Γράψαμε και χθες ότι σε πανελλαδικό επίπεδο στα αποτελέσματα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές περιλαμβάνεται και ένα βαρύ τίμημα για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο Σκοπιανό. Η κυβέρνηση αγνόησε την ελληνική κοινωνία προχωρώντας σε μια συμφωνία (Πρεσπών) για την οποία είναι σαφές ότι θα έπρεπε να είχε προηγηθεί δημοψήφισμα.
Αυτό έγινε στη λογική να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα δεύτερο «όχι» δημοψηφίσματος και πληρώνει το τίμημα τώρα στις ευρωεκλογές. Υπήρξαν φυσικά και άλλα οδυνηρά γεγονότα που επηρέασαν το κυβερνητικό ποσοστό και έδωσαν αέρα στα πανιά της Νέας Δημοκρατίας, όπως οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στο Μάτι.
Σε τοπικό επίπεδο, όμως, η ήττα γίνεται πιο ασήκωτη, καθώς με τις συνεχείς προσπάθειες του Βουλευτή Γιώργου Πάλλη παράχθηκε κυβερνητικό έργο και δόθηκαν ανέλπιστες λύσεις σε προβλήματα.
Εδώ το κυβερνών κόμμα κατάφερε να γλιτώσει τη Λέσβο από την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, έδωσε πρόσθετες ενισχύσεις σε αγρότες και κτηνοτρόφους επιλύοντας χρόνια ζητήματα του κλάδου, ενίσχυσε τους κατοίκους με το Μεταφορικό Ισοδύναμο, διπλασίασε τους πόρους του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος για την επόμενη Προγραμματική Περίοδο, ενίσχυσε τις υπηρεσίες υγείας με μόνιμο προσωπικό και συμβασιούχους και έδωσε πακτωλό χρημάτων για έργα είτε μέσω του Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος που καταρτίστηκε για τα νησιά του Βόρειου και του Νοτίου Αιγαίου, είτε από άλλα προγράμματα.
Άρα, λοιπόν, στο ερώτημα πώς ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτό το έργο, είδε τους συνδυασμούς του στην Αυτοδιοίκηση να περνούν σε δεύτερη μοίρα αντί για το δεύτερο γύρο και τα ποσοστά του στις ευρωεκλογές να μειώνονται, ποια μπορεί να είναι η απάντηση; Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο πληρώνει αφενός μεν τους χειρισμούς του μέχρι πρότινος στο μεταναστευτικό και αφετέρου τα δείγματα αλαζονείας στελεχών του.
Για το μεταναστευτικό δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τόπος μας πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Μπορεί τώρα πράγματι η κυβέρνηση να έχει προχωρήσει στην αποσυμφόρηση της Λέσβου, αυτό όμως άργησε με τον προηγούμενο Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος μάλιστα έλεγε ότι δεν προβλέπεται αποσυμφόρηση από τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας. Να όμως που ο διάδοχός του Δημήτρης Βίτσας τα κατάφερε.
Ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτό η κατάσταση στη Λέσβο ήταν ιδιαίτερα άσχημη και καθώς το κεφάλαιο μεταναστευτικό έχει γύρω του και μια οικονομική δραστηριότητα που κινείται και τρέφεται από την παροχή υπηρεσιών σε… κατατρεγμένους, η κοινωνία μας δεν είναι τυφλή, έβλεπε και βλέπει ποιοι είχαν και ποιοι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε αυτές τις υπηρεσίες, ποιοι διόριζαν ποιους σε ΜΚΟ, ποιοι κατάφεραν να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους μέσα από το μεταναστευτικό κλπ!
Ως προς τα φαινόμενα αλαζονείας τοπικών στελεχών, έχουμε γράψει και σε προγενέστερη σχολιογραφία μας ότι η εξουσία είναι όπως οι σειρήνες στην Οδύσσεια. Και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης βρισκόταν τα ποσοστά του «μπαίνω – δεν μπαίνω στη Βουλή», ήταν πιο ευάλωτος στο να διαχειριστεί τη νέα του θέση, να βρεθούν από τις θέσεις των ακτιβιστών στα κυβερνητικά σαλόνια. Να γίνουν εκείνοι το Κράτος! Κάπως έτσι τα μικρά γραφεία του κόμματος στα Λαδάδικα άλλαξαν με νέα πολύ μεγάλα στην πλατεία Κωνσταντινουπόλεως, κομματικά στελέχη που στα δύσκολα χρόνια φυλούσαν Θερμοπύλες στα γραφεία αναδείχθηκαν σε θέσεις διοικητών, ενώ και η Γενική Γραμματεία Αιγαίου που κάποτε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωναν έγινε ένα οικείο περιβάλλον. Και κάπου σ’ αυτό το σημείο, κάποια στελέχη – ανθρώπινες είναι και οι αδυναμίες – είδαν τα πράγματα… αφ’ υψηλού χωρίς να σκεφθούν ότι η κοινωνία βλέπει.
Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε παρακάτω, ούτε έχει νόημα ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά αλλού τα αίτια της ήττας, αυτά πάντοτε ήταν μπροστά τους αλλά δεν ήθελαν να τα βλέπουν. Και δεν φτάνει που δεν ήθελαν να δουν, αλλά αντιμετώπιζαν και με κακότητα εκείνους που προσπαθούσαν να τους τα δείξουν, επέμεναν ότι το μαύρο είναι άσπρο!
Να όμως που και για τον ΣΥΡΙΖΑ ήρθε και το πλήρωμα του χρόνου, αρχίζοντας να πληρώνει το τίμημα των επιλογών του, το οποίο προφανώς τώρα θα διαχειρίζεται με τους κάθε λογής κόλακες που είχαν φροντίσει από το 2015 και μετά να προσκολληθούν στα κομματικά στελέχη που κατείχαν εξουσία κοιτάζοντας να τα έχουν εν υπνώσει. Είναι οι ίδιοι κόλακες που επιβιώνοντας με κάθε καιρό γυρόφερναν και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τότε που ήταν Κυβέρνηση, και τη Νέα Δημοκρατία και τώρα φυσικά, πάλι τη Ν.Δ. έχουν αρχίσει να λοξοκοιτάζουν, καθώς θα είναι οι πρώτοι που θα πηδήξουν απ το καράβι!
Όχι δεν είναι άσχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ τα περίπου 5 χρόνια στην εξουσία. Το άσχημο θα είναι αν τυχόν και κληθούν από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του Ιουλίου, να την αποχωριστούν…
Στρατής Σαμιώτης
