Ουφ πέρασε κι αυτή η εορτή του Αγίου Βαλεντίνου, που θεωρώ δήθεν και σοβαρή βλακεία.
Έτσι αν και απόλαυσα πολλές φορές στη ζωή μου ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα ως ένδειξη φλογερού έρωτα, αυτή την αποφράδα μέρα, όπως είδατε, δεν σας είπα ούτε ένα χαριτωμένο χρόνια πολλά. Παλαιότερα, ομολογώ, έμπαινα στη διαδικασία να γράφω στα διάφορα έντυπα όλες αυτές τις κλισέ δημοσιεύσεις περί ερωτικών φίλτρων, θυελλωδών ερώτων, φλογερών και παράνομων εραστών και φυσικά αφροδισιακών συνταγών, αλλά ευτυχώς εδώ στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ έχουμε απόλυτη ελευθεροτυπία, κι έτσι αποφάσισα να μην αναφερθώ.
Έτσι τα αγγελάκια που συνωστίζονται πάνω σε κόκκινες καρδούλες, και άλλα διάφορα, όλα σε σχήμα καρδιάς, κόκκινα τριαντάφυλλα – πανάκριβα αυτή την ημέρα – κλπ. κλπ., με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Η ευχή και η σημασία είναι να είμαστε κάθε μέρα ερωτευμένοι με όλα.
Τη ζωή, την φιλία, την οικογένεια, τον καλό μας ή την καλή μας, την ποιότητα ζωής.
ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Το Όνειρο
Περάσαμε την νοστιμότερη Καθαρή Δευτέρα στο φιλόξενο σπιτικό της Μαίρης και του Τάκη μαζί με όλη τη μυτιληνιά παρέα. Παράδοση και έθιμα μαζί με λιγωτικές ευωδιές από τη μαρμίτα της πιο busy κουζίνας των Βορείων Προαστίων. Κάθε χρόνο φροντίζουμε να είμαστε στις επάλξεις για να μην χάσουμε το κάλεσμα.
Το φαγητό ήταν το καλύτερο ever. Κάθε χρόνο έτσι λέμε… γιατί έτσι είναι. Τρομερά ντολμαδάκια γιαλαντζί, απίστευτη κρέμα ταραμοσαλάτα της Γεωργίας, μια καπνιστή μελιτζανοσαλάτα αφρός, σουπιές κρασάτες της Λένιας, ένα μιστεγνιώτικο χταπόδι με ελιές to die for, εκείνα τα εντυπωσιακά σούσι της Ειρήνης έδιναν έναν τόνο εξωτισμού στο σαρακοστιανό τραπέζωμα, οι γαρίδες ολόφρεσκες και τραγανές, το γιουβέτσι θαλασσινών του Τάκη al dente και φυσικά τα γλυκά. Συκαλευριά συγκλονιστική, αρμενοβίλ, και ένα τσιζ κέικ με σύκα και τζίντζερ. Αυτό το μπερεκέτι είναι της καρδιάς και δεν έχει όμοιό του. Κάθε φορά που παίρνω μαζί και μη Μυτιληνιούς φίλους στα τραπεζώματα των Αυγήρηδων ή των Καλλιτσαίων παθαίνουν πολιτισμικό shock. Ρωτήστε τον Βαγγέλη και τη Ζουνάρη.
Βάζω τη φατσούλα της ευγνωμοσύνης γιατί νιώθω, όπως έλεγε η φιλενάδα μου η Μαρία Χαραμή, ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΤΗ.
Στις 25 Φλεβάρη
Σε λίγες μέρες έχω γενέθλια. Χρόνια δεν λέμε. Σαφώς τα κρύβουμε για όλους όσους δεν μας ξέρουν. Φέτος τα πράγματα είναι σημαδιακά. Δεν μας παίρνει.
Τέλος οι στενοχώριες, τις πετάμε πίσω, όπως έλεγε η γιαγιά. Από δω και μπρος θα κάνω ό,τι μου αρέσει. Απλά και μετρημένα.
- Θέλω κοντά μου το γιο μου, τους ελάχιστους αλλά λατρεμένους με επιλογή συγγενείς μου ΚΑΙ τους εξαιρετικούς φίλους μου. Φυσικά αυτούς τους πηγαίους ειλικρινείς ανθρώπους τους επέλεξα χωρίς κανένα λόγο παρά μόνο γιατί μου έκαναν κλικ στην ψυχή. Τους άλλους που προσκολλώνται για να αρπάξουν από την αύρα και την ενέργειά μου, απλά τους συγχωρώ.
- Έχω την καλύτερη διάθεση, σκέψη και ευγνωμοσύνη κάθε πρωί που ξυπνάω και βλέπω τον ουρανό, τον Ήλιο και τα μπουμπούκια ν’ ανθίζουν ή τα φύλλα να πέφτουν για να ξαναγεννηθούν.
- Με χαρά περιμένω τα ταξίδια που έρχονται, τις μέρες που θα πάω σ’ όλους αυτούς τους προορισμούς που υπάρχουν σ’ αυτή τη γη, να δω άλλους πολιτισμούς, να περπατήσω στη ζούγκλα του Αμαζονίου, να σκαρφαλώσω στο Μάτσου Πίτσου, να γευτώ τα μπαχαρικά της Ανατολής ξανά και ξανά. Θέλω να επισκεφτώ την Πατρίτσια στο Μπουένος Άιρες, τον Τέλμο στο Μοντεβίδεο, τον Μάρτιν στην Καλκούτα, τη Ναταλί στο Βανκούβερ, την Michael στη Χονολουλού, τον Nick the greek στα Νησιά του Σολομώντα, τον Garry στην Τανζανία. Έχω πολύ δρόμο ακόμα και πολλά μέρη που δεν έχω πάει και άλλα που έχω πάει και θέλω να ξαναπάω διακαώς.
- Δεν έχω παράπονο. Η ζωή μου είναι πολύ όμορφη όταν έχω την υγεία μου, το παιδί μου, τον Δημήτρη και τον Τζουλιέν, τους φίλους μου, τη δουλειά μου και τα όνειρά μου.
Ταχινόπιτα με ανθόνερο της νηστείας
Υλικά
1 φλιτζ. ΤΑΧΙΝΙ
2 φλιτζ. ζάχαρη
1/2 φλιτζ. νερό
1/2 φλιτζ. αλισίβα
1 φλιτζ. του καφέ ανθόνερο
1 φλιτζ. καρύδια χοντροκοπανισμένα
Ένα σφηνάκι κονιάκ
1 κ. σόδα διαλυμένο σε λίγο χυμό λεμονιού
3 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
3 φλιτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Εκτέλεση
Χτυπάμε στο μίξερ το ταχίνι με τη ζάχαρη, να αφρατέψει και να λιώσει η ζάχαρη. Προσθέτουμε σταδιακά, το νερό, την αλισίβα, το ανθόνερο εναλλάξ με το αλεύρι, το κονιάκ, τη σόδα, το μπέικιν. Ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε μια μάλλον σφιχτή ζύμη. Απλώνουμε σε ταψί αλειμμένο με λάδι και ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 50 λεπτά.
