Γράφει ο Μάκης Αξιώτης
Ο Αλφόνσος υπήρξε μια ήρεμη, ρομαντική μορφή. Των Λεσβιακών Γραμμάτων. Βασικά και κύρια, ένας άξιος χρήστης του ποιητικού λόγου! Βαθειά ερωτικός, με νεορομαντική εκφορά του στίχου, ασκήθηκε να επικοινωνεί τα συναισθήματά του από την εφηβική του ηλικία, με αυτό το μέσο. Όμως το φιλέρευνο πνεύμα του, που επιδεικνύεται στην υπέροχη βιβλιοθήκη του, τον οδήγησε και σε δρόμους ή ατραπούς έρευνας με αντικείμενα, όπως η εκκλησιαστική ιστορία, η μεγάλη του αγάπη το πολεμικό ναυτικό, σε δοκίμια λογοτεχνικής ιστορίας.
Μπορούσε να διηγείται ή να μιλά για ποικίλα θέματα, στην παρέα ή στις τράπεζες συνεδρίων, ημερίδων, χωρίς γραπτά κείμενα (ίσως μια περίληψη) με αρωγό την τεράστια ευρυμάθειά του και την καταπληκτική του μνήμη! Και οι αντιρρήσεις του ήρεμες και χαμηλών τόνων! Θυμάμαι μόνο την αλλαγή και του «στόμφου» στην φωνή, όταν ο ποιητικός οίστρος, εμφανιζόταν στις απαγγελίες των ποιημάτων του.
Δεν υπήρξε «πολυγράφος»! Άφησε μικρά διαμάντια, ολιγοσέλιδων ποιητικών συλλογών με το έργο της ζωής του. Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, είχε απόλυτη γνώση της Ιστορίας της Λογοτεχνίας! Επίσης ήταν βαθύς γνώστης της κλασικής μουσικής και ένα καιρό χάρισε απίθανες εκπομπές, από τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό! Γιατί ήταν προνομιούχος σε κάτι. Μεγάλωσε μέσα στην «ατμόσφαιρα, στον αγέρα» της γενιάς του ‘30, υπήρξε νεαρός παρατηρητής της Λεσβιακής Άνοιξης του Μυριβήλη, του Βενέζη, του Κόντου, του Μολίνου, του Πανσέληνου και τόσων άλλων, αφού αναπόσπαστο κομμάτι της υπήρξαν ο πατέρας του Αριστείδης και ο θείος του Γιάννης Δελής, άριστοι παιδαγωγοί (και για τον ίδιο) και πρωτεργάτες του Δημοτικισμού στο νησί! Έτσι στο 5ο Γυμνάσιο, δόθηκε το όνομά τους. Γνώρισε και τους ζωγράφους, της εποχής αυτής, τον Ορέστη Κανέλλη, τον Στρατή Αξιώτη. Ο πρώτος αφιέρωσε ένα του σκίτσο, στην τότε νεαρή σύντροφό του Θεοδοσία, που συνομήλική του και ήρεμη, στάθηκε κοντά του μέχρι «προχτές»!!
Αυτό ήταν το προνόμιο του «πρώην ανθρώπου», όπως αυτοπαρουσιαζόταν!! Μου εκμυστηρεύτηκε πως αυτή του η εφηβική συνύπαρξη με τις μορφές που λάξευσαν τον βράχο της Λεσβιακής κουλτούρας, τον έκανε να σταματήσει σ’ αυτήν την ρομαντική εποχή, της γνήσιας, ανθρώπινης πνευματικής αύρας! Ίσως, βέβαια, η εξιδανίκευση μιας εποχής, γεμάτης από την βαρβαρότητα πολέμων και ξεριζωμών!
Όμως κατάφερε να στήσει το δικό του αγκωνάρι στο σώμα του πολιτισμού του νησιού, κοντά στα τόσα εφαλτήρια, για την όλο και πιο δύσκολη αναρρίχηση των νεότερων, που ψάχνουν για να συνεχίσουν, τις σίγουρες βάσεις, σαν κι’ αυτές των Δελήδων, στον δρόμο της αναζήτησης του χαμένου νοήματος, στον απέραντο μας ΚΟΣΜΟ.
Γράφτηκε ακόμα μια απώλεια, στον 4ο τόμο των βιβλίων των καφελογίων, μετά από αυτές του Παναγιώτη Αλεξέλλη και του Στάθη Παλάζη!
Μυτιλήνη 10 Ιουλίου 2023
