Δεν θέλουν να αντιληφθούν οι τοπικοί μας άρχοντες εδώ στην Μυτιλήνη πως η εικόνα που βγάζει η πόλη στα κεντρικότερά της σημεία, κυρίως στους επισκέπτες (μιας και οι ντόπιοι λίγο-πολύ ξέρουν την κατάσταση που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα) είναι επιεικώς απαράδεκτη, παραπέμποντας στις συνθήκες που επικρατούν σε σοκάκια γύρω από την Ομόνοια των Αθηνών. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες που δημοσιεύουμε σήμερα πίσω από το περίπτερο που διαθέτει εισιτήρια για τις παραστάσεις του Λεσβιακού Καλοκαιριού, στο κέντρο της Μυτιλήνης, στην προκυμαία στο Δημοτικό Θέατρο, όπου έχουν απλώσει την πραμάτεια τους μία οικογένεια Ρομά και δεν είναι οι μόνοι! Και άλλες οικογένειες κατοικοεδρεύουν στην γύρω περιοχή χρησιμοποιώντας σε κάποιες περιπτώσεις τον διάδρομο, όπου βρίσκονταν τα στέγαστρα για τους μικροπωλητές που σήμερα είναι κλειστά.
Λίγα μέτρα παραπάνω, στην είσοδο της Ερμού, βλέπει κανείς ένα περιθωριακό άτομο να κοιμάται πάνω στο παγκάκι έξω από τα κεντρικά Λύκεια της Μυτιλήνης. Οι διερχόμενοι πολίτες ντρέπονται γι’ αυτό το χάλι της πρωτεύουσας. Αν μη τι άλλο πρόκειται για εικόνες που δεν συναντά κανείς σε άλλες νησιωτικές «χώρες», αλλά στη Μυτιλήνη όσο πάνε και γίνονται χειρότερες αυτές οι καταστάσεις.
Παρόλα αυτά δεν βλέπουμε να ιδρώνει το αυτί του Δήμου Μυτιλήνης και διερωτόμαστε, σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, παρατρεχάμενοι και άλλοι βολεμένοι και μισθοδοτούμενοι δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για τα κλιματιζόμενα γραφεία τους; Μέσα στα οποία δεν μπορούν να ακούσουν τους δημότες που «βράζουν» και τους επισκέπτες που φεύγουν απογοητευμένοι.
Λυπάται κανείς όταν σκέφτεται πως πριν από 20 χρόνια ο Δήμος Μυτιλήνης κατασκεύαζε ειδικούς οικίσκους για την οργανωμένη στέγαση των μικροπωλητών ώστε να γλιτώσει η αρχή της Ερμού τότε από την εικόνα ανατολίτικου παζαριού και τώρα, δύο δεκαετίες μετά, αυτές οι κατασκευές χρησιμοποιούνται για να ικανοποιούν τις σωματικές τους ανάγκες και να βρίσκουν πρόχειρο κατάλυμα οι περιφερόμενοι Ρομά. Αυτό κι αν είναι όχι βήματα, αλλά άλματα προς τα πίσω!
