Το λέγατε εσείς;
Έτσι δεν λέμε για να δείξουμε πως δεν μας νοιάζει κάτι. Καλά το θυμάμαι;
Το σκόρδο είναι ένα τρόφιμο που έχει λάτρεις και εχθρούς.
Τίποτα στο ενδιάμεσο.
Θυμάμαι όταν έγραφα τους καταλόγους στα μενού των εστιατορίων μου – επειδή ήθελα να “πιάσω” όλες τις κατηγορίες – σε φαγητά που είχα σκόρδο έγραφα “με ελαφρύ σκορδάκι”.
Χαχαχα!
Έτσι θεωρούσα πως δεν θα τρόμαζα τους εχθρούς του, ενώ σίγουρα θα το εκτιμούσαν οι φαν του.
Από μικρή θυμάμαι τη σπιτική σκορδαλιά της μαμάς.
Όταν την τρώγαμε την τρώγαμε όλοι μαζί και σχεδόν δεν βγαίναμε από το σπίτι.
Τι, να βγω να παίξω στη γειτονιά;
Α πα πα!
Θα με κοροϊδεύανε τ’ αγόρια στην αλάνα.
Έτσι ενίοτε είχαμε παντζάρια ή μπακαλιάρο σκορδαλιά ξέραμε πως θα μας φάει η κλεισούρα, με την φαμίλια. Άντε το πολύ-πολύ να έρθουν η Λιούμπα και η Συμώνη σπίτι μας, να φάνε κι αυτές μαζί μας κι έτσι θα παίζουμε μαξιλαροπόλεμο χωρίς προβλήματα.
Το εν λόγω μυριστικό έχει μια ξεχωριστή νοστιμιά και παρά τη δυνατή γεύση του, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Εδώ και δεκαετίες ο περιβόητος βολβός μπήκε στο στόχαστρο των επιστημόνων με αποτέλεσμα όλοι πλέον να αναγνωρίζουν τις θεραπευτικές ιδιότητές του.
Στα μαγειρέματα
Το σκόρδο μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους. Ψιλοκομμένο, ολόκληρη η σκελίδα, μαζί με το “πουκάμισό” του πλυμένο, κοπανισμένο ή μη. Όταν μαγειρευτεί ολόκληρη η σκελίδα σχεδόν δεν μυρίζει καθόλου. Όταν κοπεί εμμέσως απελευθερώνονται οι θειούχες ουσίες που έχουν τη γνωστή οσμή. Η πράσινη ουρά του καλό είναι να αφαιρείται μια και είναι δύσπεπτη. Η γιαγιά μου το έβαζε σαν ολόκληρες σκελίδες στα πιλάφια της. Η μαμά το έκοβε φετάκια και το προσέθετε στα κοκκινιστά, σουτζούκια, ιμάμ.
Η πετυχημένη σκορδαλιά γίνεται με ψημένες στο φούρνο σκορδοσκελίδες γιατί τότε μελώνουν και το αποτέλεσμα είναι φίνο.
Για να το ψήσουμε…
…προθερμαίνουμε το φούρνο στους 150 βαθμούς. Τοποθετούμε τις σκελίδες σκόρδου μαζί με τη φλούδα μέσα σε αλουμινόχαρτο. Ραντίζουμε με ελαιόλαδο ή διαυγασμένο βούτυρο, αλατίζουμε και αν θέλουμε ρίχνουμε και μια πρέζα ζάχαρη. Ψήνουμε για 40 λεπτά.
Πώς να βελτιώσουμε την κακοσμία
Μασουλάμε φρέσκα φύλλα από μαϊντανό, ή κόκκους καφέ ή μοσχοκάρφια, ή γλυκάνισο ή σποράκια κόλιαντρου.
Η σκορδαλιά με πατάτες
Υλικά
1 κιλό πατάτες
6 σκελίδες σκόρδο ψημένες
ελαιόλαδο
1/2 λεμόνι, το χυμό του
1 κ.σ. ξίδι
αλάτι
Εκτέλεση
Βράζουμε τις πατάτες και τις λιώνουμε στο ξύλινο γουδί όσο είναι ακόμα ζεστές. Προσθέτουμε τις ψημένες σκελίδες σκόρδου λιωμένες. Αν μας φαίνεται η σκορδαλιά πολύ λάιτ τότε προσθέτουμε 2-3 σκελίδες ωμές τις οποίες λιώνουμε επίσης.
Ρίχνουμε λάδι, λεμόνι και ξίδι εναλλάξ. Φτιάχνετε τη σκορδαλιά όσο ρευστή ή λιπαρή σας αρέσει. Εγώ μερικές φορές ρίχνω ζωμό από ψάρι, χταπόδι ή λαχανικά αναλόγως με το τι θα τη σερβίρω. Ας πούμε, αν τη θέλετε με παντζάρια, θα βάλετε λαχανόζουμο, αν τη θέλετε με χταπόδι το χταποδόζουμο θα κάνει τη διαφορά.
Φυσικά η σκορδαλιά επιδέχεται πολλές παρεμβάσεις.
Μπόλικο μαϊντανό, δυόσμο, κόλιαντρο φρέσκο, αλλά και καρότο για άλλο χρώμα. Κίτρινη κολοκύθα ή ακόμη και μπρόκολο.
Τσάτνεϊ σκόρδου για πολλές χρήσεις
Υλικά για ένα βάζο
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200° βαθμούς C.
Χωρίζουμε 3 κεφάλια σκόρδου στις σκελίδες τους και τις ξεφλουδίζουμε. Απλώνουμε τα σκόρδα πάνω σε λαδωμένο αλουμινόχαρτο και τα τυλίγουμε και τα βάζουμε σε ένα ταψάκι. Ψήνουμε τα σκόρδα για περίπου 1 ώρα, μέχρι να μαλακώσουν.
Στη συνέχεια πολτοποιούμε τα ψημένα σκόρδα, προσθέτουμε 3 κ.σ. ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και ανακατεύουμε καλά. Μεταφέρουμε το τσάτνεϊ σε ένα βαζάκι και το βάζουμε στο ψυγείο.
Εκεί διατηρείται για 2 μήνες.
Tip
Χρησιμοποιείστε το τσάτνεϊ για τα μαγειρέματά σας, φτιάξτε τζατζίκι ή σκορδαλιά, ραντίστε τις τηγανητές πατάτες σας.
