Καθώς οι γιορτές πλησιάζουν ξανά, μπαίνουμε σε άλλο mood!
Πολλοί από μας ξετρελαίνονται με τις προετοιμασίες. Άλλοι πάλι βαριούνται τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο.
Λες και το στρες των γιορτών δεν θα μας αφήσει ποτέ.
Είμαστε όλοι γεννημένοι και “καταδικασμένοι“ να γιορτάζουμε κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα.
Με πιάνει μια αμφιθυμία πάντα αυτές τις μέρες.
Εμείς η generation X, ήμασταν σε όλα, στο μεταίχμιο.
Περάσαμε σαν μικρά παιδιά μια χούντα και την ξεπεράσαμε πανηγυρικά με τη μεταπολίτευση.
Ρίξαμε τα τείχη του Βερολίνου, όχι προσωπικά εμείς.
Στις μέρες μας έγινε η περεστρόικα.
Ξενυχτήσαμε στα μπουζούκια και τις μεγάλες πίστες της Ιεράς Οδού.
Ακούσαμε Μαρία ΚΑΛΑΣ, Παβαρόττι.
Προλάβαμε Χορν, Λαμπέτη, Κουν.
Περάσαμε από τη nouvelle cuisine στη gourmet αφήνοντας μακρά ιστορία στην πειραγμένη ελληνική δημιουργική.
Γευτήκαμε Αγιωργίτικο, Μασχοφίλερο και Ασύρτικο, απολαύσαμε τα μεγάλα ελληνικά κρασιά να ανθίζουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Βγάλαμε φτερά και ταξιδέψαμε στον κόσμο λίγο έως πολύ.
Προσαρμοστήκαμε στις νέες ανακαλύψεις και συνθήκες.
Ακολούθησαν οι χρυσές εποχές της φούσκας όπου ζήσαμε μια ψεύτικη μεν αλλά πολυτελέστατη δε εποχή, όπου τα Χριστούγεννα τότε ήταν πολύ λαμπερά και τα λαμπιόνια φώτιζαν δυνατά λόγω έλλειψης οικονομικής κρίσης… και ενεργειακής.
Είμαστε σχεδόν όλοι σαν χάκερ με τα κινητά μας και τα social media παίρνουν φωτιά στα χέρια μας.
Ωστόσο είμαστε ακόμα εδώ κι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Στην τελική εμείς με ό,τι κι αν έχουμε ζήσει έχουμε πάντα τη χαρά των αναμνήσεων.
Τι αναμνήσεις κι αυτές
Θυμάμαι τα πάρτι του millenium 2000 όπου οι σαμπάνιες έρεαν.
Θυμάμαι τα διακοποδάνεια που επίσης έρεαν.
Θυμάμαι και τα εορταστικά τραπεζώματα με οικείους και φίλους, ενίοτε και με όποιον λάχει επώνυμο για λίγο έξτρα γκλαμ.
Θυμάμαι τις γόβες στιλέτο Laboutin που είναι ακόμα θαμμένες στην ντουλάπα μου εις ανάμνηση – ποιος άλλωστε να τις βάλει τώρα και πού!
Θυμάμαι τα επώνυμα t – shirt και όλες τις Αρμανιές (Η αξεπέραστη εποχή του Αρμάνι) που μας καταδιώκουν ακόμα.
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης;
Όχι βέβαια.
Ευγνωμοσύνη και εκτίμηση βαθιά για όσα ζήσαμε και ζούμε.
Όλα καλά!
Ό,τι κι αν γίνεται συμβαίνει για το καλύτερο για μας.
Πάντα έρχεται ξέφωτο.
“Out of any situation only good will come”, λέει η Louise Hay.
Όλα στη ζωή είναι. Kαι τα καλά και τα άσχημα και όλοι έχουμε μερίδιο σ’ αυτά.
Εκείνα όμως που με γαληνεύουν…
…δεν είναι ούτε οι αναμνήσεις της γκλαμουριάς που είχαμε την τύχη να τη ζήσουμε έστω και στο ξώφαλτσο, ούτε όλες αυτές οι ξέφρενες προετοιμασίες των Χριστουγέννων κάθε χρόνο και που μου φέρνουν άγχος μέχρι σήμερα.
