Οι περισσότερες οικογένειες της δικής μου γενιάς είχαν ακόμα τον πατέρα αφέντη κι ας έκανε η μάνα κουμάντο στα πάντα, αλλά στα κρυφά και ανομολόγητα.
Ο πατέρας αφέντης μπορεί ενίοτε να έβγαζε το λουρί για να δείρει τα άτακτα αγόρια και φυσικά να ξεσπάσει πάνω τους όλο το άγχος της ζωής του.
Τα κορίτσια είχαν άλλη καταπίεση, το μπούλινγκ εκείνης της εποχής ήταν το μήκος της φούστας, οι απαγορεύσεις, πολλές και διάφορες.
Ένας τέτοιος βάναυσος πατέρας θα μπορούσε να βάζει μια καρέκλα πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας ώστε ο μεγάλος γιος να κάτσει πάνω κοντά στη λάμπα που κρεμόταν από το ταβάνι για να διαβάσει στις 10 το βράδυ τα μαθήματά του, μιας κι όλη μέρα που ο πατέρας έλειπε στη δουλειά αυτός κουτούρντιζε.
Αυτό το bullying αυτής της εποχής είναι φυσικό να αφήσει τρομερά κατάλοιπα σ’ αυτά τα παιδιά που στην πορεία από την καταπάτηση της αξιοπρέπειάς τους γεμίζουν ασυναίσθητα από ξύλινα συναισθήματα, γίνονται εαυτούληδες, ψάχνουν από τη μια τη μάνα τους που τους έλειψε κι από την άλλη το άτομο που τους δίνει την επιβεβαίωση που δεν τους έδωσε ο πατέρας τους.
Γίνονται κενοί, φθονούν, αδιαφορούν, λένε ψέματα και στον ίδιο τον εαυτό τους, γίνονται δήθεν γονείς φέρνοντας στον κόσμο κομπλεξικά παιδιά.
Το έχουμε δει το story.
Είναι γνωστό.
Και δεν διαφέρει από το σημερινό bullying που διαμορφώνει ανάλογα τους ανθρώπους που γίνονται φονιάδες ή επιδεικνύουν τον ανδρισμό τους χτυπώντας αδύναμους.
Ο ένας χτυπάει. ο άλλος γίνεται αναίσθητος.
Ο ένας γίνεται δολοφόνος, ο άλλος εκδικείται τη γυναίκα που τον διεκδικεί και καθώς ξέρει ότι δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί απ’ αυτήν την τρελαίνει στο κέρατο.
Τα παιδιά του γίνονται υπερασπιστές της μάνας που το παίζει θύμα, απατημένη, αλλά πάντα control freak και που δεν έχει την παραμικρή αξιοπρέπεια να αποδράσει από τον σφιχτό κλοιό.
Έλλειψη αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας
Ο γιος μπορεί σαν αγόρι να μην αναγνωρίζει το φύλο του, να φοβάται να παραδεχτεί τη φύση του, να τρέμει μην τον καταλάβουν!
Το κορίτσι γίνεται στριμάδι, αγρίμι και χειριστική για να επιβιώσει.
Αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι μέσα στο σφιχτό κλοιό μιας οικογένειας δημιουργεί ασύλληπτες καταστάσεις και προβληματικές κοινωνίες.
Πώς όμως το προλαβαίνεις όταν γενιές και γενιές έτσι μεγαλώνουν και στραβά αρμενίζουν;
Ποια σχολεία θα δείξουν το δρόμο, ποιοι δάσκαλοι θα εκπαιδεύσουν με τις αξίες μιας γαλήνιας ζωής με ήθος;
Για τους σοφιστές, η αγωγή δίνει τα πάντα εκτός από την αθανασία.
Κατά τον Σωκράτη η παιδεία στηρίζεται στη γνώση και την αρετή και σε συνεργασία με δάσκαλο και μαθητή.
Κατά τον Πλάτωνα «οι άνθρωποι πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν, έτσι ώστε να βρίσκουν την ευτυχία τους στην ευτυχία του οργανωμένου κοινωνικού συνόλου».
Ας δούμε λίγο τις αρχές από την αρχή.
Βack to the roots ίσως γιατί η κρίση που περνάμε είναι μεγάλη και διαχρονική.
Μπαγκέτα με καπνιστό σκουμπρί
Υλικά
- 1/2 μπαγκέτα
- 2 κ.σ. μαγιονέζα
- 1 αγγούρι
- 3 φετούλες ντομάτα
- 80 γρ. σκουμπρί καπνιστό
- Δυο φύλλα μαρούλι
- Ελάχιστο φρέσκο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 1 πρέζα ρίγανη (προαιρετικά)
Εκτέλεση
- Κόβουμε στα δύο τη μισή μπαγκέτα και την ανοίγουμε στη μέση.
- Απλώνουμε 1 κ.σ. μαγιονέζα στο κάθε σάντουιτς.
- Προσθέτουμε το αγγούρι και την ντομάτα σε λεπτές φέτες.
- Απλώνουμε τα φύλλα μαρουλιού και το σκουμπρί σε κάθε σάντουιτς και πασπαλίζουμε, αν θέλουμε, με ρίγανη.
- Τυλίγουμε τα σάντουιτς και τ’ αφήνουμε δέκα λεπτά στο ψυγείο και σερβίρουμε.
