Το φθινόπωρο μ’ αρέσει όπως μ’ αρέσουν όλες οι εποχές του χρόνου και οι εναλλαγές τους. Ένας άλλος λόγος που λατρεύω τούτη την εποχή είναι τα καλούδια της. Μ’ αρέσουν τα φθινοπωρινά φρούτα, το μάζεμα της ελιάς, τα χόρτα που σκάνε μύτη με τα πρωτοβρόχια μαζί με τους αμανίτες και τα σαλιγκάρια.
Τα άγρια χόρτα για μένα αποτελούν ένα σπουδαίο ντελικατέσεν, ένα σπάνιο έδεσμα.
Τυχερή καθώς τα γεύτηκα από πολύ μικρή, όταν η γιαγιά της Πέτρας, τα μάζευε, μας τα καθάριζε σχολαστικά και τα έστελνε μέσα σ’ ένα καλάθι με το υπεραστικό λεωφορείο στη Μυτιλήνη. Η μαμά απλά τα έπλενε και μας τα έβραζε. Πίναμε το ζουμί τους με λάδι και λεμόνι, και τα τρώγαμε πάντα με ψάρια τηγανητά ή σκέτα με γιαούρτι πρόβειο με την πέτσα.
Πολλά άγρια χόρτα φύονται σε όλο τον πλανήτη, και αρκετά από αυτά είναι βρώσιμα.
Μερικοί λαοί τα καταναλώνουν σαν τροφή ή κατασκευάζουν ιάματα και φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια γίνονται διάφορες μελέτες σε διεθνή πανεπιστήμια και ο ντόρος που έχει δημιουργηθεί γύρω από τα ταπεινά άγρια χόρτα είναι μεγάλος.
Η χώρα μας είναι από τις χώρες όπου αυτή η παράδοση δεν διακόπηκε ποτέ. Σε κάθε πόλη και χωριό αλλά και στην Αθήνα τρώμε τα ίδια χόρτα που έτρωγαν οι αρχαίοι, τουλάχιστον όπως αυτό προκύπτει από τα κείμενα του Θεόφραστου ή του Διοσκουρίδη. Μια συνήθεια που έφτασε μέχρις εμάς αναλλοίωτη από γενιά σε γενιά.
Θυμάμαι κάθε φορά που πηγαίναμε στην Πέτρα, η γιαγιά είχε μια μεγάλη μπακιρένια κατσαρόλα πάνω σε φωτιά από λιόξυλα, που πάντα κάτι έβραζε μέσα. Τέτοια εποχή σχεδόν κάθε μέρα έβραζε τα άγρια χόρτα που είχε μαζέψει από τους αγρούς και τα κοντινά λοφάκια. Οι καυκαλήθρες, τα μυρώνια, οι ζόχοι. Άλλα πικρά, άλλα γλυκά. Όλα με μια ιδιαίτερη γεύση, τραγανά, ζουμερά, ιδιαίτερα. Κάποια τα διάλεγε για να τρίψει με αλάτι και να φτιάξει την πίτα της.
Ξαφνικά μέσα στον κοσμοπολιτισμό και την life style εποχή μας, ξεφυτρώνει η αγάπη για ό,τι χωριάτικο, επαρχιώτικο και αυθεντικό. Έτσι έγινε και με τα χόρτα που καταφέρνουν με την ταπεινή καταγωγή τους να μπαίνουν δυναμικά στην ζωή των ανθρώπων της πόλης. Δεν είναι τυχαίο που τώρα τελευταία στην Καλιφόρνια οι διατροφολόγοι συστήνουν την απεριόριστη κατανάλωσή τους.
Με την επιστροφή στις ρίζες, τις μαγειρικές αναζητήσεις στην κουζίνα της γιαγιάς, οι σεφ που μπήκαν στο παιχνίδι για να “τρέχουν για χόρτα“ στα δάση της Σκανδιναβίας και τελικά να κερδίζουν πρωτιές χρησιμοποιώντας βρύα και λειχήνες, τα άγρια χόρτα που με περίσσια χαρά μάζευε η γιαγιά Ανδρονίκη μπήκαν στη ζωή μας σαν σπουδαίο έδεσμα.
Άγρια χόρτα με αυγά τηγανητά μάτια
για 3-4 άτομα
Υλικά
– 1/2 κιλό διάφορα χόρτα του βουνού
– 3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια
– 1 μικρό ματσάκι μυρωδικά (καυκαλήθρες, μάραθο, μαϊντανό, κόλιανδρο)
– 1 κ.γ. πελτέ ντομάτας
– 3 κ.σ. ελαιόλαδο
– 6 αυγά
– 100 γρ. φέτα
– Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
– Αλάτι
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε, πλένουμε τα χόρτα και χοντροκόβουμε.
Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια και τα μυρωδικά.
Σε τηγάνι ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια για 1-2 λεπτά.
Αραιώνουμε τον πελτέ σε λίγο νερό και τον προσθέτουμε στο τηγάνι. Μόλις πάρει μια βράση προσθέτουμε τα χόρτα.
Τα σοτάρουμε σε δυνατή φωτιά, προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, τα μυρωδικά, το υπόλοιπο ελαιόλαδο και συνεχίζουμε το μαγείρεμα σε μέτρια φωτιά για 15 λεπτά.
Δημιουργούμε κενά μέσα στα οποία ρίχνουμε ένα-ένα τ’ αυγά και όταν πήξει το ασπράδι τους είναι έτοιμα, αποσύρουμε και προσθέτουμε από πάνω τη φέτα θρυμματισμένη.
Σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, και ζυμωτό ψωμί!