Χαρά στην ψυχή μου φέρνουν τα Χριστούγεννα των χρόνων της αθωότητας που για μας έχουν πλέον περάσει ανεπιστρεπτί.
Για μένα τα Χριστούγεννα είναι πάντα η μανούλα μου η Στέλλα και η θεία Μαρίτσα.
Οι προετοιμασίες τους για ένα γιορτινό τραπέζι με χαρά, νοστιμιά, αυθεντικότητα και μπερεκέτι.
Οι κουραμπιέδες που μας έφτιαχνε του Μαριτσέλ’, με το ολόκληρο καβουρντισμένο αμύγδαλο, και ο τυλιχτός μπακλαβάς της με το ασπρισμένο αμύγδαλο.
Τα φοινίκια της μαμάς με το χοντροτριμμένο καρύδι, μελωμένα με το θυμαρίσιο μέλι και η βασιλόπιτά της, που μοσχομύριζε μαγιά και μαχλέπι.
Και επειδή ξέρω από πρώτο χέρι πως η υπαρξιακή αγωνία τονίζεται ιδιαίτερα τις μέρες των γιορτών αφήστε τη νεύρωση των Χριστουγέννων και το «εορταστικό στρες» κατά μέρος.
Πάρτε αμπάριζα
Και βγείτε στα πάρκα, στη θάλασσα, στα βουνά και στις ρεματιές, στα χωράφια, στις βεράντες και στους κήπους σας. Κυνηγήστε τον χειμωνιάτικο Ήλιο για όση βιταμίνη D μπορέσετε να μαζέψετε τις ανήλιαγες μέρες του χειμώνα για να καταπολεμήσετε την όποια θλίψη μπορεί να σας βαραίνει.
Φτιάξτε κυδωνόπαστο με τα κυδώνια της εποχής.
Αφού έχετε πετιμέζι από σύκα φτιάξτε αυτά τα μοναδικά ερεσιώτικα βρασματολουκούμια – πάντα είναι γιορταστικά.
Αφήστε τα παιδιά σας να περάσουν γιορτές με όποιους θέλουν – ίσως τους φίλους τους κι όχι την οικογένεια – για να αποφύγουν τα blues των Χριστουγέννων.
Αφήστε τους πολλούς ρομαντισμούς και δώστε μεγαλύτερη έμφαση στην πρακτική πλευρά της ζωής – τέτοιες εποχές ο ρεαλισμός βοηθάει.
Πιστέψτε στη γενναιοδωρία.
Στην ευγένεια, χωρίς ανταλλάγματα.
Στην προσευχή σε όποιον θεό πιστεύετε.
Νιώστε μέσα σας ευτυχία γελάστε, χαρείτε, δωρίστε, αγαπήστε.
Και να θυμάστε, πως ό,τι νιώθετε αυτό θα έρθει κι αυτό θα έχετε.
Με τα Χριστούγεννα, όπως με όλες τις γιορτές, με τα γλυκά παραμύθια που λέμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, με τις μικρές ανάπαυλες από την δύσκολη καθημερινότητα, με όλα αυτά τέλος πάντων, μπορεί όχι μόνο να καλοπιάνουμε το θάνατο, αλλά και να τον αποφεύγουμε έστω και αν όχι εσαεί!
Και να σας πω…
Μην πάτε κόντρα στο Χριστουγεννιάτικο ρεύμα.
Κάντε κάτι να σας ξυπνήσει, να σας γλυκάνει, να σας δώσει ενέργεια και να σας βάλει ακόμη πιο έντονα στο πνεύμα της γιορτής χωρίς άγχος!
Καλές Γιορτές!!
Μοσχαράκι με κυδώνια
Στην Ερεσό κατά τη διάρκεια των γιορτών ανάμεσα σ’ άλλα γλυκά και αλμυρά καλούδια και νοστιμιές εξέχουσα θέση έχει το μοσχαράκι με κυδώνια.
Ένα φαγητό γιορταστικό με καταγωγή από την Πολίτικη και Σμυρνιά κουζίνα που αγαπήθηκε πολύ από όλη τη Λέσβο.
Για αλλαγή προσθέστε λίγα ξερά δαμάσκηνα (1-2 για κάθε άτομο) 5 λεπτά πριν το κατεβάσετε από τη φωτιά.
