καθένας τους να είναι μισό μήνα μέσα.
Και δεν είναι οι δικές μας διαπιστώσεις, αλλά να δούμε τι λένε και οι γύρω μας για τη χειρουργική κλινική του νοσοκομείου Μυτιλήνης. Μέσα στον Ιούλιο νοσηλεύτηκε στη χειρουργική ενώ βρισκόταν στη Λέσβο και υπέστη κρίση σκωληκοειδίτιδας ο καθηγητής και δημιουργός της εκπομπής το Αλάτι της Γης, Λάμπρος Λιάβας, ο οποίος έχει κάνει εκπομπές και από τη Λέσβο οι οποίες μεταδίδονται από την Κρατική Τηλεόραση. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τι έγραψε μετά το εξιτήριό του από τη χειρουργική κλινική και περισσότερο αξίζει να το διαβάσουν οι διοικούντες μήπως επιτέλους και αλλάξει κάτι:
«Οι φίλοι του «Αλατιού» γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζω να απασχολώ αυτόν τον χώρο με θέματα προσωπικά, καθώς θεωρώ ότι η συγκεκριμένη σελίδα έχει κυρίως ενημερωτικό χαρακτήρα σχετικά με το περιεχόμενο και τους συντελεστές της εκπομπής. Όμως, καθώς για λόγους αρχής δεν διατηρώ προσωπική ιστοσελίδα, επιτρέψτε μου σήμερα μιαν εξαίρεση, για να αναφερθώ στην πρόσφατη εμπειρία μου από το δημόσιο σύστημα υγείας στο νησί της Λέσβου.
Φτάνοντας την περασμένη εβδομάδα για διακοπές, ένας έντονος πόνος στην κοιλιά με οδήγησε αρχικά στο Κέντρο Υγείας Καλλονής και από εκεί, εσπευσμένα μ’ ένα ασθενοφόρο, στο «Βοστάνειο» Νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Και στα δύο μέρη, μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο, έγιναν όλες οι απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις (από αιματολογικές και ακτινογραφίες μέχρι και αξονική). Η διάγνωση για «γαγγραινώδη οξεία σκωληκοειδίτιδα» με άμεσο κίνδυνο περιτονίτιδας δεν άφηνε πολλά περιθώρια για μεταφορά στην Αθήνα και σε χρόνο-ρεκόρ βρέθηκα στο χειρουργείο!
Τις ημέρες της νοσηλείας μου στη Χειρουργική Κλινική του «Βοστάνειου», σ’ έναν χώρο πεντακάθαρο και φροντισμένο, είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω άμεσα τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΓΩΝΑ που κάνουν ΟΛΟΙ οι λειτουργοί της δημόσιας υγείας στα περιφερειακά νοσοκομεία. Από τους γιατρούς και το υπόλοιπο υγειονομικό προσωπικό, τις νοσηλεύτριες, τους νοσηλευτές μέχρι τις καθαρίστριες, τις τραπεζοκόμους και τους φύλακες. Παρά τις εξαντλητικές υπερωρίες, τις πενιχρές αμοιβές, την αφόρητη γραφειοκρατία… Είναι ένας ολόκληρος κόσμος ταγμένος, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, στην ανακούφιση των ασθενών που τους εμπιστεύονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν!
Ας μου επιτραπεί μια ξεχωριστή αναφορά στον εξαιρετικό γιατρό που με χειρούργησε, τον Απόστολο Ανδρονίκου, καθώς και σε δύο από τις ακάματες νοσηλεύτριες, την Ειρήνη και τη Βάσω…
Αισθάνομαι την ανάγκη, και από αυτή τη θέση, να τους εκφράσω τη βαθιά ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μου, αναγνωρίζοντας και τιμώντας στο πρόσωπό τους τον καθημερινό αγώνα ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των λειτουργών της δημόσιας υγείας στην Περιφέρεια. Ιδιαιτέρως σ’ ένα σύστημα που τόσο σκληρά δοκιμάστηκε από την πανδημία αλλά – στην περίπτωση της Λέσβου – και από τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Από την καλοκαιρινή αυτή «περιπέτεια» κρατάω την αίσθηση της αξιοπρέπειας και της αισιοδοξίας που μου ενέπνευσαν για την Ελλάδα «που αντιστέκεται κι επιμένει». Και την απόλυτη ανάγκη να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ και ν’ αναδειχτεί η δημόσια υγεία ως ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ ΑΓΑΘΟ και όχι ως επιλεκτικό προνόμιο μόνον όσων δύνανται ή αναγκάζονται (συχνά με μεγάλες θυσίες) να καταφεύγουν στην ιδιωτική περίθαλψη.
Τέλος, θα κρατήσω, από το διπλανό κρεβάτι, τη φωνή του κυρ-Γιώργη, του ψαρά από το Πέραμα που, αν και σοβαρά χειρουργημένος, παρέμενε… λαλίστατος και τραγουδούσε για τη «βάρκα μας την κουρελού»!...Μας έχει καλέσει για ένα μυτιληνιό γλέντι με ούζο και σαρδέλες Καλλονής, όπως και οι αγαπημένοι φίλοι από τον Μεσότοπο που δεν προλάβαμε φέτος να τραγουδήσουμε παρέα και να απολαύσουμε τις βουτιές στο Ταβάρι. Να ευχηθούμε υγεία σε όλους και ν’ αξιωθούμε να ξαναβρεθούμε γεροί και δυνατοί σ’ αυτό το υπέροχο νησί με τους μερακλήδες ανθρώπους!», αναφέρει καταλήγοντας ο κ. Λιάβας.
ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΑΜΙΩΤΗΣ
