Ο Ντιόρ της γειτονιάς μου

Έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γειτονιά μου, τη Χρυσομαλλούσα.

Κι έχουμε όλοι πει πόσο νοσταλγική και ονειρική γειτονιά ήταν.

Σήμερα θυμήθηκα έναν γείτονα, σπουδαίο ράφτη που είχε στιλ μεγαλοαστού ή καλύτερα γαιοκτήμονα.

Έτσι κι αλλιώς το σπίτι του, έχει μείνει μόνο του χωρίς ούτε ένα μέτρο κήπου γύρω του, ως παραδοσιακό στριμωγμένο ανάμεσα στις φριχτές πολυκατοικίες που χτιστήκανε εκείνη την καταραμένη εποχή. Η γη γύρω του, που σίγουρα απαριθμούσε κάποια στρέμματα, χτίστηκε μέχρι τελικής πτώσης.

Η καταγωγή του κύριου Μιχάλη ήταν από την Αγιάσο και καθώς μεγάλωνε στη Χρυσομαλλούσα με την μητέρα του κυρία Σοφία, έγινε ένας λαμπρός ακριβοπληρωμένος ράφτης με μαγαζί στην παλιά αγορά κοντά στα Πηγαδάκια.

Ο κύριος Μιχάλης ήταν κομψός, πάντα καλοντυμένος με τα εξαιρετικά ραμμένα από τον ίδιο κουστούμια, τα κολλαριστά λευκά πουκάμισα και τα καλογυαλισμένα παπούτσια του. Έφευγε το πρωί στη δουλειά και γύριζε το μεσημέρι για να απολαύσει τα νοστιμότατα μεσημεριανά φαγητά που του ετοίμαζε η λατρεμένη του σύζυγος Κική και η μητέρα του. Οι δυο γυναίκες συμβίωσαν για πολλά χρόνια και περιποιούνταν το παραδοσιακό σπίτι με τον πελώριο κήπο γεμάτο από οπωροφόρα, ελιές, μπιγκόνιες και ορτανσίες.

Με πηγάδι, γιασεμιά, μουσμουλιές, ρεικιές και κουκουνάρια. Η μουριά με τα μαύρα μούρα έξω από την αυλή ήταν η λατρεμένη γωνιά μας κοντά στην αλάνα της Χρυσομαλλούσας.

Η κουζίνα ήταν ένα μεγάλο ψηλοτάβανο ισόγειο δωμάτιο με ψηλά ράφια. Μια κουζίνα με κελάρι στο πλάι, με γωνιά και ζυμωτήρια, με πέτρινα γουδιά, με κουμάρια, λαγήνια και στάμνες. Αυτή την κουζίνα θυμάμαι πολλές φορές και σκέφτομαι τη βαριά κληρονομιά του νησιού μας.

Ο κύριος Μιχάλης είχε το παρατσούκλι του. Όλοι στη γειτονιά τον φωνάζαν Ντιόρ. Γιατί ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος ράφτης της πόλης. Άρχοντας στις συνήθειές του, με εκλεπτυσμένους τρόπους.

Όταν ήταν η εποχή πήγαινε για κυνήγι με τα κυνηγόσκυλά του, ενώ κάθε Σάββατο βράδυ έβγαινε με τη σύζυγό του για φαγητό. Του άρεσε το ταβερνείο του Ρίκου – κάπου στο αεροδρόμιο – για μεζέ και κρασί.

Τα δείπνα στο σπιτικό τους ήταν αξέχαστα. Μικρή με παίρνανε κι εμένα οι γονείς μου στα καλέσματα του Ντιόρ και της Κικής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα καλοστημένα τραπέζια με τις πορσελάνες και τα ασημικά.

Το νοστιμότατο στιφάδο με μπεκάτσες, τα ντολμαδάκια αυγολέμονο, το κοκκινιστό με τον πουρέ μελιτζάνας, τις αγκινάρες αλά πολίτα, την καρυδόπιτα με σοκολάτα, την πουτίγκα με τις σταφίδες, τα σπιτικά γεμάτα (αμυγδαλωτά).

Θρυλική η φανουρόπιτα της Κικής και η αλευριά από τα δικά τους σύκα που μας τα έφερνε συχνά τα απογεύματα στο σπίτι μας.

