Είμαι απόλυτα υποστηρίκτρια της τοπικής κουζίνας κάθε τόπου και μάλιστα των υλικών που τα απολαμβάνει κανείς σ’ εκείνη την περίφημη ακτίνα 70 χιλιομέτρων.
Και επεξηγώ:
Μία από τις μεγαλύτερες πολυτέλειες που μπορεί να απολαύσει ο άνθρωπος στον αιώνα που διανύουμε είναι να μπορεί να φάει σε ένα εστιατόριο λαχανικά που έχουν κοπεί λίγο νωρίτερα από τον μπαχτσέ!
Είναι πλέον η παγκόσμια τάση οι σεφ να τροφοδοτούν το εστιατόριο όσο το δυνατόν περισσότερο με τοπικά προϊόντα ποιότητας, εφαρμόζοντας τη λογική των 0-70 χιλιομέτρων.
Κορυφαίοι σεφ κι εστιάτορες του πλανήτη υιοθετούν την επιστροφή στη φυσικότητα και τη νοστιμιά της.
Οφείλουμε μια απάντηση
Σκέφτομαι πόσο κοντά είναι το νησί μας σ’ αυτή τη λογική και χωρίς καμιά προσπάθεια τα προϊόντα φτάνουν στην κουζίνα από τον διπλανό μπαξέ, το περιβόλι στα Κεραμειά, το μποστάνι στο Καγιάνι, το κτήμα στον Παπάδο.
Αυτό θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε σημαντικά κάνοντας μια μεγάλη διαφήμιση, στηριζόμενοι στην εξαιρετική πρώτη ύλη, στα φοβερά μαγειρέματα με τις υπέροχες τοπικές συνταγές και να απαντήσουμε στo Spiegel που μας ονόμασε το “νησί των καταραμένων” κερδίζοντας άλλες εντυπώσεις.
Η Μόρια
Έτσι θα δείξουμε στον έξω κόσμο πως η Λέσβος διαθέτει πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων και γαστρονομία, και πως η Μόρια – και όχι τα “μόρια“, όπως οι άσχετοι διεκπεραιωτικοί δημοσιογράφοι αποκαλούν το χωριό μας που έγινε διάσημο για τις φριχτές συνθήκες του καταυλισμού – βρίσκεται δυστυχώς σε μια κακή στιγμή της, για την οποία το ίδιο το χωριό και η Λέσβος ολόκληρη δεν φταίνε γιατί είναι “καταραμένο νησί”, αλλά επειδή κάποιοι μας επέλεξαν και άλλοι μας εγκατέλειψαν…
-κι άλλοι δεν είναι αποτελεσματικοί
-κι άλλοι δεν έχουν τα κότσια
-κι άλλοι δεν ενδιαφέρονται
-κλπ. κλπ. κλπ.
Το υπέροχο χωριό ΜΟΡΙΑ (προφέρεται μόργια) με τα υπέροχα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και τα απομεινάρια του εντυπωσιακού Ρωμαϊκού Υδραγωγείου επ’ ουδενί δεν φέρει ευθύνη για την κατάντια του hot spot, που γεμίζει από τους διακινητές με πρόσφυγες και μετανάστες και που με τίποτα δεν βελτιώνονται οι συνθήκες εδώ και τόσο καιρό.
Λυπάμαι που το χαλάω, αλλά το νησί αυτό δεν εκπροσωπείται από άτομα που έχουν μέσα τους κοσμοπολιτισμό. Βράζουν στο ζουμί τους και αντί να βγαίνουν προς τα έξω, στρίβουν μέσα.
Αγαπητέ συντάκτη του Spiegel
Εμείς εδώ δεν νιώθουμε καταραμένοι ουδόλως και σας διαβεβαιώ.
Νιώθουμε πως διαθέτουμε ένα συγκλονιστικό νησί με ιστορία, κουλτούρα, φυσική ομορφιά, γαστρονομία και πολλά άλλα.
Εσείς που βγάζετε την ουρά σας απ’ έξω φέρετε μεγάλη ευθύνη για το ότι εγκλωβίστηκαν άνθρωποι σ’ αυτό το σοκαριστικό καταυλισμό.
Το προσφυγικό παραμένει οξυμμένο στη Μόρια εξαιτίας των δικών σας πολιτικών, της γραφειοκρατίας και της κακοδιαχείρισης και όλων εκείνων που αρνούνται να αναλάβουν το βάρος που τους αναλογεί.
Απαιτούμε να αποσύρετε από την ιστοσελίδα σας το άρθρο αυτό για το νησί μας και να απολογηθείτε.
Σήμερα έχω θυμό για όλα αυτά γι’ αυτό θα σας αφήσω χωρίς συνταγή…
