Του Αριστείδη Καλάργαλη*
«Ήρθε ο βουλευτής στο χωριό», λέει ένα τραγούδι του Θωμά Μπακαλάκου. Οι βουλευτές κι οι υπουργοί πηγαίνουν στην επαρχία, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Το εντοπίζουμε, καταχωρημένο, στις εφημερίδες όλων των εποχών, αλλά και αρκετές ελληνικές ταινίες. Ο βουλευτής, κι υπουργός, ενδιαφέρεται για την εκλογική του περιφέρεια και για τους ψηφοφόρους του. Καταγράφει τα προβλήματα, τα αιτήματα, τα μεταφέρει στην Αθήνα και προσπαθεί για την επίλυσή τους. Αρκετές φορές, ειδικά παλαιότερα, ολόκληρος ο χρόνος του αναλώνεται στα αιτήματα των πολιτών.
Υπάρχουν όμως σημαντικά θέματα ενός τόπου που δεν αντιμετωπίζονται, έργα που δεν γίνονται ή δεν τελειώνουν· χρονίζουν. Τελειώνουν οι θητείες, αλλάζουν βουλευτές, υπουργοί, καθώς και τοπικοί άρχοντες κι αυτά εκεί επιμένουν να υπάρχουν. Στον τόπο μας, στη Λέσβο, έχουμε αρκετά τέτοια. Λες κι αφήνονται ημιτελή για να έχουμε να λέμε, να έχουν και λόγο ύπαρξης οι πολιτικοί. Πριν λίγες μέρες επισκέφτηκε τη Λέσβο ο υπουργός Υποδομών κ. Κώστας Καραμανλής. Μεταξύ των άλλων ασχολήθηκε με τη νότια παράκαμψη της Μυτιλήνης και με τα προβλήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στη Βρίσα μετά τον σεισμό του 2017. Για την παράκαμψη διαπιστώθηκε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, κάτι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κατά τα άλλα θα γίνει κάποτε στο μέλλον. Το θέμα πρέπει να υπάρχει κοντά δυο δεκαετίες. Για τη Βρίσα, εκτός των άλλων, θα υπάρξει μέριμνα για την απομάκρυνση των μπαζών από τα γκρεμισμένα σπίτια. Καλά με το καρότσι θα μεταφέρουν τα μπάζα; Αλλά και με αυτό αν γινόταν τώρα θα έπρεπε να τελειώνουν. Το ότι δεν υπάρχει Συντονιστής για το θέμα (όπως ήταν ο Βασίλης Τεντόμας) δεν είναι σημαντικό εμπόδιο; Κι εννοώ όχι να υπάρχει ένα όνομα, αλλά να είναι εδώ και να δουλεύει.
Με αφορμή αυτό σκέφτηκα και κάποια άλλα θέματα που πάνε αργά, κάποια απελπιστικά αργά. Περνώντας από τα Θέρμα παρατηρούμε την εκσκαφή και το τοιχίο που έχει πέσει για το κολυμβητήριο. Πόσα χρόνια είναι εκτός λειτουργίας το κολυμβητήριο στο Λιμάνι; Νομίζω, πάνω από δεκαπέντε. Τι λέει η λογική; Όταν διαπιστώθηκε το πρόβλημα, η ζημιά, καλείς τους ειδικούς επιστήμονες – μηχανικούς – και σου λένε αν επισκευάζεται ή όχι και προχωράς ως δημοτική αρχή της πόλης στην επισκευή ή στην κατασκευή νέου. Αλλά σύντομα. Μέχρι να ολοκληρωθεί η κατασκευή του χιλιάδες παιδιά δεν θα μπουν σε πισίνα, δεν θα ’ρθουν σε επαφή με την κολύμβηση κι οι κολυμβητικοί σύλλογοι δεν θα συμμετέχουν σε ανάλογους αγώνες.
Το λιμάνι. Η πόλη, το νησί χρειάζεται νέο λιμάνι, εκτός του ιστού της πόλης. Εντοπίζονται οι υποψήφιες θέσεις, εκτιμώνται τα υπέρ και τα κατά και αρχίζει το έργο. Ομοίως, πού και πώς θα δένουν τα κρουαζιερόπλοια έπρεπε να αντιμετωπιστεί χθες. Ευτυχώς μετά από αρκετό χρόνο τέλειωσε το λιμάνι του Σιγρίου. Αλλά ο δρόμος Καλλονής – Σιγρίου γίνεται. Ανακοινώνεται ότι θα αφήσει το έργο ο εργολάβος, θα αναλάβει άλλος, και διάφορα άλλα. Σίγουρα είναι μεγάλο έργο, αλλά όλα τα έργα πρέπει να έχουν έναν χρονικό ορίζοντα για να γίνουν.
Ας θυμηθούμε τα δέκα χρόνια που πέρασαν για να επισκευαστεί το 5ο Δημοτικό σχολείο Μυτιλήνης. Και ας αναφερθεί ότι μετά 28 (είκοσι οκτώ) χρόνια το Μουσικό σχολείο Μυτιλήνης παραμένει χωρίς μόνιμη, δική του, αυτή που του αναλογεί, στέγη. Και καθώς το ένα φέρνει το άλλο στο νου, μπορούμε να φέρουμε την επισκευή του Δημοτικού θεάτρου, η οποία κράτησε πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια. Ίσως, μπορεί να ειπωθεί ότι η καλή δουλειά αργεί να γίνει· για να παρηγορηθούμε.
Γκρινιάζετε, μπορεί να πει κάποιος. Ίσως. Αλλά τα νούμερα, τα χρόνια που περνάνε μας επιτρέπουν να κάνουμε αυτές τις αναφορές. Κάποια έργα μπορούμε να πούμε ότι πραγματοποιούνται «αργά, πολύ αργά μέσα στον χρόνο», παραφράζοντας τον στίχο του Ρίτσου.
* Ο Αριστείδης Καλάργαλης είναι Εκπαιδευτικός, πρώην Διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου με συγγραφικό έργο και αναγνωρισμένη προσφορά στα γράμματα και τον πολιτισμό
