Καθώς οι μέρες περνούν, τα χρόνια προσθέτουν την σοφία τους και οι μικρότητες γελοιοποιούνται μπροστά στη μεγαλοσύνη της ύπαρξης. Έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι γιατί δεν στεκόμαστε στα απλά και όμορφα καθημερινά πράγματα της ζωής, αλλά συχνά αναλωνόμαστε σε ανούσια θέματα που το μόνο που κάνουν είναι να δηλητηριάζουν την ύπαρξή μας.
«Sic transit gloria mundi».
“Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου”, λέει το λατινικό ρητό.
Δηλαδή πως όσα κάνουμε στη ζωή μας είναι φθαρτά και παροδικά.
Την άνοδο και την αναπόφευκτη πτώση δεν μπορούμε να την προβλέψουμε αν δεν έχουμε τη διάθεση να δούμε την αλήθεια μας.
Την ακμή και την φθίνουσα πορεία της, που οδηγεί στην παρακμή, θέλει θάρρος και να το εμπεδώσει κανείς!
Αυτή η λατινική φράση λέει το πώς παρέρχεται η δόξα του κόσμου. Έτσι, χωρίς να το καταλάβεις περνάει η ζωή. Έτσι, χωρίς να το αντιληφθείς φθείρεται η εξουσία που κάποια στιγμή διαθέτεις. Και μένεις άδειος, μόνος, στιγματισμένος, ασήμαντος.
Είναι πολλοί γύρω μας με ολέθριο επίλογο και άδοξο τέλος.
Όλοι αυτοί κάποτε γίνονται πρώην χωρίς αρετή και υστεροφημία.
Στη ζωή μας γίνονται πολλά λάθη! Είναι ανθρώπινο!
Εκείνο όμως που δεν συγχωρείται είναι η αλαζονεία και η έπαρση.
Ο δε Ηράκλειτος έλεγε την οίησιν προκοπής εγκοπήν.
Η έπαρση είναι εμπόδιο της προκοπής.
Γκάντι
Το παρακάτω το βρήκα στο διαδίκτυο και το μοιράζομαι μαζί σας αυτούσιο.
Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του.
Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι: «Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;». Και η απάντηση του Γκάντι ήταν: «Μην ενοχλείστε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ’ ένα άλλο τραπέζι.
Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει τη ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του.
Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την παρακάτω ερώτηση:
«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;».
Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο Γκάντι τού απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα».
Τότε ο Mr. Peters μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία τού είπε: «Αν ήμουν στη θέση σας θα έπαιρνα αυτό με τη σοφία, δε νομίζετε;» και ο Γκάντι τού απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει».
Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος “Ηλίθιος” και την έδωσε στον Γκάντι.
Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά αργότερα πάει στον καθηγητή του και του λέει: «Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε».
Σούπα με σελινόριζα
Υλικά
- 2 μέτριες προς μεγάλες σελινόριζες, καθαρισμένες και κομμένες σε μέτρια κομμάτια
- 1 κρεμμύδι, σε χοντρά καρέ
- 1 μεγάλο ξινό μήλο, καθαρισμένο χοντροκομμένο
- 2 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1 δαφνόφυλλο
- 2 – 3 κλωναράκια φρέσκο θυμάρι ή 1 κ.γ. ξερό
- 1/4 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
- 1,2 λίτρα νερό
- 1 κύβο ή ζωμό κότας
- 100 γρ. τυρί καπνιστό μετσοβόνε ή μπλε τριμμένο
- φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
- Για τη σούπα με σελινόριζα, μήλο και μετσοβόνε, σε μια βαθιά κατσαρόλα σοτάρουμε σε μέτρια φωτιά στο λάδι το κρεμμύδι, μέχρι να μαραθεί.
- Προσθέτουμε τη σελινόριζα, το μήλο, το θυμάρι, τη δάφνη, το μοσχοκάρυδο, και αλατοπίπερο.
- Σοτάρουμε για 2 – 3 λεπτά και προσθέτουμε το ζωμό.
- Μόλις βράσει χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά, μισοσκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για 20 – 25 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν τα υλικά.
- Πολτοποιούμε τη σούπα στο μούλτι.
- Ελέγχουμε το αλατοπίπερο.
- Σερβίρουμε με τριμμένο τυρί σε κάθε μερίδα και ψωμί ψημένο.
