Το καλοκαίρι φέτος έχει μια άλλη γοητεία και κάποια απρόβλεπτα συμβάντα που άλλοτε μας φαίνονται θετικά κι άλλοτε μας εκνευρίζουν.
Ασταθής καιρός – μέχρι τώρα τουλάχιστον – εκλογές που κάπως διακόπτουν τη χαρά των διακοπών, αν και μας βλέπω με το πέρας των ημερών να αποδεσμευόμαστε από τα debates και τις δημοσκοπήσεις, τους αρχηγούς και… οπλαρχηγούς… και να βουτάμε στα καταγάλανα νερά.
Κουραστήκαμε μήνες τώρα από το χάιδεμα των αυτιών – το άκρως δημοφιλές σπορ των πολιτικών – την κολακεία για το πόσο “σοφός είναι ο λαός”… και την προσπάθεια παραπλάνησης που δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα, μέσα από τις υποσχέσεις για περισσότερα χρήματα, λιγότερες φορολογίες και μεγάλες ελεημοσύνες.
Όπως και να το κάνουμε όλα αυτά μας προβληματίζουν και μας φέρνουν προ των ευθυνών μας. Και ναι, φυσικά, οφείλουμε να σκεφτούμε το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας, τη ζωή μας και τη μοίρα του πλανήτη.
Να αποφασίσουμε για το μη χείρον βέλτιστον και να πάρουμε την καλύτερη δυνατή απόφαση.
Να δώσουμε λίγη τροφή για σκέψη, αφήνοντας στην άκρη – χωρίς όμως να ξεχνάμε – τον πόνο, την αρρώστια και την ανασφάλεια που επικρατεί στον κόσμο, τις οικονομικές κρίσεις και τις ανακατατάξεις, τους διάφορους κλυδωνισμούς, τις μικροαστικές αντιλήψεις που παραμένουν στο φόρτε μας, τα νεοπλουτίστικα κλισέ που διογκώνονται και ίσως έτσι μόνο μπορεί να αφεθούμε έστω για λίγο, σ’ αυτό που όλοι θα επιθυμούσαμε.
Το να ζούμε στο σήμερα, να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, να γελάμε, να φλερτάρουμε, να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε και κάπως έτσι να χαιρόμαστε τις χαρές των μικρών πραγμάτων.
Στο νησί Ποδηλατόδρομο/ Πεζοδρόμιο
Αρνούμαι να δεχτώ πως ακόμα δεν έχουν βρει τρόπο να δημιουργήσουν έναν ποδηλατόδρομο και πεζοδρόμιο στην περίφημη Λεωφόρο των Αλμυρικιών πόλης – αεροδρομίου, όπου καθημερινά περπατάνε εκατοντάδες άνθρωποι και άλλοι απολαμβάνουν την ποδηλατάδα τους, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους.
Η πολιτεία σύσσωμη αρνείται.
Η μια υπηρεσία τα ρίχνει στην άλλη και όλοι μαζί λες και ανήκουν σε άλλες χώρες με διαφορετικούς νόμους. Το μόνο που τους ενώνει είναι η γραφειοκρατία, η ασυνεννοησία και η αδιαφορία.
Πόσα χρόνια θα περάσουν ακόμα άραγε;;;
Στο Μπαλκονάκι
Φάγαμε στου Πάτροκλου. Από τις πιο αυθεντικές γεύσεις του νησιού. Απλό ταβερνάκι και προσιτό σε όλα.
Ωραίο αέρινο τηγάνι, με καλό λάδι.
Φρέσκο ψάρι της ώρας, ολόδροσες σαλάτες και τρομερό ιμάμ. Τα βραστά κολοκυθάκια γλύκισμα, η δε τηγανητή μελιτζάνα σαν τεμπούρα του Αιγαίου.
Ωραίο αγναντερό μπαλκονάκι, προσωπικό με ευγένεια και φροντίδα. Το μόνο που μας ενόχλησε ήταν αυτά τα εκτυφλωτικά φώτα, μια βραδιά με πανσέληνο, που θέλαμε μια ρομαντική ατμόσφαιρα για να καταβροχθίσουμε τις καλύτερες παστές σαρδέλες της πόλης.
Λαδοτύρι Μυτιλήνης με κρούστα αμυγδάλου
Υλικά
- 250 γρ. λαδοτύρι Μυτιλήνης σε φέτες
- 100 γρ. αμύγδαλο φιλέ
- 100 γρ. φρυγανιά τριμμένη
- 2 ασπράδια
- Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση
Βυθίζουμε το τυρί σε ένα μπολ με κρύο νερό.
Χτυπάμε τα ασπράδια σε ένα μπολ να αφρατέψουν.
Περνάμε τα κομμάτια τυριού από το νερό στη φρυγανιά, στη συνέχεια βουτάμε στα ασπράδια και τα ρολάρουμε στο αμύγδαλο.
Σε τηγάνι με άφθονο ελαιόλαδο, σε μέτρια φωτιά, τοποθετούμε το τυρί, και τηγανίζουμε για μισό λεπτό από κάθε πλευρά. Θέλουμε να μαλακώσει καλά το τυρί, αλλά να μην λιώσει.
Τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί και σερβίρουμε με μαρμελάδα φράουλας.
