Yπέροχη… Νοσταλγική… Ρομαντική…
Η πόλη μου!
Αφημένη στο μετά!
Αδικήθηκε πολλές φορές καθώς στην πορεία δικαιωνόταν!
Ποιος διάσημος δεν πέρασε από δω πέρσι, καθώς ήθελε παγκοσμίως να τον θαυμάσουν για την προσφορά του στο προσφυγικό;
Αθώα και επιτακτικά μαζί…
Η επιστροφή στην ιστορία από μια άλλη μεριά δεν είναι ό,τι πιο εύκολο.
Ωστόσο…
Η ιστορία έχει δείξει πως η Μυτιλήνη είναι ένας τόπος ξεχωριστός με ιδιαίτερη κουλτούρα.
Η ιστορία δείχνει επίσης πως οι κάτοικοι αυτού του νησιού διακατέχονται από ευσπλαχνία, δοτικότητα και αυτοθυσία. Ίσως είναι η ώρα να βγούμε πια δυναμικά με κάποιο τρόπο. Ποιον άραγε…!
Η Μουσική
…. μια υπόκρουση του all time classics Bolero και μαζί τη Λίμνη των Κύκνων.
Αυτό μου λείπει στην πόλη μου. Η μουσική.
Η μουσική παιδεία, οι ορχήστρες, οι μπάντες, οι όπερες, οι συναυλίες.
Πώς θα ήθελα σ’ αυτό το νησί να ξυπνήσει η μουσικότητα του Αρίωνα, να ακουστούν χορωδίες στα στενά δρομάκια της πανέμορφης αγοράς, να διαβαστούν στίχοι της Σαπφούς και του Αλκαίου. Να ακουστούν φωνές από βιρτουόζους βαρύτονους και παγκοσμίου φήμης υψίφωνους, να παίξουν διαλεκτές κλασικές μουσικές με τσέλο, πιάνο και βιολί.
Η Μυτιλήνη έχει ανάγκη να διαφύγει άμεσα από αυτή την περιρρέουσα κακομοιριά και την αφηρημένη γραφικότητα.
Να κρατήσει το απαύγασμα των δημιουργών της αρχαίων, νέων, τωρινών… και να κάνει ένα βήμα μετά. Να προχωρήσει σε νέα μονοπάτια δημιουργίας, ανεβασμένου πολιτισμού, να αξιοποιήσει την δίψα όλων αυτών των κατοίκων που έχουν τη γνώση, την κουλτούρα και που διψούν για αυτή την ποιοτική αναβάθμιση της πόλης.
-Πού είναι οι μουσικές σκηνές με καλούς μουσικούς;
-Πού είναι οι διεθνείς εκθέσεις που θα μας διδάξουν και θα μας ταξιδέψουν; Τα εύσημα για φέτος στη Δημοτική Πινακοθήκη που φιλοξένησε την εξαιρετική έκθεση του μουσείου Έλγκιν της Κωνσταντινούπολης.
-Ξεχώρισε σαν εκδήλωση, παρότι οι Τούρκοι ήταν περισσότεροι από τους Έλληνες στα εγκαίνια… γιατί άραγε;
Πόλη μου,
Παρ’ το αλλιώς επιτέλους!!!
Ένα κοκτέιλ
Το Bloody Mary αποτελεί σήμα κατατεθέν μιας άλλης λογικής στην παγκοσμιοποιημένη υφήλιο. Η νέα του μορφή εντυπωσιάζει.
Βάση φυσικά, η βότκα μαζί με χυμό τομάτας, χυμό λεμονιού, μία πρέζα χρένο, αλάτι, πιπέρι, celery salt και πρέζες celery bitter, ταμπάσκο και σάλτσα σόγιας.
Σερβίρεται σε ποτήρι highball, αυτό που μοιάζει σαν του κόκκινου κρασιού – κολονάτο – με φρέσκο σέλερι μέσα και σέλερι salt στο χείλος.
Γιαμ!
Ποιος μπάρμαν θα μου το φτιάξει εδώ στο νησί;
Τυροπιτάρια φούρνου της γιαγιάς Ανδρονίκης
Υλικά για 30 κομμάτια
800 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 ml ούζο
1 κουτ. γλυκού αλάτι
100 ml ελαιόλαδο
λάδι για το τηγάνισμα
Για τη γέμιση
- 400 γρ. φέτα σκληρή, θρυμματισμένη
- 300 γρ. ανθότυρο, θρυμματισμένο
- 1 αβγό (ελαφρώς χτυπημένο με ένα πιρούνι)
- 1/2 μάτσο φρέσκο δυόσμο, ψιλοκομμένο
- 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
- φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Για τo φύλλο: Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι, το ούζο και το λάδι. Ρίχνουμε σταδιακά περίπου 350 ml νερό και ζυμώνουμε μέχρι να σχηματιστεί μια ελαστική ζύμη. Καλύπτουμε με μεμβράνη και αφήνουμε τη ζύμη να “ξεκουραστεί” για περίπου 20 λεπτά.
Για τη γέμιση: Σε ένα μπολ ανακατεύουμε όλα τα υλικά για τη γέμιση.
Για τα πιτάρια:
Αλευρώνουμε μια λεία επιφάνεια. Χωρίζουμε τη ζύμη σε 10 μέρη και ανοίγουμε το καθένα με τον πλάστη σε λεπτό φύλλο.
Κόβουμε κάθε φύλλο σε 3 λωρίδες.
Στην άκρη κάθε λωρίδας βάζουμε 1 γεμάτη κουταλιά σούπας από τη γέμιση και διπλώνουμε σε τρίγωνο.
Τοποθετούμε σε λαδόκολλα και σε ταψί και ψήνουμε μέχρι να ροδίσουν σε μέτριο φούρνο.
