Σκέφτομαι πως θα μπορούσα να πω πως η Μυτιλήνη είναι μια πολύ όμορφη πόλη για να ζει κανείς.
Τι κι αν:
“Έχει άθλια πεζοδρόμια. Ή, πιο σωστά δεν έχει καθόλου πεζοδρόμια, παρά μόνο σε μερικά σημεία της.
Στο κέντρο και συγκεκριμένα στην Πλατεία Σαπφούς μαθαίνω πως έχει στηθεί ακόμα και σταθμός βιολογικού. Που λογικά τους καλοκαιρινούς μήνες κάτι ξεφεύγει από οσμές.
Με θυμώνει το γεγονός πως οι πεζόδρομοι είναι ελάχιστοι σε σχέση με το μέγεθος του κέντρου.
Υπάρχει παντού ένα συνεχές εργοτάξιο, καθώς συνεχώς κάποιοι δρόμοι σκάβονται συχνά για αδιευκρίνιστους λόγους. Αυτό μάλιστα συχνά γίνεται το κατακαλόκαιρο όταν είναι εποχή του τουρισμού.
Τα μικρά πεζοδρόμια – όπου υπάρχουν – είναι ακατάλληλα για να περπατάς και αρκετές φορές τα ειδικά πλακάκια για τυφλούς καταλήγουν σε αδιέξοδο, κάτι που αν υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποι με αυτές τις ανάγκες δεν καταφέρνουν να φτάσουν με ασφάλεια κάπου.
Μου δημιουργείται η αίσθηση πως τίποτα δεν γίνεται με πρόγραμμα, προτεραιότητα, μελέτη και τελικά προς όφελος του πολίτη.
Αυτό που με ενοχλεί πάρα πολύ είναι πως ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία στρατηγική για τις ταμπέλες των καταστημάτων. Ο καθένας κάνει ό,τι να ‘ναι, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εκτρώματα που προβάλλουν την πραμάτεια του καθενός.
Στην παλιά πόλη με τα υπέροχα κτίρια της Ερμού πολλά καταστήματα είναι άδεια και κανείς δεν φροντίζει ν’ αναστηθεί αυτό το κομμάτι της πόλης που είναι μια ιστορία από μόνο του. Το βράδυ έχει απογοητευτική εικόνα, ενώ την ημέρα είναι ψιχαλισμένο μια και ολοένα και λιγότεροι πελάτες κυκλοφορούν σ’ αυτή την πλευρά της πόλης.
Οι Μυτιληνιοί σεβόμαστε τελικά την πόλη μας;
Την αγαπάμε;
Πού είναι η αισθητική του περασμένου αιώνα που δημιούργησε αρχοντικά και λαμπρά κτίρια;
Για ποια καλαισθησία μπορεί να μιλήσει η νέα τάξη πραγμάτων των εργολάβων και των αρχιτεκτονικών επιτροπών;
Εγώ θέλω να περηφανεύομαι για την πόλη μου σε όλα τα επίπεδα.
Να, ας πούμε η Κομνηνάκη γέμισε ζωή, διακοσμήθηκε από μερακλήδες επιχειρηματίες, έγινε μοδάτη και έχει να δείξει πρόσωπο στους επισκέπτες και τους ντόπιους.
Θέλω να νιώθω πως αγαπάμε την πόλη μας και την ιστορία της.
Να διατηρήσουμε με νύχια και με δόντια τα παραδοσιακά καφενεία, τα ουζερί μας, τα λαχταριστά προϊόντα μας, τις όψεις των κτιρίων μας, τις εκκλησίες μας, την παράδοσή μας.
Μήπως όλοι δεν ξέρουμε πως αυτό που διατηρεί αναλλοίωτη μια πόλη ή μια χώρα είναι τελικά η καταγωγή και η ιστορία της;
Σκουμπρί καπνιστό σε ντιπ
Αντί για ταραμοσαλάτα μια υπέροχη γεύση που μπορεί να υπάρχει στο ψυγείο μας για μεζέ anytime.
Το σημαντικό είναι το κάπνισμα του σκουμπριού που είναι ιδιαίτερα πετυχημένο από την εταιρεία Μπουχλή, στο νησί μας. Αρωματικό, ισορροπημένο, γευστικό και πλούσιο σε Ω3.
Υλικά
- 200 γρ. σκουμπρί καπνιστό μυτιληνιό
- 1 κρεμμύδι μικρό, ψιλοκομμένο
- 1 λεμόνι ζουμερό, ίσως και λίγο παραπάνω
- 1 κ.σ. ξίδι
- 3 φέτες μπαγιάτικο ψωμί προζυμένιο
- 3/4 φλ. ελαιόλαδο
- 3/4 φλ. σπορέλαιο
- 1 κ γ. κόλιαντρο ξερό τριμμένο
- 2 κ.σ. μαγιονέζα
Εκτέλεση
- Αφαιρούμε την κόρα και μουσκεύουμε το ψωμί.
- Το στύβουμε.
- Βάζουμε στο μπλέντερ το σκουμπρί στραγγισμένο από λάδια, προσθέτουμε το ψωμί, το κρεμμύδι, το ξύδι και το λεμόνι και χτυπάμε να πολτοποιηθούν τα υλικά σιγά-σιγά σε χαμηλή ταχύτητα.
- Με ροή κλωστής προσθέτουμε εναλλάξ τα δυο λάδια και στο τέλος ραντίζουμε λίγες σταγόνες νερού και λεμονιού.
- Την διατηρούμε στο ψυγείο για αρκετές ημέρες.
