Και καθώς πλέον είμαστε στην τελική ευθεία της πιο εορταστικής περιόδου της χρονιάς απλώνω στο τραπέζι τους διάφορους προβληματισμούς και επιδιώκω κάπου να καταλήξω.
Τα τελευταία χρόνια οι προκλήσεις είναι κάπως διαφορετικές.
Όπως η ζωή μας.
Πότε από δω, πότε από κει.
Άλλες οι απαιτήσεις τώρα, άλλες πέρσι, άλλα τα δεδομένα.
Όμως…
Τα χριστουγεννιάτικα ήθη και έθιμα παραμένουν τα ίδια.
Τα δέντρα στολίζονται με τις μπάλες, τα φωτάκια και τις γιρλάντες μ’ ένα μαγικό τρόπο, όπως τότε που ήμουν παιδί. Η ίδια αίσθηση με το τότε που μ’ έπαιρνε ο μπαμπάς απ’ το χέρι να πάμε στου κύριου Πολίτη το μαγαζί να αγοράσουμε τα καινούργια στολίδια, τα παιχνίδια, τα αγιοβασιλάκια.
Η ίδια αίσθηση με γεύση από τους κουραμπιέδες της Χρυσομαλλούσας με το ανάλατο βούτυρο και τη μυρωδιά του ανθόνερου, τα φοινίκια της γιαγιάς Ανδρονίκης με το μπόλικο καρύδι, η πλατζέντα και τα βγένια. Γεύσεις, λάμψεις και τραπεζώματα.
Η Σόνια
Η μικρή Ουκρανέζα της ζωής μου, περιχαρής, στόλιζε κάθε Δεκέμβρη το δέντρο μας στη Θρασύβουλου και ο Τζούνιορ πέταγε από μακριά την γιρλάντα από διάφανα κρυσταλλάκια για να κάνει το grand τελείωμα του στολισμού.
Τόση η χαρά στην έναρξη της γιορτής και τόση κατάθλιψη της Σόνιας στην αποκαθήλωση των στολιδιών και το μάζεμα του δέντρου στις αρχές του Γενάρη.
Πάντα…
Η ίδια αίσθηση της γιορτής, της γέννησης, του άστρου, των μάγων, της άγιας νύχτας.
Μ’ αυτή γεννήθηκα, μ’ αυτή μεγάλωσα, μ’ αυτή, την ίδια αίσθηση πορεύομαι κάθε χρόνο αυτές τις μέρες.
Τι είναι ευτυχία αν δεν είναι όλη αυτή η παραμυθένια αγαλλίαση στην ψυχή, στο νου και στην καρδιά που με κάνει κάθε χρόνο παιδί και μ’ αφήνει να στολίζω το σπίτι με τις χρυσαφένιες κιτς γιρλάντες που η μίνιμαλ νοοτροπία μου δεν αποδέχεται, αλλά η ψυχή μου το επιτρέπει.
Γιατί η ζωή έτσι γίνεται πιο υποφερτή. Κάνει το διάλειμμα της ανακούφισης.
Γιατί όσο και να ψωνιζόμαστε κατά καιρούς με το ένα και με τ’ άλλο, στο βάθος-βάθος τίποτα δεν αλλάζει. Απλά η σκηνοθεσία μετατρέπει την καθημερινότητα σε γιορτή και αυτή είναι η μαγεία.
Άντε λοιπόν ανοίξτε τα σπίτια σας, κάντε τραπέζια, φωνάξτε τους φίλους σας, πιείτε στα καλά που έρχονται.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Τα φοινίκια της γιορτής
Υλικά
2 φλ. ηλιέλαιο ή μισό-μισό με ελαιόλαδο
Μισό φλιτζάνι μπίρα
Μισό φλιτζάνι ζάχαρη
1/2 φλιτζ. κονιάκ
1/2 φλιτζ. χυμό πορτοκαλιού
Ξύσμα από 2 πορτοκάλια ακέρωτα
1 κ.γ. κανέλα
1 κ.γ. γαρίφαλο
1 κ.γ. σόδα
2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
Για το πασπάλισμα
φρέσκα καρύδια χοντροκομμένα
κανέλα τριμμένη
Για το σιρόπι
4 ποτήρια νερό
3 ποτήρια ζάχαρη
1 ποτήρι μέλι
Εκτέλεση
Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη μέχρι να «ασπρίσει».
Σε ποτήρι ανακατεύουμε τη σόδα στον χυμό πορτοκαλιού μέχρι να διαλυθεί.
Ρίχνουμε όλα τα υλικά, εκτός από το αλεύρι, στον κάδο του μίξερ και χτυπάμε στη δυνατή ταχύτητα.
Τέλος, προσθέτουμε το αλεύρι, κοσκινίζοντάς το και πάλι και ζυμώνουμε με τον γάντζο.
Πλάθουμε φοινίκια στο μέγεθος που θέλουμε και τα βάζουμε σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα.
Τα τρυπάμε με το πιρούνι ή τα πιέζουμε σε τρίφτη ή παραδοσιακό πιατάκι με σχέδια.
Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180ο C για 15-20 λεπτά.
Σε κατσαρόλα βράζουμε όλα τα υλικά για το σιρόπι και όταν αρχίσει να κάνει φουσκάλες, το αφήνουμε για 5 λεπτά ακόμα.
Ενώ τα μελομακάρονα είναι κρύα, τα βάζουμε σε βαθύ ταψί και ρίχνουμε από πάνω ζεστό το σιρόπι.
Πασπαλίζουμε με τα καρύδια και τα στρώνουμε σε πιατέλα για να τα σερβίρουμε.
