Τον Ιούνιο κλείσανε τα σχολεία.
Τέλος σχολικής χρονιάς!
Υπέροχη αίσθηση!
Ουφ ανακούφιση!
Μόλις φύγαμε από την τάξη μας θυμάμαι να σφίγγουμε τις ζώνες και ν’ ανεβάζουμε τις μπλε ποδιές ψηλά να φανούν τα μπούτια μας.
Στη σάκα μας είχαμε κρυμμένα τα μπικίνι μας.
Φύγαμε σαν τρελές κι αλλοπαρμένες όλες μαζί – η γνωστή κλίκα – φτάνουμε στον Νόμιλο
(έτσι λέγαμε τον Ναυτικό Όμιλο), βάζουμε Πελόμα Μποκιού στο τζουγκ μποξ και σαλτάρουμε ανέμελα στα νερά. Τότε ακόμα κολυμπάγαμε στην πιο όμορφη γωνιά της πόλης που καταστράφηκε από την αδιαφορία, την κακαισθησία και την παραίτηση. Δεν κατάλαβαν ποτέ οι μετέπειτα γενιές τι στ’ αλήθεια σήμαινε αυτή η πλευρά της Μυτιλήνης. Δεν πήραν χαμπάρι τι διαδραματιζόταν εκεί στη δεκαετία των ‘60ς που κι εμείς προλάβαμε λίγο από τον απόηχο.
Οι Μυτιληνιοί μετά τον Κουκλέλη και τον Παπαγιαννίδη, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να “υποστηρίξουν” αυτή την αστική glamorous πλευρά της πόλης.
Τότε…
Η πρώτη πανηγυρική μας εξόρμηση λίγο πριν φύγουμε για διακοπές, ήταν στον Όμιλο του Μακρύ Γιαλού.
Λίγο πριν μας στείλουν οι γονείς μας στη γιαγιά ή πάμε οικογενειακώς για τα μπάνια μας.
Στον Νόμιλο περίμεναν τ’ αγόρια. Από το γυμνάσιο. Λίγο πιο μεγάλοι από μας. Ερωτεύσιμοι όλοι! Αγόρια και κορίτσια στα καλύτερά μας! Τι γέλια, τι χαρές, τι τραγούδια, τι βουτιές, τι φλερτ, τι κρυφά φιλιά!
Τα καλοκαίρια εγώ πάντα πήγαινα στην Πέτρα
Εκεί η γιαγιά είχε το χωράφι της, και πιο πάνω στο Πετρί τους μπαξέδες της.
Ένα γαϊδουράκι σαμαρωμένο ήταν πάντα στη διάθεσή της.
Το κοτέτσι σε πλήρη λειτουργία με αυγά που μοσχοβολούσαν βότανα, καρπούζι και κολοκύθες καθώς για ώρες η θεία Μαρίτσα ψιλόκοβε σε μικρά καβάκια τις φλούδες και τάιζε τις κοτούλες και τα πετεινάρια.
Ήταν τόση η συμμετρία που τώρα που τη συναντώ στα chefακια μου (μαγείρους μου) που ψιλοκόβουν όλα αυτά τα σαλατικά για τις γκουρμεδιές, τη βρίσκω απολύτως γνώριμη.
Εγώ στο χωριό έπαιζα με την Ελένη, εκεί στην Αγία Μαρίνα. Ένα κορίτσι μεγαλύτερο από μένα με βραχνή φωνή, απλή, γεματούλα και γλυκιά. Κάθε απόγευμα περνούσαν τ’ αγόρια που κατέβαιναν από το Πετρί να φέρουν στη γιαγιά τα ζαρζαβατικά μας. Καβάλα στα μουλάρια τους. Κούκλοι βουκόλοι που μας ξεσήκωναν κι ας ήμασταν μωρά!
Κάθε μέρα πήγαινα στη θάλασσα από το μονοπάτι, 3 λεπτά με τα πόδια.
Στην παραλία της Πέτρας ή στο Καβάκι.
Μια εκπληκτική θάλασσα με κείνη την άμμο που δεν κολλάει πάνω σου.
Καθώς άκουγα τα κύματα της θάλασσας, από μακριά το μεγάφωνο διαλαλούσε την ταινία της βραδιάς στο μικρό θερινό σινεμά του χωριού.
Δίπλα μου τα παιδιά της γειτονιάς, τα μακρινά ξαδέλφια, οι Αθηναίοι της Πέτρας που ερχόντουσαν για διακοπές.
Κάναμε αμμόλουτρα, κολυμπάγαμε μέχρι το νησί, παίζαμε ρακέτες.
Μετά γυρνούσα μαυρισμένη από τον ήλιο να φάω τα καλούδια της γιαγιάς.
Από τα χέρια της γιαγιάς
Δεν νομίζω πως έχω φάει νοστιμότερο φαγητό από εκείνο των καλοκαιρινών μου διακοπών, αυτό από τα χέρια της γιαγιάς Ανδρονίκης.
Όλα λες και είχαν μέλι.
Όλα μαγειρεμένα κάπως αλλιώτικα, λίγο διαφορετικά από όλα όσα έτρωγα από τα επίσης νοστιμότατα χέρια της μαμάς μου. Πειραγμένα μ’ ένα δικό της τρόπο.
Το πιλάφι με τις μελιτζάνες και τις ολόκληρες σκορδοσκελίδες μέσα δεν το βρήκα πουθενά ξανά.
Το φτιάχνω καμιά φορά κι ίσα που καταφέρνω να πλησιάσω τη γεύση. Αυτό είχε μια γυαλάδα, μια ισορροπία και μια νοστιμιά που ήταν απαράμιλλη.
Το κοκκινιστό της με τις δικές της χυλοπίτες, η κότα με το κριθαράκι, ο κουκτσάτος χαλβάς, οι τηγανίτες της με σιρόπι ρετσέλι, όλα μοναδικά λαχταριστά, απίστευτα!
Λένε πως όσο μεγαλώνεις θυμάσαι τα παλιά…!
Πιλάφι με μελιτζάνες… όπως το θυμάμαι!
Υλικά
2 μελιτζάνες φλάσκες, κομμένες σε μεγάλους κύβους
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
8 σκελίδες σκόρδο καθαρισμένες ολόκληρες
1/3 φλ. ελαιόλαδο
2 ντομάτες τριμμένες στον τρίφτη χωρίς τα σπόρια και τα φλούδια
2 φλ. ρύζι Καρολίνα
4 φλ. νερό
2 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 κ.σ. ζάχαρη
αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Αφαιρούμε το κοτσάνι από τις μελιτζάνες, τις κόβουμε και τις αφήνουμε σε αλατόνερο για 20΄ (έτσι θα ρουφήξουν λιγότερο λάδι).
Σε πλατιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με τις σκελίδες σκόρδο ολόκληρες. Στύβουμε τις μελιτζάνες και τις βάζουμε στην κατσαρόλα. Σοτάρουμε καλά. Προσθέτουμε το ρύζι και σοτάρουμε καλά. Ρίχνουμε τις τριμμένες ντομάτες, τη ζάχαρη και το νερό και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί για 10΄.
Μισοσκεπάζουμε την κατσαρόλα και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Σιγοβράζουμε το φαγητό για 15΄.
Ρίχνουμε και το μαϊντανό, ανακατεύουμε και αφήνουμε για 5΄ να μελώσει.
