Τον πολιούχο και προστάτη της, Άγιο Θεόδωρο, Νεομάρτυρα του Βυζαντίου, τίμησε το Σαββατοκύριακο η Μυτιλήνη με τον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό που τελέστηκε το απόγευμα του Σαββάτου και την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία σήμερα το πρωί στο Μητροπολιτικό ναό.
Για δεύτερη χρονιά φέτος η λιτανεία του ιερού λειψάνου του Αγίου, που παραμένει άφθαρτο, αναδύοντας πνευματική ευωδία, πραγματοποιήθηκε εντός του αύλειου χώρου του ναού, στο πλαίσιο των μέτρων για τον κορονοϊό.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου και συγκεκριμένα το θαύμα της διάσωσης της πόλης της Μυτιλήνης από την πανώλη το έτος 1832.
Το θαύμα που έκανε και τους Τούρκους να γονατίσουν
Το έτος 1832 ειδικά η πόλη της Μυτιλήνης μαστιζόταν από την πανώλη.
Η επιδημία θέριζε ζωές και κατά δεκάδες ενταφίαζαν καθημερινά τους Χριστιανούς και τους Τούρκους με τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται απελπιστικά και πολλοί να φεύγουν στα βουνά για να σωθούν.
Τη νύχτα της Παρασκευής της πρώτης εβδομάδας Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο τότε Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Μυτιλήνης Καλλίνικος και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καθώς είχε αποκοιμηθεί είδε σε όραμα τον Άγιο που του είπε «πες στον Μητροπολίτη σου να καλέσει όλους τους Χριστιανούς απ’ όλα τα μέρη του νησιού, όπου κι αν έχουν καταφύγει, να προσέλθουν όλοι μαζί στον Μητροπολιτικό ναό και να γίνει εκεί δέηση, παράκληση στον Θεό.
«Βγάλετε το Λείψανο μου από την κρύπτη του και λιτανεύσατε αυτό σε όλη την πόλη. Έτσι, η θανατηφόρος επιδημία θα σταματήσει» φέρεται να είπε ο Άγιος.
Ο Καλλίνικος βρέθηκε σε ταραχή καθώς δεν κατάλαβε αν αυτό που του συνέβη ήταν όνειρο ή οπτασία. Όταν ανακοίνωσε στον Μητροπολίτη την εντολή που έλαβε στο όνειρο του από τον Νεομάρτυρα Θεόδωρο, χωρίς δισταγμούς και αναβολή ζητήθηκε από τον Τούρκο διοικητή της Μυτιλήνης άδειά για να τελεστεί αγρυπνία για τη σωτηρία από τη φοβερή μάστιγα. Μέσα στη γενική απόγνωση και ο Τούρκος που έλπιζε μόνο σε ένα θαύμα έδωσε την άδειά.
Την επόμενη νύχτα πλήθη Χριστιανών απ’ όλα τα μέρη της Μυτιλήνης μετέβησαν στο Μητροπολιτικό ναό, όπου προσευχήθηκαν γονατιστοί με δάκρυα και παρακαλούσαν τον Κύριο να τους λυτρώσει από τη φοβερή πανώλη.
Ο Μητροπολίτης Πορφύριος και ο Πρωτοσύγκελλος Καλλίνικος έβγαλαν από την κρύπτη όπου φυλασσόταν το ιερό λείψανο του Αγίου Θεοδώρου και έγινε η λιτανεία την οποία ακολούθησε πλήθος πιστών παρά τις περί του αντιθέτου συστάσεις των γιατρών.
Από τότε δεν πέθανε άλλος άνθρωπος από την ασθένεια και οι Τούρκοι βλέποντας με δέος αυτό που έγινε, επέτρεψαν τη λατρεία του λειψάνου που δεν μεταφέρθηκε ξανά στην κρύπτη.
Η γιορτή για το θαύμα του Λειψάνου του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου καθιερώθηκε αργότερα, το 1936 επί Ιακώβου του από Δυρραχίου του μεγάλου ποιμενάρχη της Μυτιλήνης και της Εκκλησίας μας ο οποίος δημιούργησε ό,τι διαχειρίζεται σήμερα η Μητρόπολη κάνοντας σε δύσκολα χρόνια τη Λέσβο σημείο αναφοράς για όλη την Ελλάδα ως προς το φιλανθρωπικό της έργο το οποίο χαρακτηρίστηκε και δικαίως ως ο «χρυσός αιώνας» της Μυτιλήνης.