Η Κική ήταν μια επίσης ωραία κυρία και πολύ φροντισμένη. Τις Κυριακές τη θυμάμαι να περνάει μπροστά από το σπίτι μας  για να πάει στην εκκλησία με  τη γόβα στιλέτο, το γυαλιστερό ταγιέρ, την καρφίτσα στο πέτο της, την καλοσιδερωμένη σατέν μπλούζα και το μαλλί στην τρίχα πάντα από κομμωτήριο.

Περιποιημένο ζευγάρι ξεχωριστό στη γειτονιά.

Γοητευτικοί φιλόξενοι οικοδεσπότες με αρχές και πρωτόκολλο.

Γιατί έτσι ξαφνικά τους θυμήθηκα;

Να, γιατί στο σπίτι έχω στη συλλογή μου το σίδερο με τα κάρβουνα που σιδέρωνε τα κουστούμια που έραβε ο κύριος Μιχάλης ο Ντιόρ.

Συμπλήρωσε την πολύτιμη συλλογή μου με τα παλιά σίδερα.

Επιπλέον…  

Στο μουσείο Victoria & Albert του Λονδίνου ξεκίνησε  η μνημειώδης έκθεση του Christian Dior που λιγουρεύομαι να την επισκεφτώ και να δω τα παραμυθένια “βραδινά φορέματα που καθόρισαν τον τρόπο που οι γυναίκες συνδιαλέγονταν με τη σεξουαλικότητά τους”. Ο δημιουργός που αγκάλιασε το χτες με το σήμερα της εποχής του και σκόρπισε την παριζιάνικη γοητεία σε όλο τον κόσμο με το περίφημο new look του.

Με γνώμονα τη θηλυκότητα, σφίγγει τις ζώνες σφιχτά γύρω από τη μέση των γυναικών, δίνει μάκρος στις φουσκωτές φούστες, αποκαλύπτει τους ώμους, δημιουργεί φορέματα με τη μεγαλοπρέπεια που αρμόζει στη νέα τάξη πραγμάτων της εποχής του.

Με αυτά και μ’ αυτά λοιπόν… 

…δεν θα μπορούσα να μην θυμηθώ τον δικό μας Ντιόρ, τον κύριο Μιχάλη Βόμβα της Χρυσομαλλούσας και την λατρεμένη μου Κική, που τόσο μ’ αγαπούσε και με στήριζε σ’ όλες τις καινοτομίες της νιότης μου μαζί με την μαμά.

Αυγά Μπένεντικτ

Ένα απόλυτο και γευστικό πρωινό ή όπως λέμε τώρα τελευταία brunch για μεγιστοποίηση της απόλαυσης

Προς τιμή του Christian Dior και του Ντιόρ της Χρυσομαλλούσας μου

Υλικά 

• 4 αυγά ποσέ
• 4 φέτες μπέικον
• 4 χονδρές φέτες ψωμί φρυγανισμένο

Για τη σος Hollandaise:

• 3 κρόκους αυγού
• 1 ½ κ.σ. χυμό λεμονιού
• 200 γρ. ανάλατο βούτυρο σε κύβους μαλακωμένο σε θερμοκρασία δωματίου

Εκτέλεση 

Σε αντικολλητικό τηγάνι, σε μέτρια φωτιά χωρίς λάδι ή βούτυρο ροδίζουμε για 5-6 λεπτά το μπέικον μέχρι να γίνει τραγανιστό.

Ετοιμάζουμε τη σος Hollandaise:

Σε μεταλλικό μπολ χτυπάμε τους κρόκους με τον χυμό λεμονιού. Τοποθετούμε το μπολ πάνω σε κατσαρολάκι με νερό που βράζει, χωρίς να ακουμπάει ο πάτος του μπολ στο νερό (μπεν μαρί). Ρίχνουμε έναν κύβο βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει. Ρίχνουμε ένα-ένα τους υπόλοιπους κύβους βούτυρο ανακατεύοντας κάθε φορά. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι η σος να έχει όσο πιο παχύρρευστη υφή γίνεται.

Αλατοπιπερώνουμε.

• Σερβίρουμε τα ψωμάκια σε πιάτο. Ακουμπάμε από πάνω τα ποσέ αυγά και περιχύνουμε με τη σος. Προσθέτουμε αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και απολαμβάνουμε.