Του Αριστείδη Καλάργαλη*
Η αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων των ερευνών, διαφόρων εταιρειών, είναι δεδομένη από πολλούς. Λέμε ότι θέτουν τις ερωτήσεις αναλόγως τι απαντήσεις θέλουν να πάρουν. Επίσης αρκετές απαντήσεις είναι κλειστές, δεν περιέχουν κι άλλες πιθανές. Άλλοι συμπληρώνουν ότι ανάλογα ποιος αναθέτει την έρευνα, δηλαδή ποιος πληρώνει, είναι και το αποτέλεσμα. Δεν παύουν, πάντως, να είναι εργαλεία, με τα οποία μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, να δούμε απόψεις και να τα συνεκτιμήσουμε με άλλα δεδομένα.
Τις προάλλες δημοσιεύθηκε η έρευνα της εταιρείας Good Affairs, η οποία αφορούσε την απήχηση των Περιφερειαρχών και τα ζητήματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες. Ας αφήσουμε σε άλλους, όποιους επιθυμούν, την ανάλυση της απήχησης ή μη των Περιφερειαρχών κι ας δούμε τις απαντήσεις σε κάποια από τα άλλα ερωτήματα.
Από όσους απάντησαν στην έρευνα, στο ερώτημα «Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρόβλημα της περιφέρειάς σας;», απάντησαν το Μεταναστευτικό-προσφυγικό σε ποσοστό 36,3%. Τα επόμενα δύο μεγάλα προβλήματα είναι, κατά τους συμμετέχοντες στην έρευνα, η ακρίβεια με ποσοστό 15,7% και η ανεργία με ποσοστό 15%. Τα άλλα προβλήματα υπολείπονται κατά πολύ, ειδικά από το πρώτο.
Και μπαίνει το ερώτημα: Αυτοί που απάντησαν δεν ζουν στην Ελλάδα, δεν πληρώνουν λογαριασμούς, δεν αγοράζουν τρόφιμα, φάρμακα, είδη καθημερινής ανάγκης; Δεν ξέρουν ποιες είναι οι τιμές και πόσο έχουν αυξηθεί τους τελευταίους μήνες; Εκτός κι αν όλοι είναι ευκατάστατοι, οπότε πάσχει η έρευνα από αντιπροσωπευτικότητα. Χωρίς να αναφέρουμε πόσο λένε οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα (όσα κάνουν αναφορά), ότι αυξήθηκαν τα τρόφιμα και τα είδη σούπερ-μάρκετ, υπάρχει η δική μας άποψη. Κι αυτή δεν είναι εκτίμηση, επιθυμία, δεν επιδέχεται φτιασίδωμα. Είναι η πραγματικότητα. Κι αν δεν έχουμε ακριβή, δική μας σύγκριση μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες από διάφορα παρατηρητήρια τιμών· επίσημα και ανεπίσημα. Δυστυχώς για την τσέπη μας τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Στην οποιαδήποτε αγορά βάζουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Ξανά δυστυχώς λέγεται ότι αυτή η αύξηση θα έχει συνέχεια.
Οι τοπικές εφημερίδες και άλλα μέσα γράφουν, αναφέρουν ότι η ανεργία στην περιοχή μας, του Βορείου Αιγαίου, είναι μεγάλη. Κι όλοι στην οικογένειά μας έχουμε κάποιον άνεργο ή ετεροαπασχολούμενο. Γιατί ένας/μία νέος/νέα που έχει σπουδάσει π.χ. φιλόλογος, μαθηματικός ή άλλο τι, δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος επειδή απασχολείται (κι όχι εργάζεται), οπουδήποτε. Αυτό δεν υποτιμά τις όποιες εργασίες, αλλά χρειάζεται να επισημαίνεται η διαφορά. Κι όμως για τους συμμετέχοντες στην έρευνα αυτό είναι τρίτο πρόβλημα στις επιλογές τους.
Από 1η Δεκεμβρίου, αν δεν αλλάξει κάτι, θα περιοριστούν οι ώρες λειτουργίας του Κέντρου Υγείας της Επάνω Σκάλας, το παλιό ΙΚΑ. Αν πάμε στα χωριά θα δούμε ότι ο/η αγροτικός γιατρός πηγαίνει 1 ή 2 μέρες την εβδομάδα. Όταν λειτουργούσαν τα Αγροτικά ιατρεία των χωριών ήταν μόνιμα στελεχωμένα με αγροτικό γιατρό. Το χωριό μου, ο Σκόπελος Γέρας, είχε γιατρό, νοσοκόμα και μαία! Ο γιατρός έμεινε στο χωριό και ήταν σημαντική η προσφορά του και η λειτουργία του ιατρείου. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα χωριά. Τα, δε, Κέντρα Υγείας έχουν πάψει να είναι αυτό που λένε οι λέξεις, γιατί είναι υποστελεχωμένα από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Τις ίδιες ελλείψεις έχει και το νοσοκομείο του νησιού μας. Η παροχή υγείας οφείλεται στις μεγάλες του προσπάθειες που καταβάλλει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό όλων των μονάδων υγείας. Αυτοί/ές υποστήριξαν τη δημόσια υγεία τα 2 προηγούμενα χρόνια – και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο – της πανδημίας.
Στον αντίποδα η αντίστοιχη, πανελλαδική έρευνα της εταιρείας Prorata έδειξε διαφορετικές απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα. Στο ερώτημα «ποια είναι τα τρία σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα», ως πρώτο απάντησαν την ακρίβεια με ποσοστό 56%. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά από τις επιλογές των κατοίκων των νησιών του Β. Αιγαίου και νομίζω ότι αυτή η απάντηση ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ως δεύτερο ζήτημα θεωρούν τα εθνικά θέματα με 33% και τρίτο τους χαμηλούς μισθούς και τις συνθήκες εργασίας με 31%, ακολουθούν η διαφθορά και θέματα διαφάνειας με 30%, παρακολουθήσεις και υποκλοπές 20% κλπ.
Νομίζω ότι όταν κοιτάζουμε την τσέπη, το νοικοκυριό μας και τους ανθρώπους της οικογένειάς μας το κάνουμε πέρα από κομματικές ή πολιτικές επιλογές. Όταν δεν φτάνουν τα λεφτά είναι αδιάφορο τι ψηφίζεις ή τι είσαι πολιτικά. Γιατί το αρνητικό αποτέλεσμα είναι ίδιο σε όλους μας.
*Ο Αρ. Καλάργαλης είναι συγγραφέας, Διδάκτωρ Πολιτισμικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας
