- Η δύσκολη έως αδύνατη μετακίνηση ατόμων με αναπηρία στην πόλη εντείνει τον κοινωνικό αποκλεισμό τους
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία ήταν πρόσφατα, πολλά και τα μηνύματα αιρετών και μη που διαβάσαμε, γεγονός παραμένει όμως πως η Μυτιλήνη είναι μια πόλη… απροσπέλαστη για τους πεζούς και ιδιαίτερα για τα άτομα με αναπηρία ή κινητικά προβλήματα. Η κατάσταση που διαχρονικά έχει διαμορφωθεί στο κέντρο της πόλης – πόσο μάλλον στις «αφανείς» γειτονιές της – είναι απογοητευτική και μαρτυρά έλλειψη σχεδιασμού και κυρίως ενσυναίσθησης για το πόσο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα των πολιτών της. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα ΑμεΑ, αλλά ακόμη και σε γονείς με παιδιά που χρησιμοποιούν ακόμη καρότσι ή και απλούς πεζούς, που αναγκάζονται να κάνουν “κούρσα” μετ’ εμποδίων για να περπατήσουν πάνω σε πεζοδρόμια. Όπου αυτά υπάρχουν…
Μια πολύ μικρή και σύντομη βόλτα από την αγορά της Μυτιλήνης μέχρι το γήπεδο, σε μια από τις πιο κεντρικές και πολυσύχναστες περιοχές της πόλης δηλαδή, είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς όλα αυτά τα προβλήματα και να σχηματίσει μια εικόνα ενδεικτική για τη γενικότερη κατάσταση της πρωτεύουσας του νησιού. Στενά πεζοδρόμια ή πεζοδρόμια σε κακή κατάσταση που τα καθιστούν παγίδα για κάθε περαστικό, ανύπαρκτες ράμπες και εμπόδια που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν πρέπει συνθέτουν το σκηνικό μιας εξαιρετικά αφιλόξενης πόλης και για τους κατοίκους και για τους επισκέπτες της. Σκηνικό, που είναι ντροπή να υπάρχει εν έτει 2021, καθώς δείχνει πως η Μυτιλήνη στερείται υποδομών και στοιχειωδών χαρακτηριστικών ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος, που θα έπρεπε να υφίστανται εδώ και δεκαετίες ίσως.
Η Πλατεία Κυπρίων Πατριωτών είναι μια φωτεινή αλλά συνάμα τραγική εξαίρεση αυτού που αποτελεί κανόνα για την Μυτιλήνη. Στο συγκεκριμένο σημείο εντοπίζουμε ράμπες και διαβάσεις που είναι ανύπαρκτες στο υπόλοιπο της διαδρομής ενός πεζού με κατεύθυνση τις νότιες συνοικίες της πόλης, όπου επικρατεί… το χάος! Πέραν των κακοτεχνιών στα πεζοδρόμια, είναι τουλάχιστον ειρωνικό το γεγονός πως κάποιες λίγες ράμπες τις εντοπίζουμε κάθε λίγα μέτρα, αλλά με μια σημαντική λεπτομέρεια: Δεν κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν τους πεζούς, αλλά τους ιδιοκτήτες κατοικιών, για να βάζουν τα οχήματά τους στο γκαράζ.
Μεγάλα προβλήματα
«Τα άτομα με αναπηρία βλέπουν και ζουν όλα όσα βλέπει ο καθένας διά γυμνού οφθαλμού, πως παρά τις προσπάθειες συλλόγων και όσα μικρά βήματα και αν έχουν γίνει τα προβλήματα παραμένουν πολλά και η Μυτιλήνη απροσπέλαστη», αναφέρει στα «ΝΕΑ της Λέσβου» η Δήμητρα Νιαβή, Κοινωνική Λειτουργός στο κέντρο για άτομα ΑμεΑ «Κυψέλη». Όπως επισημαίνει η ίδια, αποτελεί κατοχυρωμένο δικαίωμα των ατόμων με κινητικά προβλήματα και αναπηρίες να έχουν πλήρη πρόσβαση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και όχι απλά σε συγκεκριμένες υπηρεσίες. «Δεν κατοχυρώνεται το να πηγαίνουν για παράδειγμα στο νοσοκομείο και μετά να κλείνονται σπίτι. Αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει» σχολιάζει, επισημαίνοντας πως οι ανύπαρκτες υποδομές καταδικάζουν τους συμπολίτες μας αυτούς σε απομόνωση.
«Εκτός από τις ανύπαρκτες ράμπες, δεν υπάρχουν οδηγοί όδευσης για τυφλούς στα πεζοδρόμια και φυσικά δεν βρίσκουμε τα συστήματα ηχητικών ειδοποιήσεων, που υπάρχουν στα φανάρια ή στις στάσεις λεωφορείων άλλων πόλεων. Στη Μυτιλήνη αν κάποιο άτομο με προβλήματα όρασης δεν έχει συνοδό είναι δύσκολο έως αδύνατο να μετακινηθεί» προσθέτει η κ. Νιαβή, σημειώνοντας πως αυτού του είδους ο αποκλεισμός έρχεται να προστεθεί στα πολλά άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, στην αγορά εργασίας και αλλού, με αποτέλεσμα να εντείνεται η κακή ψυχολογική τους κατάσταση.
Το συγκεκριμένο θέμα είναι από αυτά που δυστυχώς οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους και κάθε άλλη περιγραφή είναι μάλλον περιττή.
