***Είδαμε πια και πάθαμε,
να μπει ο νέος χρόνος,
κι αμέσως καταλάβαμε,
τι ειν’ εκ νέου ο πόνος!!!!!
Εκρήξεις τρομοκρατικές,
δολοφονίες, κι άλλα,
μια απ’ τα ίδια θες, δε θες,
μικρά ή και μεγάλα.
Πόνος μπροστά και χαμηλά,
και λίγο από πίσω,
με τσούξιμο πρωτόγνωρο,
Αιγαιοπελαγίσο.
ΑΡΧΗ μου λέγανε παλιά,
μισό είναι του όλου
Μα αυτό είναι «ξεφάρδισμα»,
του καθενός μας… πόλου!!!
Τι μπάσιμο ήταν αυτό,
του χρόνου του καινούργιου;
Απ’ την αρχή έχει μυρουδιά,
σαν του αυγού του… ούριου!!!
Ας δείξουμε όμως ψύχραιμοι,
και ας προσευχηθώμεν,
ελπίζοντας πλέον Σ’ ΑΥΤΟΝ,
Κυρίου δεηθώμεν.
Εύχομαι τα «μακάρι» μας,
που όλο μας ταλανίζουν,
ως «επιτέλους» να γενούν,
και να ανθομυρίζουν!!!!!
