Φέτος κατάλαβα πιο πολύ από ποτέ, το πόσο εντυπωσιάζει αυτή η πόλη τον κάθε επισκέπτη που έρχεται για διακοπές ή για δουλειά. Ίσως γιατί θεωρούσα πάντα δεδομένο πως αυτή η πόλη έχει πολλά κρυμμένα μυστικά, αλλά και ολοφάνερη ομορφιά και καλαισθησία.
Όμως ο φετινός επισκέπτης με ξύπνησε κάπως.
Εκφράστηκε δυνατά για τις ομορφιές του νησιού και της πόλης, έμεινε έκπληκτος γιατί δεν το περίμενε.
Πώς να το περιμένει άλλωστε.
Το κρατάμε κρυφό, δεν το επικοινωνούμε, μας αρκεί να βαυκαλιζόμαστε στο μεταξύ μας, να είμαστε το επίκεντρο και να μας θεωρούμε τέλειους.
Άσε που χωρίς να έχουμε καν βγει από το νησί, μας θεωρούμε το καλύτερο νησί, το τελειότερο, το πιο… το πιο…
Μα κι έτσι να είναι δεν πρέπει να είναι μόνο για μας!
Κατηφορίζω προς την προκυμαία
Περνάω απ’ τη μαρίνα που ενώ είναι ένα ατού για το νησί, βρίσκω πως κρύβεται από τον περαστικό και πως η θέση της τελικά δεν είναι η ιδανική. Αυτό δεν αλλάζει, αλλά ανοίξτε ρε παιδιά να φανούν τα σκάφη που δημιουργούν αυτή την κοσμοπολίτικη εικόνα. Γιατί την κρύβετε; Περνώντας, μόνο τον φρουρό του πάρκινγκ βλέπω.
Σ’ όλα τα μέρη του κόσμου και της υπόλοιπης Ελλάδας η μαρίνα φαίνεται από το δρόμο και κόσμος κυκλοφορεί πέρα- δώθε και χαζεύει τα σκάφη. Σ’ εμάς… ;;;
Καλημέρα στην καλημέρα, περνάω από τον Λάκη – το θρυλικό περίπτερο του Σωκράτη – τρακάρω με τους περιπατητές και σκέφτομαι – κάθε φορά – πως όσο κι αν έχουν αλλάξει οι δρόμοι, ο Ναυτικός Όμιλός μας, οι γειτονιές, η αύρα αυτής της πόλης παραμένει συγκλονιστική.
Όσο και να έχουν στήσει το φρικαλέο πάρκινγκ στο ωραιότερο σημείο της πόλης όπου η θέα του κάστρου και του λιμανιού δεν έχει όμοιό της, όσο κι αν άλλαξα κι εγώ μέσα σε όλα αυτά, δεν μπορώ να δικαιολογήσω τόσα λάθη στην σημερινή εμφάνιση της πόλης.
Η δημοτική αρχή άλλαξε
Μήπως οι νέοι προύχοντες ρίξουν μια ματιά σ’ αυτή την όψη της πόλης;
Μήπως πρέπει να ασχοληθούν με το πάρκινγκ που έχει γίνει φόβος και τρόμος με τους διάφορους επιτήδειους που κλέβουν ή ζητιανεύουν και δεν τολμάς να παρκάρεις;
Μήπως πρέπει να γίνει ένα σούπερ πάρκο εκεί με καφετέριες για να απολαμβάνουμε τη θέα και τη θάλασσα;
Δεν μπορεί να γίνει κάπου αλλού ένα αξιοπρεπές πάρκινγκ;
Μήπως να καλέσουμε το δήμαρχο Τρικάλων να μας δώσει τα φώτα του, που κατάφερε να κάνει τα Τρίκαλα μια πόλη υπόδειγμα; Πώς δηλαδή κατάφεραν αυτό το «πάντρεμα» καινοτομίας, παράδοσης και τουριστικής προβολής που αποτελεί παράδειγμα;
Η θάλασσά μας
Είμαστε από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα που έχουμε θάλασσα και δεν έχουμε παραθαλάσσια στέκια. Το διανοείστε;
Υπέροχα τα Λαδάδικα – υπέροχα πολλά μαγαζάκια εκεί – και τέλειο που μαζεύουν νεολαία και κόσμο. Αλλά και λίγη θάλασσα με στέκια που ν’ ακουμπάνε στο κύμα ή αγναντεύουν τα κότερα που πηγαινοέρχονται δεν μπορούμε να έχουμε;
Γιατί τόσο πολύ πια εμείς οι Μυτιληνιοί γυρίσαμε την πλάτη στη θάλασσα;
Κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την πόλη και σ’ αυτό το νησί.
Έχει τόσους θησαυρούς και όμως λες και διακατέχεται από μια μιζέρια.
Πώς ταιριάζει η αρχοντιά, η μικρασιατική επιρροή, τα αρχοντικά και τα τσιφλίκια, τα πανέμορφα πυργέλια και τα εξαιρετικά χωριά με τέτοια έλλειψη συνείδησης του καλώς εννοούμενου high που διαθέτει μέσα από το DNA της καταγωγής του;
Όσο κι αν έχουν αλλάξει οι δρόμοι στις γειτονιές, όσο κι αν οι φριχτές πολυκατοικίες μεταμόρφωσαν τα όμορφα σπίτια με τις αυλές σε κλουβιά, όσο κι αν εγώ άλλαξα μετά από τις περιπλανήσεις μου εδώ κι εκεί και παρακεί, νιώθω πως τόσα πολλά λάθη δεν δικαιολογούνται.
Δεν μπορεί να φταίνε μόνο τα φτηνά πεζοδρόμια που είναι πάντα ατέλειωτα και σκουντουφλάς, δεν μπορεί να φταίει μόνο η Βοστάνη που δεν έχει ίχνος πεζοδρομίου και τρέμεις να τη διασχίσεις με τα πόδια, δεν φταίνε μόνο τα σκουπίδια στους χαλασμένους γεμάτους σκουπιδοτενεκέδες που βρίσκονται σε κοινή θέα!
Στη Χρυσομαλλούσα που την ήξερα σαν την παλάμη μου από μικρή, ακόμα χάνομαι. Δαιδαλώδεις πορείες από διεστραμμένα μυαλά που δεν είχαν ιδέα από πολεοδομικά συστήματα και ρυμοτομίες. Μπες-βγες σε μικρά δρομάκια γύρω-γύρω για να φτάσεις κάπου. Αν φτάσεις…
Όσα ούζα και να πιω, πάντα καταφέρνω να βλέπω διάφανη την αλήθεια.
Κάπου, κάτι έχει χαθεί σ’ αυτή την πανέμορφη γωνιά της γης.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Γεραγώτικα τηγανητέλια (μεζές για ούζο)
Υλικά για 20 κομμάτια
- 2 κολοκυθάκια, τριμμένα στο χοντρό τρίφτη
- 8 ανθοί κολοκυθιών, ψιλοκομμένοι (προαιρετικά)
- 3 κ.σ. μαϊντανός, ψιλοκομμένος
- μπόλικο δυόσμο και άνηθο ψιλοκομμένα
- 200 γρ. χλωρή μυζήθρα, τριμμένη
- αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
- 5 αυγά
- 5 κ.σ. αλεύρι απ
Εκτέλεση
- Ανακατεύουμε όλα τα υλικά σ’ ένα μπολ.
- Τηγανίζουμε σε καυτό ελαιόλαδο, μεγάλα ή μικρά σαν τηγανίτες μέχρι να ροδίσουν και από τις δυο μεριές.
