Κάθε 26 Νοέμβρη γιόρταζε.
Στέλλα σημαίνει αστέρι στα Ιταλικά και η μαμά ήταν ένα φωτεινό αστέρι στη ζωή μου.
Ο μπαμπάς συχνά και τη μέρα της γιορτής της την ξύπναγε νωρίς να δούνε μαζί την Ανατολή και να μυρίσουν τα τριαντάφυλλα του κήπου – δεν το έκανε πάντα με χαρά αλλά δεν του χάλαγε και χατίρι.
Στη γιορτή της δεν έφτιαχνε μπακλαβά – αυτό το έφτιαχνε των Φώτων στη γιορτή του μπαμπά – για γλυκό έκανε αμυγδαλόπιτα, ραβανί ή τρίγωνα με καρύδι για τραταρίσματα.
Το αγαπημένο της ήταν το γλύκισμα με γιαούρτι, σιμιγδάλι και πολλά ασπρισμένα καβουρντισμένα αμύγδαλα, σιροπιασμένο με μπόλικο λεμόνι.
Ήταν τρυφερή και δοτική η μανούλα μου.
Ζούσε κυριολεκτικά για μας και τον μπαμπά.
Τον εαυτό της στο τέλος.
Αγαπούσε πολύ και είχε μοναδικές φιλενάδες που βγάζανε σώψυχα και ανταλλάζανε συνταγές και κεντίδια, πίνοντας καφέ.
Ήταν καλή, ήταν ακριβοδίκαιη.
Ήξερε τις ισορροπίες, το σωστό και το αρμονικό σε όλα.
Τα φαγητά της ήταν μοναδικής νοστιμιάς και τα γλυκά της έχουν αφήσει εποχή.
Ήταν μια κρυφή φιλάνθρωπος που κανείς από μας δεν είχε πάρει ποτέ χαμπάρι αυτά που σκάρωνε και όταν πέθανε μάς τα είπαν οι ίδιοι οι άνθρωποι που τους φρόντιζε.
Ήξερε και τα παιδιά της.
Ποιο ήταν καλό και ποιο πονηρό.
Ποιο ήταν άξιο και ποιο δεν ήταν.
Πάντα προσπαθούσε να αλλάξει την κακία με την αρετή και να μας δώσει εφόδια για τη ζωή μας.
Τώρα μετά από τόσα χρόνια ξέρω πια πόσο δίκιο είχε σε πολλά πράγματα.
Δεν την άκουγα πάντα…
Όπου όμως την άκουσα ακόμα την μνημονεύω… με έσωσε.
Ξέρω πως πολύ σύντομα αντιλήφθηκε τη φθορά και την ζηλοφθονία κάποιων και πόσο προσπάθησε να με προστατέψει.
Η ευχή της μ’ ακολουθεί.
Αυτοί που δεν έχουν την ευχή της ζορίζονται μέσα στην αφασία τους.
Η Στέλλα μου, η μαμά μου, αγαπούσε μόνο το καλό και τους καλούς.
Πικράθηκε για διάφορα πράγματα, όπως έτσι πάντα συμβαίνει στη ζωή, αλλά ήξερε να επαναφέρει τη γλύκα και την ουσία στα πράγματα.
Δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν. Και πάντα ξεχώριζε.
Βράχος ακλόνητος στις δυσκολίες είχε πάντα το δικό της μαγικό ραβδάκι για να αντεπεξέρχεται.
Τα προλάβαινε όλα και ήταν η ήρεμη δύναμη.
Εξαιρετική νοικοκυρά, θαυμάσια οικοδέσποινα, μ’ ένα ανοιχτό σπίτι με ανοιχτή καρδιά.
Έφυγε από τη ζωή το 2005 όρθια ως την τελευταία στιγμή, στο σπίτι μας που το λατρεύω πάντα!
Μου άφησε πολλές γυάλες με συκαλάκι, το μοναδικό ορνό που έφτιαχνε με μεγάλη επιτυχία και την αύρα της που με ακολουθεί. Γι’ αυτό δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα!
Στρούντελ μήλου
Υλικά
Για τα στρούντελ
- 2 φύλλα σφολιάτα
- 3 κ.σ. βούτυρο
- Άχνη ζάχαρη
Για τη γέμιση
- 800 γρ. μήλα
- 3 φέτες ψωμί του τοστ
- 3 κ.σ. βούτυρο λιωμένο
- 3/4 φλ. ζάχαρη
- 1 κ.γ. κανέλα
- 1 φλ. σταφίδες
- 1 φλ. καρύδια χοντροκομμένα
- 1 σφηνάκι κονιάκ
- ξύσμα λεμονιού
Εκτέλεση
- Τρίβουμε το ψωμί στο μούλτι σε ψίχουλα και το βάζουμε σε μπολ.
- Προσθέτουμε τα μήλα, το βούτυρο, τη ζάχαρη, την κανέλα, τις σταφίδες, τα καρύδια, το ξύσμα λεμονιού και το κονιάκ.
- Τα ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι.
- Απλώνουμε το φύλλο σφολιάτας σε ταψί με λαδόκολλα και αραδιάζουμε τη μισή γέμιση.
- Βουτυρώνουμε καλά.
- Κλείνουμε τις άκρες προς τα μέσα.
- Συνεχίζουμε με το δεύτερο φύλλο κατά τον ίδιο τρόπο.
- Χαράζουμε με κοφτερό μαχαίρι 3 χαρακιές το κάθε στρούντελ.
- Αλείφουμε με βούτυρο.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C για περίπου 40 λεπτά μέχρι να ροδίσουν.
- Αφήνουμε λίγο να κρυώσουν.
- Αχνίζουμε με μπόλικη ζάχαρη άχνη και κανέλα και σερβίρουμε.
