Εγώ λοιπόν την Αλεξάνδρα δεν την ήξερα καθόλου. Δεν την είχα δει ποτέ στη ζωή μου, δεν της είχα μιλήσει ποτέ πριν την παρουσίαση, δεν ήμασταν φίλες, δεν ήμασταν καν γνωστές, δεν είχαμε βρεθεί ποτέ ξανά στον ίδιο χώρο, δεν είχα φάει ποτέ από τα χεράκια της:
Την Αλεξάνδρα τη “γνώρισα” μέσω μιας πολύ καλής μου φίλης, της δικηγόρου Καλλιόπης Ζουράρη, μέσω FACEBOOK. Όσοι λοιπόν κατηγορούν τα social media, ας αλλάξουν γνώμη όσο είναι καιρός γιατί θα μείνουν εκτός νυμφώνος! Έτσι μετά από πολλά likes που ανταλλάξαμε, μετά από ό,τι κατάλαβε και κατάλαβα από τα διάφορα posts, το θέμα ήταν σαφές. Είχαμε πολλά κοινά, εκτιμηθήκαμε δεόντως.
Έτσι είχα την τιμή και τη χαρά να με προσκαλέσει η Αλέκα, να συν-παρουσιάσω το βιβλίο της.
Οι συνταγές της Αλεξάνδρας
Είναι παραδοσιακές και πολύ πιασάρικες, απλές, σοβαρές, με ειλικρίνεια, με πάντα διαλεχτή πρώτη ύλη, που το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη κιόλας ανάγνωση. Γι’ αυτό αν τη συναντήσεις στο facebook να διαβάσεις οπωσδήποτε τις λιχουδιαστές αυτές μαγειρικές της.
Το βιβλίο
Είναι ένα βιβλίο μαγειρικής και μια αυτοβιογραφία, όχι μόνο της Αλεξάνδρας αλλά και της ελληνικής οικιακής οικονομίας, όπως τη βιώσαμε πολλοί από μας, μέσα από τα σπίτια μας, τα σπίτια της γιαγιάς στο χωριό, των θειάδων μας, της γειτονιάς μας.
Η Αλεξάνδρα δεν παραλείπει να αναφέρει το πέρασμά της από τη Μυτιλήνη σαν έφηβη – κόρη στρατιωτικού. Θυμάται τις ομορφιές του νησιού, το ούζο και τα ψάρια καθώς και τα Τσαμάκια, τον Ν. Όμιλο και μια βόλτα πάνω σε μηχανή από έναν γοητευτικό νεαρό που την ξενάγησε στον κόλπο της Γέρας. Το βιβλίο επίσης κρύβει προσωπικές ιστορίες, μυστικά της μαγειρικής της, λαχταριστές συνταγές, εγγυημένες, δοκιμασμένες, από την ελληνική παράδοση, χαριτωμένα ερωτικά υπονοούμενα μέσα από την καθημερινότητα και τις αναμνήσεις της, σχέσεις ζωής , νοσταλγία, αλλά και άποψη.
Έτσι έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Αλέκας
Πριν από μερικές μέρες, μας παρουσίασε το βιβλίο της στο Κολωνάκι, με τον παραπάνω υπέροχο τίτλο “Τι μαγειρεύουν πάλι αύριο, μου λέτε;“. Θα σας πω εγώ…
Ένα βιβλίο ενάντια στη μόδα γρήγορης κατανάλωσης, και χωρίς περίεργα και ξενικά υλικά. Ένα βιβλίο που περιέχει συνταγές μαγειρικής και αυτοβιογραφία μαζί. Ένα βιβλίο που αναδεικνύει κάτι παραπάνω από ένα αυθεντικό υλικό ονείρων με φαγώσιμα και μη. Μαμαδίστικες συνταγές γεύσης, μνήμης και νοσταλγίας που μεταδίδουν το πνεύμα μιας Ελλάδας που όσο κι αν κάποιοι επιδιώκουν… ΔΕΝ θα χαθεί.
Ήταν μια παρουσίαση που σαν ανακουφιστική όαση δημιούργησε συναισθήματα και αναμνήσεις, και μας έκανε να αντλήσουμε έμπνευση, χαρά και νοσταλγία. Οι δε γεύσεις που αναδύθηκαν αυτό το βράδυ μέσα από το “τραπέζωμα”, νοητό και μη, της Αλεξάνδρας ήταν κάτι παραπάνω από το αναμενόμενο.
Μας θύμισε ότι η ομορφιά βρίσκεται δίπλα μας, σ’ ένα ατμοσφαιρικό θερινό σινεμά με γιασεμιά, βασιλικούς και μπουκαμβίλιες, σε παλιούς φίλους, στην πόλη που αγαπάμε – όποια κι είναι αυτή – σε μια βόλτα στις πλατειές, σε μια Δεξαμενή.
Την εκδήλωση είχε συνθέσει η ίδια Αλεξάνδρα Σουλαδάκη-Αγγελοπούλου. Είχε εκλεκτούς καλεσμένους και στο τέλος είχε ένα πηγαίο τρατάρισμα, κρητικό και αρκαδικό μαζί με ελιές, παξιμάδια, τυριά και ρακή.
Στην υγειά λοιπόν μιας ωραίας γυναίκας, μητέρας, νοικοκυράς, μαγείρισσας, με ισχυρή και πηγαία προσωπικότητα.
Και καλοτάξιδο το βιβλίο της που σας προτρέπω να το προμηθευτείτε οπωσδήποτε!
Πάρτε μια γεύση πώς γράφει τις συνταγές της η Αλεξάνδρα και φτιάξτε:
Τηγανίτες οι γιαγιαδίστικες
αντιγράφω από το βιβλίο της
της Αλεξάνδρας Σουλαδάκη-Αγγελοπούλου
Ένα απόγευμα, φτιάξτε σε δέκα λεπτά και μερικές τηγανίτες για να θυμηθείτε τα παιδικά σας χρόνια και να γλυκαθείτε…
Θα βάλετε σ’ ένα μπολ, μια κούπα αλεύρι, μια κούπα γάλα, δυο κουταλιές της σούπας ζάχαρη και θα ανακατέψετε καλά-καλά για να γίνει ένας λείος χυλός.
Βάλτε στη φωτιά το τηγάνι με μπόλικο λάδι ή καλαμποκέλαιο αν σας αρέσει και μόλις κάψει, ρίχνετε κουταλιά-κουταλιά μέσα στο λάδι τον χυλό κι αυτές γίνονται στρογγυλές, τις γυρίζετε δυο φορές, να ροδίσουν, τις βάζετε σε απορροφητικό χαρτί πρώτα να βγάλουν τα λάδια τους και μετά, τις βάζετε σ’ ένα πιάτο, τους ρίχνετε μέλι και κανέλα και απολαύστε τες.
Είναι μια παραλλαγή του λουκουμά, στο εύκολο…
Την ώρα που θα ψήνετε μοσχοβολάει ο τόπος…
