“Εξοχικές“ αναμνήσεις
Όταν γεννήθηκα εγώ δεν είχαμε εξοχικό. Είχαμε όμως το σπίτι της γιαγιάς στο χωριό μαζί με την ίδια τη γιαγιά, τον παππού και την θεία Μαρίτσα.
Δεν χρειαζόταν να στείλουμε γυναίκα για να καθαρίσει το αγροτόσπιτο καθώς ήταν συνεχώς κατοικημένο και ζωντανό ολόκληρο το χρόνο.
Εκεί πηγαίναμε εξοχή τα καλοκαίρια είτε με τους γονείς, είτε μας έστελνε η μαμά μόνα μας για να χαλαρώσει κι αυτή από τον κουντουρντισμό μας!
Αυτή η αίσθηση της εξοχικής κατοικίας ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μας όταν αποκτήσαμε με τη νέα μου οικογένεια σπίτι στην Τήνο.
Κοντά στην Αθήνα βλέπεις, σε δυο ώρες με το ταχύπλοο seajeτ φτάναμε εκεί τα Σαββατοκύριακα και πραγματικά ήταν μια υπέροχη απόδραση.
Από δυο παλιά γκρέμια στον Κάμπο με ανώγεια και κατώγεια σιγά-σιγά διαμορφώθηκε σε ένα σούπερ σύγχρονο κυκλαδίτικης αισθητικής σπίτι με βεράντες, ξενώνες, κλπ. κλπ., ένα σπίτι σκέτη γλύκα.
Με τη συντήρησή του, την Αλβανίδα για τον καθαρισμό και όλα τα σχετικά.
Περάσανε τα χρόνια, ήρθε η κρίση και τα εξοχικά εκτός από βραχνάς στο κομμάτι του ΕΝΦΙΑ αποτελούν πια ένα δυσβάσταχτο έξοδο για την ετήσια συντήρησή τους.
Λες τώρα:
-Έχω ένα ωραίο εξοχικό…
-Πριν πάω πρέπει να στείλω τη γυναίκα να το καθαρίσει…
-Να πάω…
-Να φωνάξω τον μπογιατζή να συντηρήσει τις υγρασίες…
-Να έρθει ο υδραυλικός να φτιάξει τις υδρορροές και το καζανάκι…
-Να έρθει ο ηλεκτρολόγος να αλλάξει την ασφάλεια που πέφτει…
-Να αλλάξω ψυγείο γιατί κάνει πάγους…
-Το πλυντήριο επίσης γιατί έπιασε άλατα…
-Να έρθει ο κηπουρός να καθαρίσει τα χόρτα. Να πάμε εμείς να στήσουμε το νοικοκυριό από την αρχή…
-Να καλέσουμε φίλους να έρθουν τρεις μέρες, να βγούμε τις δυο και να μαγειρέψουμε τη μια στο σπίτι και φυσικά θα μας στοιχίσει το Σαββατοκύριακο μια περιουσία!
Για πόσα Σαββατοκύριακα το χρόνο;
Τρία; Νομίζω! Και άλλες 10 μέρες τον Αύγουστο.
Και από μια 3-4 μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα, αν πάμε ανάλογα με τα μποφόρ.
Σύνολο 35-40 μέρες το χρόνο.
Άντε δυο μήνες το πολύ.
Υπολόγισα τα έξοδα, τον ΕΝΦΙΑ και αποφάσισα πως αφού δεν υπάρχει πια η γιαγιά με το κανονικό σπίτι να με υποδέχεται, με τα παγωμένα πολίτικα σύκα και το πιλάφι, τις μελιτζάνες από το περιβόλι της, το τυρί που πήζει στην άλμη και τον κουκτσάτο μυζηθρένιο χαλβά, ίσως είναι πιο συμφέρον να κάνω δυο μήνες διακοπές σε νοικιασμένα διαμερίσματα, σπίτια αγροτόσπιτα, rooms to let και να τριγυρνάω στα διάφορα νησιά, βουνά και λαγκάδια παρά να τρώω τη ζωή μου στο σπιτάκι της Τήνου, που ομολογώ πως αφότου το πούλησα μου λείπει, μου λείπει, μου λείπει και μαζί μου λείπουν όλοι οι συντελεστές που αποτελούν συγκλονιστικές τρυφερές αναμνήσεις μιας εποχής που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη.
Μεγάλος Γκόγκη
Γιάννης Παπαδάκης
Βίκτωρας Ευγενίδης
Στέλλα Αράπογλου
Πόπη Ζουράρη
Βύρων Περέλλης
Άννα Παναγιωτοπούλου
Αλέξης Καλλίτσης
Και το μωρό μου που ξεσάλωνε στο παιχνίδι στα δρομάκια του Κάμπου, που τα απογεύματα με το που έπεφτε ο αέρας έβγαινε η κυρά-Φραντζέσκα και σκούπιζε με το φρόκαλο δυο ολόκληρα στενά!
Υ.Γ.:
Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε η Μπέμπα, μια γερμανική μοτοσικλέτα BMW με καρότσα, μέσα στην οποία τσουβαλιαζόμασταν αγκαλιά και τριγυρνάγαμε στο Βόλακα, στην Καρδιανή, τον Πάνορμο και τον Πύργο.
Με την ξεγνοιασιά και την αθωότητα εκείνης της εποχής.
Με τους έρωτες, τα φλερτ και το σεξ να διαπερνά τα φαράγγια, τα σηματοδοτημένα μονοπάτια και τις χιλιάδες πεζούλες στους ανάγλυφους λόφους της αιώνιας γης του νησιού!
Τηνιακό σαβόρε με πετιμέζι
Υλικά για 6-8 άτομα
1 κιλό γοπίτσες ή µαριδάκι
1/2 φλιτζ. αλεύρι
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο για το τηγάνι
Για τη σάλτσα:
3 κουταλιές ελαιόλαδο
3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
3 κουταλιές αλεύρι
1/4 φλιτζανιού ξίδι
1/4 φλιτζάνι πετιµέζι
1 φλιτζάνι νερό
αλάτι, πιπέρι
Λίγα φύλλα από φρέσκο δεντρολίβανο
Εκτέλεση
Πλένουµε τα ψάρια, τα αλατίζουµε και τα αφήνουµε για λίγο στο αλάτι και σε τρυπητό να στραγγίσουν καλά. Τα αλευρώνουµε και τα τηγανίζουµε. Τα βάζουµε σε πιατέλα ρηχή. Ροδίζουµε το σκόρδο στο ελαιόλαδο και προσθέτουµε το αλεύρι ανακατεύοντας. Ρίχνουµε λίγο-λίγο το πετιµέζι, το ξίδι, το δεντρολίβανο και το νερό και τα ανακατεύουµε µε ξύλινη κουτάλα για να µην σβολιάσει. Προσθέτουµε νερό, αν χρειάζεται, για να πετύχουµε µια ρευστή σάλτσα και διορθώνουµε τη γεύση της ώστε να είναι γλυκόξινη. Έτσι όπως είναι ζεστή περιχύνουµε τα ψάρια. Σερβίρονται ζεστά ή κρύα.
Παραδοσιακά
Αυτή η συνταγή είναι από την Πόλη και είναι ιδανική για μπαρμπούνια.
Τα ψάρια καλυµµένα µε τη σάλτσα αυτή µπορούσαν να διατηρηθούν αναλλοίωτα σε εποχές που δεν υπήρχαν ψυγεία κι έτσι οι αγρότες ή οι ψαράδες τα έπαιρναν µαζί τους όταν έκαναν 2-3 µέρες να επιστρέψουν στο σπίτι.
Sos
Σήμερα εγώ δεν θα ρισκάριζα ποτέ σάλτσα εκτός ψυγείου. Ένα τηγανητό ψάρι μπορεί ν’ αντέξει κάποιες ώρες σε μια θερμοκρασία των 20-25 βαθμών Κελσίου, αλλά όχι παραπάνω. Οι σάλτσες και οι ζωμοί αναπτύσσουν πολύ γρήγορα μικρόβια και βακτήρια. Και στα υπόψη ότι όσο πιο γρήγορα το κρυώσεις το φαγητό και το βάλεις στο ψυγείο τόσο το καλύτερο.
Έτσι…
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ο ανώτερος χρόνος που ένα μαγειρεμένο φαγητό επιτρέπεται να μείνει εκτός ψυγείου είναι 2 ώρες. Όταν το κατεβάσουμε από τη φωτιά, αλλάζουμε σκεύος (ιδανικά, απλώνουμε το φαγητό σε ένα ταψί) για να κρυώσει γρήγορα. Δεν το αφήνουμε να κρυώσει σιγά-σιγά εκτός ψυγείου. Η θερμοκρασία μεταξύ 10 και 60 βαθμών είναι η «επικίνδυνη ζώνη» για την ανάπτυξη βακτηρίων.
