Οι μέρες αυτές θες, δεν θες είναι άγιες.
Δυνατές, νοσταλγικές, που εμείς οι Έλληνες ΤΙΣ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Η άνοιξη που αναγεννάται, ο θεός Άδωνις και ο Διόνυσος της αρχαιότητας, που πέθαιναν και ανασταίνονταν όπως ο Χριστός. Το θαύμα της φύσης με τα φυτά να ξαναβλασταίνουν και ν’ ανθίζουν.
Κάπως έτσι στην αρχαιότητα, ο ερχομός της Άνοιξης συνοδευόταν από τον εορτασμό των Μεγάλων Διονυσίων, μίας από τις σπουδαιότερες εορταστικές εκδηλώσεις των αρχαίων Ελλήνων και ιδιαίτερα των Αθηναίων.
Ανάσταση
Το Πάσχα των Ελλήνων είναι όλη εκείνη η γιορτή με το τσούγκρισμα των αυγών, τις αναμμένες λαμπάδες με το που ακούσουμε το “Δεύτε λάβετε φως”.
Αγκαλιαστήκαμε και δώσαμε φιλιά με ένα ποτήρι κρασί γύρω από μια σούβλα ή γύρω από μία πιατέλα αρνί. Αυτή τη μέρα οι Έλληνες γίνονται πάλι αυτοί από τα χρόνια του Αριστοφάνη. Χαρές, γέλια, ντουφεκιές, στρακαστρουκιές και νοστιμιές που συνοδεύουν το αρνί.
Κόκκινα αυγά, τσουρέκια, σοκολατένιοι πειρασμοί, μαγειρίτσα, πίτες ανοιξιάτικες. Ένα τραπέζι πανδαισία.
Αν και δεν είμαι πολύ φαν της Πασχαλιάς, γιατί με θλίβουν οι δύσκολες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ομολογώ πως τα εδέσματα με ξετρελαίνουν.
Το τσουρέκι το τρώω ακόμα και ωμό, με τον καφέ και το τσάι μου.
Συνήθως το Πάσχα μαζευόμαστε μεγάλες παρέες. Σε κήπους και αυλές, σε βεράντες και εξοχές.
Το ωραιότερο Πάσχα είναι πάντα εκεί που έχεις την καλή παρέα. Με τις σούβλες ή τα γεμιστά αρνιά στο φούρνο.
Πάντα τέτοιες μέρες…
Σκέφτηκα τη γιαγιά μου την Ανδρονίκη που την επισκεπτόμασταν στην Πέτρα κάθε Πάσχα, όταν ήμουν μικρή. Της άρεσε να τρώει το δικό της ζυμωτό ψωμί με πρόβειο βούτυρο και μια λεπτή φέτα από κρύο κατσίκι που είχε περισσέψει από τη σούβλα.
Έκανε και το γεμιστό με πορτοκαλόφλουδα, σταφίδες και κουκουνάρι.
Φορούσε μακριά φούστα και τσεμπέρι στα μαλλιά και μύριζε ταλκ. Όταν ήμουν μικρή, τα βράδια που έσκυβε να με φιλήσει στο μέτωπο, για να κοιμηθώ η μυρωδιά της με χαλάρωνε. Ξυπνούσε πάντα τα χαράματα και ετοίμαζε τα πρωινά μας, τάιζε τις κοτούλες της, έψηνε, μάζευε, έπηζε τυρί.
Μου άρεσε να διαβάζω ξαπλωμένη στο σανιδένιο ντιβάνι της με τα μαλακά μαξιλάρια και υφάσματα από τον αργαλειό της.
Μ’ άρεσε να ακούω τα προβατάκια να περνούν απ’ έξω, τα άλογα να καλπάζουν προς το Πετρί και να μυρίζει παντού βανίλιες και σιρόπια.
Οι καλύτερες αναμνήσεις πάντα είναι αυτές. Πάσχα στο χωριό, στα χωράφια, τις μυρωδιές της φύσης.
Όπου κι αν πήγατε, ό,τι κι αν κάνατε ή συνεχίζετε ακόμα και με όποιους κι αν περνάτε αυτές τις άγιες μέρες σας εύχομαι να είναι ξεχωριστές και με υγεία.
Χρόνια σας Πολλά!
Σουφλέ Λεμόνι
Ιδανικό για χώνεψη μετά τα πασχαλιάτικα γεύματα των ημερών
Υλικά
- 6 φύλλα ζελατίνης
- 6 κρόκοι αυγών
- 6 ασπράδια αυγών
- 1 κούπα ζάχαρη
- ξύσμα από 2 λεμόνια
- 3/4 κούπας κρέμα γάλακτος
- χυμός από 3 λεμόνια
Εκτέλεση
- Βάζουμε τα φύλλα της ζελατίνης σε ένα μπολ με κρύο νερό και τ’ αφήνουμε μέχρι να μαλακώσουν.
- Χτυπάμε με το μίξερ τους κρόκους των αυγών με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν και να ασπρίσουν και προσθέτουμε το ξύσμα λεμονιού.
- Σε άλλο μπολ χτυπάμε τα ασπράδια μέχρι να γίνουν μαρέγκα και σε τρίτο μπολ χτυπάμε την κρέμα γάλακτος για να γίνει σαντιγί.
- Στύβουμε τις ζελατίνες, τις βάζουμε στο ζεστό χυμό να λιώσουν και ανακατεύουμε όλα μαζί τα μείγματα με ελαφρές κινήσεις, τελευταία τη σαντιγί.
- Βάζουμε το μείγμα σε μια φόρμα. Αφήνουμε στο ψυγείο για 10 ώρες, να σταθεροποιηθεί το σουφλέ.
- Όταν θέλουμε να σερβίρουμε, βυθίζουμε τη φόρμα σε ζεστό νερό και έτσι θα ξεκολλήσει εύκολα από τη φόρμα.
- Αναποδογυρίζουμε το σουφλέ λεμονιού σε πιατέλα και σερβίρουμε.
