Η Λέσβος είναι ένα νησί που καταφέρνει με την αύρα του να κάνει ευτυχισμένους τους ανθρώπους του και ταυτόχρονα όλους όσους την επισκέπτονται. Τότε και τώρα πάντα η Λέσβος δίνει μια αίσθηση πηγαίας φιλοξενίας, μια αίσθηση βαθιάς καταγωγής με κουλτούρα.
Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι, το σπίτι μας ήταν ένα σπίτι διερχομένων.
Όλοι εκείνοι οι συγγενείς μας που ζούσαν πια μόνιμα στην Αθήνα, οπότε κι αν έρχονταν στο νησί, είτε χειμώνα, είτε καλοκαίρι, θα περνούσαν από το σπιτικό μας. Και φυσικά πάρα πολλοί φίλοι και συγγενείς από το νησί και την πόλη.
Από τη γειτονιά και τις άλλες γειτονιές.
Ο θείος Γιάννης με τη θεία Δήμητρα. Μαζί με τα ξαδέρφια μου, τη Μάρω και το Δημητράκη. Έρχονταν τις Κυριακές και μοιραζόμασταν το κυριακάτικο τραπέζι. Περιμέναμε να περάσει ο Χουτζαίος ο Στρατής να μας βγάλει τις υπέροχες φωτογραφίες, αγκαλιά με τις μαργαρίτες την Άνοιξη, δίπλα στα ποδήλατά μας που καμαρώναμε, με τα βελούδινα φορέματά μας – εκείνο το μπλε ρουαγιάλ έκαψε καρδιές – τα αποκριάτικα ντυσίματά μας. Τι υπέροχα μεσημερο-απογεύματα! Τι ξεγνοιασιά, συντροφικότητα, νοιάξιμο, αγκαλιά.
Ίσως γι’ αυτό η μαμά είχε πάντα άπειρα καλούδια στο σπίτι μας.
Πάντα υπήρχαν έτοιμα φαγητά που τέλειωναν και ξαναμαγείρευε φρέσκα.
Πάντα κάτι περίσσευε που κάποιος θα βρισκόταν να το φάει.
Ο φούρνος πάντα κάτι έψηνε, η κατσαρόλα σιγόβραζε, η ταράτσα ήταν γεμάτη μπουκάλια σάλτσα ντομάτας, τσέρι ή σύκα που λιάζονταν.
Έκανε δεκάδες γλυκίσματα και τα ντουλάπια ήταν γεμάτα από γλυκά του κουταλιού – τεράστιες γυάλες – από συκαλάκι, σταφύλι, βερίκοκο, ορνό, ντοματάκι, νεραντζάκι.
Αλλά και κυδωνόπαστο, σύκα γεμιστά. Δεν έλειπε το ραβανί με γιαούρτι και το αμυγδαλάκι, ενίοτε ο μπακλαβάς, τα τρίγωνα με το μπόλικο καρύδι, αλλά και το ρυζόγαλο, η καραμελέ, τα γλυκά ψυγείου. Μια τούρτα “Σαμφέ” ούτε θυμάμαι πώς ήταν, αλλά κάπου στα τετράδιά της έχω τη συνταγή, η τούρτα με τον ανανά, το παγωτό φιστίκι. Πάντα είχε μπισκότα, κουλούρια, παξιμαδάκια.
Συχνά και φανουρόπιτα.
Κι εγώ την κάνω συχνά.
Για να μην χάνω πράγματα, ή αν τα χάνω να τα βρίσκω.
Κυρίως δεν θέλω να χάνω ανθρώπους. Ούτε αυτούς που με στενοχωρούν. Όλους τους έχω ανάγκη να είναι κοντά μου.
Τσουρέκι συνήθως έπαιρνε από του Φλόκα γιατί δικά της έφτιαχνε μόνο το Πάσχα. Έτσι αυτό το σπίτι της Αδαίου, είχε πάντα λιχουδιές και σοδειές διά παν ενδεχόμενο.
Και οι φίλοι και οι συγγενείς ήταν σ’ ένα συνεχές πήγαινε – έλα.
Τι ομορφιά!
Τότε δεν χρειαζόταν τηλέφωνο για να σ’ επισκεφτεί κάποιος. Η μόνη ακατάλληλη ώρα που κανένας δεν ερχόταν ήταν το μεσημέρι για να μην ενοχλήσει την σιέστα μας.
Η μαμά δεν κοιμόταν ποτέ μεσημέρι.
Έπαιρνε το πλεκτό της, το κέντημα ή το βιβλίο της και απολάμβανε την ηρεμία της. Άντε καμιά φορά αυτή την ώρα καθάριζε το βύσσινο από τα κουκούτσια για να κάνει γλυκό.
Με το που ερχόταν ο πρώτος επισκέπτης το τραπέζι γέμιζε καλούδια. Με μια σειρά βγαίνανε όλα.
Μπορεί να ξεκίναγε μεζές με ουζάκι ανάλογα την ώρα και την όρεξη. Ανάλογα με τον επισκέπτη. Ήξερε πάντα τι να κεράσει και σε ποιον. Η υπέρτατη αίσθηση της φιλοξενίας.
Και έβρισκε πάντα τον καλύτερο τρόπο για να ξεφύγει από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να γεμίσει με ενέργεια και ομορφιά το σπιτικό της για εκείνη και τους ανθρώπους γύρω της.
Στη συνέχεια καφές με τα κουλουράκια, τα γλυκά. Μπορεί να γινόταν τρικούβερτο γεύμα με τα γεμιστά της ή το κοκκινιστό. Δεν το είχε σε τίποτα να κάνει μια ομελέτα με λουκάνικα από το κρασί ή να τυλίξει γιαλαντζί. Στο επί τόπου.
Ποτέ δεν ξέραμε πώς θα εξελισσόταν το σκηνικό.
Το μόνο σίγουρο ήταν το μπερεκέτι της μαμάς.
Δεν ήταν το χρήμα που μέτραγε. Ήταν η διάθεση, η ψυχική ανάταση, η γενναιοδωρία, η χαρά της καθημερινότητας, το παρόν που μέτραγε περισσότερο από το αύριο.
Τούρτα Σομφέ από τα τετράδια της μαμάς Στέλλας
Υλικά
1 κουτί σαντιγί μόρφατ (μπορείτε να βάλετε φρέσκια κρέμα γάλακτος)
1 φλιτζ. μαρμελάδα πορτοκάλι ή βερίκοκο
3 κ.σ. ζάχαρη άχνη
28 σαβαγιάρ
χυμό πορτοκαλιού ή βερίκοκου για να βρέξουμε τα σαβαγιάρ
Εκτέλεση
Χτυπάμε την άχνη με τη σαντιγί μέχρι να αφρατέψει. Βρέχουμε τα σαβαγιάρ, στρώνουμε με μαρμελάδα, μετά με σαντιγί, και επαναλαμβάνουμε μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Σκεπάζουμε με σαντιγί και γαρνίρουμε με φιλέ αμυγδάλου, φράουλες ή βερίκοκα.
