Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια πραγματική επανάσταση στο χώρο του ποτού, και αναφέρομαι στο σκληρό ποτό και την μπίρα, δηλαδή στα προϊόντα απόσταξης και βυνοποίησης και όχι στο κρασί, ως προϊόν οινοποίησης, που από μόνο του αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση.
Λίγα είναι τα χρόνια πριν, που οι παραγγελίες στα μπαρ ήταν ένα ουίσκι και μάλιστα έτσι ανώνυμα, μια βότκα με πάγο, ουίσκι – κόκα, βότκα πορτοκάλι, μια μπίρα, μπακάρντι – κόλα, εννοώντας ρούμι – κόκα κόλα, μια και οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι είναι το μπακάρντι, νόμιζαν ότι είναι ποτό από μόνο του. Οι τεκίλες καταναλώνονταν μόνο σε σφηνάκι και αυτό συνήθως ήταν κέρασμα, με την κίτρινη να έχει πάντα την μερίδα του λέοντος.
Τα λικέρ είχαν τους fan τους, κυρίως στον γυναικείο πληθυσμό, με την Kalhua και το Bailey’s να κάνουν πιένες.
Τα υπόλοιπα σκληρά ποτά έμοιαζαν να είναι για τους περίεργους, κάτι Amaretto, κάτι Quantreau και άλλα τέτοια, είχαν ειδικούς πότες που τα συνήθιζαν.
Κατά καιρούς, ειδικά ποτά εμφάνιζαν να έχουν πιστούς φίλους που τα διέδιδαν και έτσι, μερικά απ’ αυτά, χτύπαγαν υψηλές καταναλώσεις. Σ’ αυτά συγκαταλέγονταν μερικά ειδικά ουίσκι, όπως τα αμερικάνικα bourbon, όπου το Four Roses και το WildTurkey κατατάσσονταν στα best sellers. Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε κανείς να βάλει τα ουίσκι απ’ το Tennessee, με Νο1 το διάσημο Jack Daniels, που είχε και σχεδόν εξακολουθεί να έχει, πιστούς fan.
Εδώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και μερικά άλλα ειδικά ποτά, που κάποτε άγγιξαν υψηλές καταναλώσεις, όπως το Drambuie, το Grand Marnier και το λευκό μαρτίνι.
Τα special spirits, όπως ειδικά ουίσκι και εννοώ ιρλανδέζικα και malt, ήταν από άγνωστα έως μικρής κατανάλωσης και απευθύνονταν σε ειδικούς πότες, που για κάποιο λόγο τα επέλεγαν. Premium και special φιάλες ήταν σχεδόν άγνωστο είδος, μια και κάποιες απ’ αυτές είτε ήταν πανάκριβες, είτε δεν υπήρχαν καν. Και αναφέρομαι κυρίως στις premium βότκες, στα premium gin και σε παλαιωμένες τεκίλες ή ρούμια.
Τέλος, η κατηγορία των cocktails ήταν στην αφάνεια, μια και τέτοια ποτά καταναλώνονταν μόνο από σχετικά μεγάλες ηλικίες, κυρίως σε μπαρ ξενοδοχείων, ενώ η μεγάλη μάζα των καταναλωτών και κυρίως των νέων, τα σνομπάριζε ως «φλούφλικα», «γυναικεία» και άλλα τέτοια.
Οι καιροί όμως άλλαξαν. Ο κόσμος άρχισε να έχει άποψη στο τι πίνει και να παραγγέλνει το ποτό του επώνυμα. Η ανώνυμη ζήτηση συνεχώς πέφτει και η επώνυμη συνεχώς ανεβαίνει. Οι παραγγελίες πια στα μπαρ δεν είναι ένα ουίσκι, αλλά ένα Famous, ένα Jameson και άλλα τέτοια, ενώ το ίδιο συμβαίνει στη βότκα και στα περισσότερα σκληρά ποτά. Τα εξωτικά ποτά παίρνουν τα πάνω τους και οι τεκίλες, τα ρούμια, η κασάσα, η καϊπιρίνια, όχι μόνο γίνονται μόδα, αλλά πίνονται και straight με πάγο ή με κάποιο χυμό.