Μπορείτε να προσθέσετε και 1-2 μέτριες πατάτες κομμένες κυδωνάτες για όσους δεν τρώνε τα κυδώνια.
Κάπου διάβασα πως μ’ αυτό το φαγάκι ταιριάζει το φασκόμηλο.
Αν σας αρέσει η γεύση του τηγανίστε φύλλα φρέσκου φασκόμηλου σε καυτό λάδι, στραγγίστε τα σε χαρτί και σκορπίστε τα στο φαγητό την ώρα του σερβιρίσματος.
Μην ξεχάσετε να κοπανίσετε στο γουδί κόκκους πιπεριού για πασπάλισμα από πάνω – προσδίδει πολύ το φρεσκοκοπανισμένο πιπέρι απ’ ό,τι το τριμμένο.
Στη Χίο βάζουνε χυμό πορτοκαλιού, εγώ προτιμώ μια μικρή πορτοκαλόφλουδα για έξτρα άρωμα.
Μαγειρέψτε το με αγάπη, σιγανή φωτιά να μελώσει, ρίξτε όση ζάχαρη θέλετε να γίνει γλυκό για να γλυκάνει τις ψυχές και τη ζωή σας όλη!
Υλικά για 6 μερίδες
- 1½ κιλό μοσχάρι (νουά σπάλας, σπαλομίτα), χωρίς κόκαλο και κομμένο σε κομμάτια
- 3 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1 κ.σ. πελτέ ντομάτας
- 2 ντομάτες στον τρίφτη (λόγω εποχής επιλέξτε το συσκευασμένο)
- 3 κυδώνια, καθαρισμένα και κομμένα σε φέτες (κυδωνάτα)
- Το λευκό και τρυφερό μέρος από 1 κιλό πράσα, καλά πλυμένα και χοντροκομμένα
- 1 φλιτζάνι ξηρό κρασί λευκό
- 3 κ.σ. ζάχαρη
- 1 ολόκληρο μεγάλο κρεμμύδι χαραγμένο ελαφρά, ξεφλουδισμένο
- 3 σκελίδες σκόρδο, κομμένες σε λεπτές φέτες
- 2 φύλλα δάφνης
- 1 ξύλο κανέλας
- 1 1/2 φλιτζ. νερό ή ζωμό
- αλάτι, φρεσκοκοπανισμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Ρίχνουμε το ελαιόλαδο σε μια φαρδιά, πλατιά κατσαρόλα, και το ζεσταίνουμε σε δυνατή φωτιά. Σοτάρουμε το μοσχάρι για 4-5 λεπτά μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές.
Βγάζουμε το μοσχάρι με τρυπητή κουτάλα και το αφήνουμε σε ένα πιάτο.
Ρίχνουμε τον πελτέ στην κατσαρόλα και το σοτάρουμε με το λάδι να βγάλει γεύση.
Προσθέτουμε το ολόκληρο κρεμμύδι και το γυρίζουμε απ’ όλες τις πλευρές και στη συνέχεια το σκόρδο να σοταριστεί ελαφρώς.
Βάζουμε πάλι το κρέας μαζί με τα ζουμιά του στην κατσαρόλα, ανεβάζουμε τη φωτιά και όταν αρχίσει να τσιτσιρίζει το σβήνουμε με το κρασί, ξεκολλώντας με ξύλινη κουτάλα τα καραμελωμένα κομματάκια απ’ το πάτο. Όταν το περισσότερο κρασί έχει εξατμιστεί, προσθέτουμε το νερό, το ξύλο κανέλας και φέρνουμε σε πλήρη βράση.
Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και μαγειρεύουμε για περίπου 1 1/2 ώρα, μέχρι να μαλακώσει καλά το κρέας. Ρίχνουμε την ντομάτα, τη δάφνη, αλάτι, πιπέρι και τα κυδώνια, μαγειρεύουμε για 20 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν όλα τα υλικά. Αν κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος τα υγρά εξατμισθούν, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό.
*Το άρθρο αυτό πρωτο-δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2022 στο Περιοδικό Ερεσός του Συλλόγου Απανταχού Ερεσίων “Ο Θεόφραστος”, Τεύχος 247 Ίσον 2944-9340
