Η πόλη μας έχει χάσει τη λάμψη της, φέτος.
Τα γεγονότα, οι πρόσφυγες, η κρίση, η ανασφάλεια, η γενικότερη θλίψη που έχει χτυπήσει ολόκληρη την Ελλάδα πλήττει και το νησί μας ολόκληρο.
Η ομορφιά μερικές φορές δεν φτάνει, χρειάζεται και συμπαρομαρτούντα.
Για να αντιμετωπίσουμε όμως την κρίση πρέπει να αντιδράσουμε.
Να βγούμε από το καβούκι μας, να πάρουμε φίλους και να βγούμε στα όμορφα μαγαζιά της πόλης να ξαλεγράρουμε.
Το ένα βράδυ…
Mε βρήκε στο “barcode”.
Εξαιρετικά στημένο μπαρ με προδιαγραφές ωραίου μπαρ μεγαλούπολης. Η κάτω αίθουσα μ’ άρεσε πολύ περισσότερο. Δημιουργούσε αυτή την μαγική ατμόσφαιρα που χρειάζονται τα μπαρ για να λειτουργήσουν σωστά. Τα ποτά πολύ καλά – ήπιαμε όλη η παρέα straight ποτά – οι μπάρμεν ξέρανε τη δουλειά τους, ήταν χαλαροί και με κοσμοπολίτικο ύφος. Αντιθέτως ένας σερβιτόρος μας έγινε σχεδόν αμέσως αντιπαθής γιατί “μας έβγαζε γλώσσα”, μας κοιτούσε με το φρύδι ψηλά και δεν έκανε καθόλου σωστό σέρβις. Όταν μάλιστα του ζητήσαμε ξηρούς καρπούς μας είπε ότι τους τέλειωσαν… Παρασκευή στις 22.00 γίνεται να σου τελειώσουν;
Αλλά κι αν ναι, το λες με συστολή, με κάποια επιπλέον δικαιολογία, κάτι τέλος πάντων… Και κάτι ακόμα. Οι δυο φίλοι μας είχαν προηγηθεί, είχαν ήδη σερβιριστεί τα ποτά τους και είχαν μπροστά τους ένα μισοάδειο μπολ με τσιπς. Καταφθάνουμε κι εμείς, παραγγέλνουμε και μας φέρνει τα ποτά μας. Ωστόσο δεν μας έφερε τίποτα συνοδευτικό. Του ζητήσαμε και μας έδειξε το ήδη μισόγεμο μπολάκι των φίλων μας. Κάποιος από τα αφεντικά πρέπει να του πει πώς φέρονται στον πελάτη και να δώσει τη γραμμή που πρέπει όσον αφορά τα κεράσματα και τα συνοδευτικά. Η εποχή είναι δύσκολη για όλους μας και δεν δίνουμε πουθενά δίκιο όταν δεν το βλέπουμε. Κατά τα άλλα το μπαράκι είναι μέσα στην καρδιά μου. Θα ξαναπάω!
Το άλλο βράδυ…
Με βρήκε στο “Home”. Αν εξαιρέσεις τη διάβαση μέσα από το φασαριόζικο “Monkey”, με το που ανεβαίνεις τις αμέτρητες σκάλες βρίσκεσαι σ’ έναν υπέροχο χώρο παλιού κτιρίου της Μυτιλήνης. Ωραία διαμορφωμένο μπαρ, υπέροχη θέα στα λιμάνια από τα παραδοσιακά παράθυρα και καταπληκτική μουσική, αν και όχι στη σωστή ένταση, ήταν πολύ πιο δυνατή από ό,τι θα ήθελα γι’ αυτό το μαγαζί. Ωραίος κόσμος, κεφάτη ατμόσφαιρα, νόστιμες σαλάτες και συμπαθητική πίτσα, δεν ήταν σαν την αέρινη την περσινή. Την παράσταση έκλεψαν τα δυο κορίτσια που μας σέρβιραν. Η μια μας εξήγησε με σαφήνεια τις ποικιλίες κρασιού στα ποτήρια κρασιού, ήταν απόλυτα ενημερωμένη και είχε στιβαρότητα, στιλ και ωραία κίνηση.
Γιατί αγαπητοί μου αναγνώστες όλα είναι και θέμα στιλ.
Άμα είναι μπλαζέ ο άλλος τι σέρβις να σου κάνει;
Αν δεν έχει γνώση αυτού που πουλάει πώς να σε πείσει;
Το συγκεκριμένο κορίτσι στο σέρβις, τα είχε όλα!
Κι ένα άλλο απόγευμα…
Με βρήκε στα Θέρμα! Καυτά νερά, υπέροχη ατμόσφαιρα, ωραίος χώρος για καφέ, αγναντερός ο κόλπος της Γέρας ακόμα και με το χιόνι!
Τάρτα με τυριά
Υλικά
1 πακέτο ζύμη κουρού
5 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
350 γρ. φέτα
200 γρ. γιαούρτι πρόβειο, στραγγισμένο
350 γρ. φρέσκια μυζήθρα
6 αβγά, ελαφρώς χτυπημένα
αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε όλα τα υλικά μέχρι να γίνουν ένας πηχτός χυλός.
Σε λαδωμένο ταψί στρώνουμε το φύλλο κουρού και τοποθετούμε από πάνω τη γέμιση.
Ψήνουμε για περίπου 35 λεπτά, στη χαμηλή θέση του φούρνου, στις αντιστάσεις.
Tip
Αν θέλετε, βέβαια, φτιάχνετε τη δική σας ζύμη με τη συνταγή της μαμάς μου.
Ζύμη μαμάς Στέλλας
1 ποτήρι νερό, 1 ποτήρι λάδι, 1 αβγό, ελάχιστο αλάτι και αλεύρι όσο σηκώσει ώστε να γίνει μια πολύ μαλακή ζύμη που να μην κολλάει.
Αυτή τη συνταγή να την κρατήσετε. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