Τα λικέρ αρχίζουν να «πέφτουν» και σχεδόν περιορίζεται η κατανάλωσή τους μόνο σαν συμπληρώματα των κοκτέιλ, μια και η fitness και η υγιεινή διατροφή δεν θέλουν υψηλές ποσότητες ζάχαρης. Τα τελευταία χρόνια, η εμφάνιση των special και premium ετικετών, αγκαλιάζεται από το κοινό και ειδικές βότκες, σπάνια malt ουίσκι, ρούμια και τεκίλες περασμένα από βαρέλια, έχουν την τιμητική τους.
Η Σκωτία αρχίζει να στέλνει στις μεγάλες πρωτεύουσες της υφηλίου, malt και puremalt ουίσκι, από μικρά αποστακτήρια, κλεισμένα σε απλά μπουκάλια, που όμως έχουν ωριμάσει δεκάδες χρόνια σε δρύινα βαρέλια. Τα blended ουίσκι δεν είναι πια 5, 8 ή 12 ετών, αλλά όσο ανεβαίνουν τα χρόνια παλαίωσης, 15άρια, 18άρια, 25άρια, 30άρια και βάλε, τόσο ανεβαίνουν και οι τιμές ανά φιάλη.
Τα ράφια στις μπάρες της νύχτας γεμίζουν από περίτεχνα μπουκάλια, που περιέχουν ειδικές αποστάξεις, συναρπαστικά ποτά, εντυπωσιακές μίξεις και αλκοόλ με μαγευτικά αρώματα.
Τέλος, τα κοκτέιλ παίρνουν την εκδίκησή τους. Μετά από πολλά χρόνια στην αφάνεια και στο σνομπάρισμα, το παγκόσμιο come back τους είναι εκρηκτικό. Χιλιάδες barmen σε όλον τον κόσμο εξειδικεύονται σε συνταρακτικές αλχημείες υλικών, με αποτέλεσμα μυρωδάτα, μοσχοβολιαστά, έντονα, φρουτώδη, σπιρτόζικα, πικάντικα, γλυκερά, πικρούτσικα, φρέσκα, στιφά, λεμονάτα, πληθωρικά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου, κοκτέιλ. Οι aficionados της μίξης τα απολαμβάνουν σε όλον τον κόσμο, γίνονται μόδα, γίνονται σίριαλ, τα πίνουν οι ηθοποιοί και οι μοδάτοι του jet set, γίνονται σημείο αναφοράς, εφευρίσκουν σπάνια ονόματα, άλλα με άποψη και άλλα με χιούμορ. Οι αλχημιστές-κατασκευαστές-barmen, χρησιμοποιούν πλέον ό,τι υλικό μπορεί να σκεφτεί κανείς, από μαρμελάδες μέχρι μπαχάρια, από σπάνια ζουμιά μέχρι αυγά και από σιρόπια μέχρι καφέδες και γλυκά, για να εντυπωσιάσουν τους ουρανίσκους του πότη.
Όμως, εδώ και κάποια χρόνια, η παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά και η κρίση στην χώρα μας, ανέτρεψαν πάλι άρδην τις καταναλωτικές συνήθειες των εραστών της νύχτας. Τα ακριβά ποτά έριξαν τις επιδόσεις τους σε πολύ μεγάλο βαθμό και οι ειδικές φιάλες, οι premium εκδόσεις, οι special ετικέτες, όσο πάνε και εξαφανίζονται από τις μπάρες. Οι πιο φθηνές επιλογές έρχονται ξανά στην επικαιρότητα, ενώ η μπίρα μοιάζει να χτυπάει οροφή. Παρόλα αυτά, εκείνο που διατηρείται υψηλά στις επιλογές του κόσμου είναι το κοκτέιλ, που δείχνει πια να είναι μία μόδα με διάρκεια.
Ποια άραγε θα είναι η επόμενη, μοδάτη, καταναλωτική συνήθεια στο χώρο του ποτού; Ίδωμεν…
