Αυτή ήταν η λατρεμένη φράση του μπαμπά. Κάθε φορά που ήθελε να εκφράσει την απόλυτη ακαταστασία. Με γοήτευαν αυτές οι δυο λέξεις που είχαν αυτή την αρχαΐζουσα προφορά και αν και καταλάβαινα τι εννοούσε δεν ήξερα ποτέ την ετυμολογία τους.
Ψάχνω στα λεξικά:
φύρδην < φύρω (ανακατεύω)
- σε σύγχυση, ανάκατα, ετερόκλητα, αλλοπρόσαλλα, πανικόβλητα, όπως-όπως
μίγδην < ελληνιστική κοινή μίγδην < αρχαία ελληνική μίγνυμι / μείγνυμι
Αυτό το φύρδην μίγδην στη ζωή μου δεν το ήθελα ποτέ. Ποτέ δεν γούσταρα την ακαταστασία. Όλα τα ήθελα σε μια σειρά, σε χρωματική διάδραση, επιμελώς ατημέλητα και καθαρά. Τα βιβλία μου, τα μολύβια που βάφω τα μάτια μου, τα καλλυντικά μου, τα βρακάκια μου. Όλα σε σειρά. Έτσι έλεγε η δική μου αισθητική και δεν μου το έδειξε κανείς. ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΒΛΕΠΑ στο ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Η αισθητική είναι σε όλα
Υπάρχει μέσα μας, στο σπίτι μας, στο πώς διακοσμούμε το δωμάτιό μας, πώς στρώνουμε το τραπέζι μας, πώς φωτίζουμε το χώρο μας. Πώς τρώμε, πώς πίνουμε, τι μουσική ακούμε, τι βιβλία διαβάζουμε.
Την αισθητική την κουβαλάμε, αλλά και την αποκτούμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας ανάλογα με τις επιρροές που έχουμε.
Μπορεί να αλλάξουμε αισθητική αν έχουμε άλλα ερεθίσματα.
Υπηρετούμε ίσως το «ωραίο» της φύσης ή το «ωραίο» της τέχνης. Υπάρχει το καλό και το κακό γούστο. Υπάρχει μια φιλοσοφία ολόκληρη πίσω από την έννοια της αισθητικής.
Ωστόσο, η αισθητική υπάρχει και στους τρόπους ενός ανθρώπου.
Υπάρχει εύρος εννοιών και σκέψεων όσον άφορα τα μεν ή τα δε.
Η πόλη μας
Εδώ και πολύ καιρό μ’ απασχολεί η αισθητική της πόλης μας.
Ζούμε σ’ ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου. Έστω κι αν αυτή τη στιγμή το ξεχνάμε με τις ροές των μεταναστών και την έλλειψη τουρισμού.
Έχουμε εξαιρετική πρώτη ύλη, φανταστικές συνθήκες, αλλά μειωμένη αισθητική στο “σερβίρισμα”. Το θέμα μου είναι άλλη μια φορά αισθητικό.
Το ωραιότερο σημείο της πόλης, εκεί όπου αν υπήρχε ένα πάρκο θα αγνάντευες το απέναντι λιμάνι από μακριά και το κάστρο, τώρα υπάρχει αυτό το φρικτό πάρκινγκ φορτηγών και αυτοκινήτων. Κάδοι σκουπιδιών, άναρχα αντικείμενα τοποθετημένα φύρδην μίγδην.
Χαραμίζουμε την εικόνα με την προχειρότητα, το βόλεμα.
Και το πιο ανησυχητικό είναι πως το συνηθίσαμε.
Όλοι.
Κανένας δεν διαμαρτύρεται.
Κανένας δεν ασχολείται με την αισθητική του χώρου, της πόλης μας.
Κι εγώ δεν θα σταματήσω να το λέω.
Ας είναι
Ετοιμάζομαι για τη μεγάλη νηστεία και φέτος έχω αποφασίσει ν’ ακολουθήσω την πιο αυστηρή της μορφή.
Μια απόλυτα χορτοφαγική νηστεία 40 ημερών, που όμως θα επιτρέψω ελάχιστη πρωτεΐνη από μαλάκια.
Στην αισθητική των ημερών θα προτιμήσω αυτή τη μορφή κάθαρσης.
Προμηθεύομαι γίγαντες βραστερούς, κινόα μαύρη, κριθάρι για πιλάφια αντί για ρύζι, αγκινάρες της εποχής, χόρτα και όσπρια και πάμε για συνταγή νηστίσιμη από την Ιταλική κουζίνα.
Spaghetti Aglio olio-Σπαγγέτι με σκόρδο και λάδι
Υλικά
1 πακέτο σπαγγέτι λεπτό
1-2 πιπερίτσες τσίλι ψιλοκομμένες (ανάλογα το πόσο καυτερό)
4 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
1 κ.σ. βούτυρο
αλάτι
½ ματσάκι μαϊντανός ψιλοκομμένος
παρμεζάνα τριμμένη για το σερβίρισμα (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα με αλατισμένο νερό που βράζει, ρίχνουμε τα σπαγγέτι και τα βράζουμε αλ ντέντε.
Κρατάμε ½ φλιτζάνι νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών και σουρώνουμε τα σπαγγέτι.
Σε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και το βούτυρο μέχρι να κάψουν καλά. Ρίχνουμε τις πιπερίτσες, τον μαϊντανό και σοτάρουμε για 1-2 λεπτά. Προσθέτουμε το σκόρδο και σοτάρουμε για άλλο 1 λεπτό. Ρίχνουμε τα σπαγγέτι και λίγο από το νερό (από το βράσιμο των ζυμαρικών). Ανακατεύουμε και σερβίρουμε αμέσως.
Πασπαλίζουμε με παρμεζάνα.
