- Η υπερπολύτεκνη μητέρα οργώνει χωράφια, μαζεύει ελιές, πουλά φρούτα και λαχανικά και φροντίζει την οικογένειά της στο σεισμόπληκτο χωριό του Πολιχνίτου
Σαν παραμύθι με πολλές όμορφες αλλά και κάποιες δύσκολες στιγμές είναι η ζωή της Ειρήνης Θαλασσέλλη από τη Βρίσα, μιας υπερπολύτεκνης μητέρας, μόλις 41 ετών, που αγωνίζεται καθημερινά για να τα βγάλει πέρα οργώνοντας χωράφια, μαζεύοντας ελιές, καλλιεργώντας και πουλώντας φρούτα και λαχανικά. Η κ. Θαλασσέλλη, απέκτησε πριν λίγες μέρες το 8ο παιδί της και πλέει σε πελάγη ευτυχίας, μαζί με το σύζυγό της, Γιάννη Παππά, που είναι το στήριγμά της εδώ και 23 χρόνια. Εκτός από το ρόλο της εργαζόμενης πολύτεκνης μητέρας, η ίδια έχει εκλεγεί από πέρυσι μέλος στο Τοπικό Συμβούλιο της Κοινότητας της Βρίσας, ενώ μετέχει και στη Διοίκηση του Συνδέσμου Πολυτέκνων Ν. Λέσβου.
Επέστρεψαν στο σεισμόπληκτο χωριό
Γεννημένη στο Σταυρό, γνώρισε σε μικρή ηλικία το σύζυγό της που κατάγεται από τη Βρίσα, παντρεύτηκαν και έχτισαν το σπιτικό τους εκεί, δημιουργώντας την οικογένειά τους. Σήμερα έχουν οχτώ παιδιά, πέντε αγόρια και τρία κορίτσια, με το μεγαλύτερο παιδί να είναι 22 ετών και το μικρό βρέφος, αγοράκι που γεννήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο Νοσοκομείο μόλις εννέα ημερών!
Όταν συνέβη ο φονικός σεισμός στη Βρίσα, τον Ιούνιο του 2017, είχαν μόλις φτιάξει το σπίτι τους, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν και να φιλοξενηθούν για αρκετούς μήνες από την οικογένεια της Ειρήνης που ζει στον Πολιχνίτο. Το σπίτι τους δεν υπέστη ζημιές και πήραν την απόφαση να επιστρέψουν στο σεισμόπληκτο χωριό όταν όλοι σχεδόν οι κάτοικοι το είχαν εγκαταλείψει.
Το ζευγάρι ήθελε – και τα κατάφερε – να μεγαλώσει εκεί τα παιδιά του, με σκληρή δουλειά, ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο, μα κυρίως αγάπη για την όμορφη οικογένεια που δημιούργησε. «Περάσαμε δύσκολα τη χρονιά του σεισμού, αλλά δεν το βάλαμε κάτω», μας λέει η Ειρήνη. Και συνεχίζει: «Είχαμε τότε ήδη τα πέντε παιδιά μας και ήταν δύσκολο να φιλοξενούμαστε από την μητέρα μου. Έτσι αποφασίσαμε το Νοέμβριο του 2017 να επιστρέψουμε στην Βρίσα. Στην αρχή φοβόμασταν γιατί όλα γύρω μας ήταν γκρεμισμένα. Δεν αφήναμε τα παιδιά να βγουν έξω να παίξουν για να μην χτυπήσουν στα χαλάσματα. Σιγά – σιγά επανήλθαμε στους κανονικούς ρυθμούς. Τα παιδιά μας σήμερα πηγαίνουν στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού και τα μεγαλύτερα φοιτούν στο Γυμνάσιο του Πολιχνίτου. Οι δύο μεγαλύτερες κόρες μου, 22 και 20 χρονών δουλεύουν και ζουν στη Μυτιλήνη».
Αγάπη για τη γη
Ο άνδρας της Ειρήνης είναι στρατιωτικός, αλλά από παιδιά τόσο εκείνος όσο και η ίδια αγαπούσαν τη γη και τις αγροτικές εργασίες. Η Ειρήνη από μικρή μάζευε ελιές με τους γονείς της, ενώ όταν παντρεύτηκε ανέβηκε και στα μηχανήματα! Οδηγεί τρακτέρ και οργώνει τα χωράφια, αλλά και αγροτικό αυτοκίνητο με το οποίο μεταφέρει και πουλά στα χωριά του Πολιχνίτου τα προϊόντα που καλλιεργεί με τον σύζυγό της. «Μου αρέσουν αυτές οι δουλειές στα χωράφια και φυσικά πρέπει να τις κάνουμε με τον άνδρα μου για να έχουμε ένα επιπλέον εισόδημα για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Έχουμε ελιές, μπαξέδες χειμώνα – καλοκαίρι και η δουλειά δεν σταματά ποτέ εδώ. Μας βοηθούν κάποιες φορές και τα μεγαλύτερα παιδιά», τόνισε η Ειρήνη.
Εκτός από τον άνδρα της που βρίσκεται πάντα στο πλευρό της, η Ειρήνη έχει μεγάλο στήριγμα και από την οικογένειά της που την βοηθά σε ό,τι χρειαστεί. Ως ενεργή και δυναμική γυναίκα αποφάσισε το 2023 να είναι υποψήφια με τον συνδυασμό του Ταξιάρχη Βέρρου για το Τοπικό Συμβούλιο της Βρίσας. Εξελέγη μέλος και, όπως μας είπε, προσπαθεί να “ξαναζωντανέψει” το χωριό. «Σήμερα δεν είμαστε ούτε 100 κάτοικοι στη Βρίσα. Οι περισσότεροι έχουν φύγει. Συνέβη και η πυρκαγιά το 2022 και ήταν ένα ακόμη χτύπημα για εμάς. Αλλά μένουμε εδώ και προσπαθούμε να τα φτιάξουμε όλα από την αρχή για εμάς, για όλους τους κατοίκους και για τα παιδιά μας», λέει η ίδια.
Ο ρόλος της μητέρας
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο σπουδαιότερος ρόλος από όλους όσους έχει αναλάβει είναι αυτός της μητέρας, όπως μας λέει: «Πάντα αγαπούσα τα παιδιά και ήθελα να δημιουργήσω μια μεγάλη, ευτυχισμένη οικογένεια. Είμαι πολύ χαρούμενη που τα καταφέραμε με τον άνδρα μου και είμαι σίγουρη ότι αν είμαστε γεροί μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε όλες τις δυσκολίες».
