Φέτος έκανα πολλές διαδρομές στο νησί με φίλους που ήρθαν και γνώρισαν για πρώτη φορά το νησί. Το μέγεθος και η ομορφιά αυτού του τόπου είναι τελικά τα πιο αδιαμφισβήτητα πράγματα.
Και έχει σε πολλά σημεία κι εκείνο το κοσμοπολίτικο στοιχείο που μερικές φορές κρύβεται και χάνεται ίσως από τις συνθήκες.
Με τη φαντασία μου βρίσκομαι πάντα στα πιο κοσμοπολίτικα μέρη του κόσμου. Εκεί ακόμα κι όταν πλημμυρίζουν από τουρίστες η ατμόσφαιρα δίνει κάτι στο γίγνεσθαι κάθε ανθρώπου, ακόμα κι αν είσαι πιο εναλλακτικός και μυσταγωγικός.
Τα μέρη αυτά δεν είναι μόνο η Μύκονος και η Ίμπιζα, η Νέα Υόρκη, η Αθήνα, η Βαρκελώνη. Μπορεί απλά να νιώσεις αυτό το κοσμοπολίτικο και σε μια γωνιά στην άκρη του ταρσανά στο βόρειο λιμάνι της Μυτιλήνης. Αυτό που εκπέμπει ένας τόπος με τους ανθρώπους του είναι τελικά πιο πολύπλοκο και δεν εξηγείται απλά.
Ο Μόλυβος σίγουρα το έχει, αλλά έχει και κάτι άλλο. Συνέπεια στην ομορφιά και στην ποιότητα. Καθαρά δρομάκια, περιποιημένες αυλές, σκουπισμένα καλντερίμια.
Ωραίους περιποιημένους ταξιδευτές, ακόμα και τώρα που περνά την κρίση του.
Οι κάτοικοί του όμορφοι, χαμογελαστοί άνθρωποι, φιλόξενοι, με εκείνη την κοσμοπολίτικη συμπεριφορά.
Τέτοιος είναι και ο Τζανέτος στο διάσημο ταβερνείο του, το Χταπόδι, στη γωνιά του γραφικού λιμανιού της Μήθυμνας. Φάγαμε την ωραιότερη παστή πελαγίσια σαρδέλα του καλοκαιριού και πιστέψτε με δοκιμάσαμε όλες τις παπαλίνες που ξεπηδούσαν από τα αλάτια τους δώθε-κείθε στο νησί. Ο επαγγελματισμός επίσης είναι ένα άλλο απαραίτητο στοιχείο του κοσμοπολιτισμού. Κι εδώ το νιώσαμε επίσης. Στιβαρός σερβιτόρος με γνώση του αντικειμένου – χρόνια τον συναντώ στο Χταπόδι – μας περιποιήθηκε εξαιρετικά. Ρε παιδί μου νιώθεις αυτό το χάδι, την ανεπιτήδευτη φροντίδα.
Αχ, αυτό το σωστό
Τρως κάπου και σου σερβίρουν αμπελοφάσουλα σκληρά, μεστά. Δεν γίνεται, κύριε. Γιατί τα αμπελοφάσουλα δεν είναι σαν το κρέας που αν είναι σκληρό δεν μπορείς να το αντιληφθείς πριν μαγειρευτεί. Αυτά μπορείς να τα δοκιμάσεις. Πώς λοιπόν τολμάς και μας τα σερβίρεις και θες να τα πληρωθείς;
Στην πλατεία
Όταν πήγαμε στον Σαμ και στη Νίκη εκεί στην ευάερη πλατεία της Ερεσού πάνω, διαπίστωσα γι’ άλλη μια φορά πως όταν κάτι το αγαπάς πολύ, το ξέρεις και το υποστηρίζεις, είναι ίσως πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο.
Επειδή τα χρόνια της κρίσης καλά κρατούν, κι επειδή μειώσαμε όλες μας τις υπερφίαλες απαιτήσεις και τα “ψωνίσματα”, αναγνωρίζουμε πια πως ό,τι πιο απλό είναι και το ζητούμενο και πως τελικά αυτό είναι που σου φέρνει ευτυχία.
Ένα θερμό καλωσόρισμα, μια γλυκιά κουβέντα, νόστιμα φαγάκια με φρέσκα υλικά και άπλωμα στην πλατεία “ήταν όλα τα λεφτά “ – που λέει και η φίλη μου η Βιολέτα.
Έτσι στο παραδοσιακό ταβερνάκι του Σαμ και της Νίκης, νιώσαμε την καλοκαιρινή ευτυχία για άλλη μια φορά.
Το δικό μου ταμπουλέ
Υλικά
- 180 γρ. πλιγούρι
- χυμό από ½ λεμόνι
- 6 κ.σ. ελαιόλαδο
- 2 σκελίδες σκόρδου, λιωμένες
- 3 μελιτζάνες τσακώνικες (την πούλπα τους), ψημένες στα κάρβουνα
- αλάτι
- πιπέρι χοντροκοπανισμένο
- 10 γρ. ντοματίνια, κομμένα στα 4 ή φρέσκια ντομάτα σε κύβους
- 1 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
- 1 φλιτζ. μαϊντανό, ψιλοκομμένο
- 1 κ.σ. δυόσμο, ψιλοκομμένο
- 1 πρέζα κανέλα
Εκτέλεση
Σε ένα μπολ ρίχνουμε το πλιγούρι. Προσθέτουμε 300 ml ζεστό νερό και τον χυμό λεμονιού, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε στην άκρη να μαλακώσει και να απορροφήσει τα υγρά. Ανακατεύουμε 4 κ.σ. ελαιόλαδο με το σκόρδο. Κόβουμε την πούλπα της μελιτζάνας σε κομμάτια και την ανακατεύουμε με τα ντοματίνια, το κρεμμύδι, τον μαϊντανό και τον δυόσμο. Προσθέτουμε στο πλιγούρι 2 κ.σ. ελαιόλαδο και ανακατεύουμε με τα λαχανικά. Προσθέτουμε την κανέλα και το πιπέρι και ανακατεύουμε. Αφήνουμε το μείγμα να παγώσει για 1 ώρα στο ψυγείο και σερβίρουμε.
