Η Άνοιξη μπήκε για τα καλά και ο Ήλιος μαζί με τα αγριολούλουδα στις πλαγιές των λόφων με ξελογιάζουν. Κάνω πιο πολλά όνειρα, παράτολμες σκέψεις, βάζω στόχους. Μπορεί έτσι να καταφέρω να προκαλέσω και να ιντριγκάρω όλους όσους αγαπούν αυτόν τον τόπο και τον θέλουν να είναι μόνο στα καλύτερα. Έτσι η Άνοιξη με εμπνέει και θυμάμαι την Τοσκάνη. Όχι μόνο τα τοπία και τη φύση που εκεί ανταγωνιζόμαστε στα ίσα υπερτερώντας κιόλας στη μοναδικότητα του Αιγαίου, αλλά θυμάμαι την ποιότητα της περιοχής σε οργάνωση, κάτι που μας λείπει.
Θέλω ένα ξέφωτο αρχές Ιούνη
-Να μαζευτούν οι ιδιοκτήτες και μάγειρες από τα καλά στέκια της πόλης και των χωριών μας.
-Να στήσουμε μαγειριά.
-Να μαζέψουμε εποχικά ντόπια υλικά.
-Να μαζέψουμε τους καλύτερους σεφ και μάγειρες της Αθήνας.
-Και 5-6 από την Ευρώπη. Αστεράτους.
-Να εναλλάσσονται οι καλεσμένοι ανά τριήμερο.
-Να τους φιλοξενήσουμε στα καλύτερα αρχοντόσπιτα.
-Να τους ετοιμάζουμε ντόπιο πρωινό που δεν θα περιλαμβάνει ούτε τραχανά, ούτε καβουρμά, ούτε ντολμαδάκια.
-Να τους έχουμε ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, ξεκούραστο, χαλαρό, για να γευτούν το νησί ολόκληρο και να μας μυήσουν στην τέχνη τους.
-Για μας, για την πάρτη μας.
-Για να βγούμε λίγο από τα καλούπια πού μας κρατάνε δέσμιους σε ατοπήματα.
-Να καλέσουμε δημοσιογράφους, bloggers από όσα μέρη μας έρχονται τα charters. Κι από αλλού. Από όπου θα θέλουμε να απευθυνθούμε για υψηλό τουρισμό κι όχι all inclusive.
-Να τους φιλοξενήσουμε όλους με ελληνική φιλοξενία, μοναδική.
-Όχι στημένη, όχι μίζερη, όχι πρόχειρη, όχι με δηθενιά.
-Με θέα το Αιγαίο, με τα αγέρωχα χωριά μας.
-Να τους δείξουμε την ομορφιά του οικισμού της Μόριας που την διασύρουν ανελέητα.
-Να στήσουμε γαστρονομικό 15ήμερο με ντόπια υλικά, τοπικές τεχνικές, να μιλήσουμε όλοι μαζί και να ανταλλάξουμε απόψεις.
-Να μην κάνουμε ότι τα ξέρουμε όλα.
-Να πληρώσουμε δυνατά γραφεία δημόσιων σχέσεων για να μας αναλάβουν.
-Να δώσουμε προώθηση στη γαστρονομία μας.
-Είμαστε από τα σπουδαιότερα νησιά της Ελλάδας με μοναδική γαστρονομία.
RE BRAND LESVOS!
Εκλογές
Γι’ αυτό τα λέω όλα τα παραπάνω.
Γιατί εγώ θα προτιμήσω αυτούς που θα δώσουν σημασία – εκτός από τα προβλεπόμενα και δύσκολα θέματα που έχει το νησί – στην αναβάθμιση του νησιού, της γαστρονομίας του, της καλαισθησίας του, του τουριστικού προϊόντος του που έχουν αφήσει στην άκρη για πολλά χρόνια.
Θέλω υποσχέσεις που θα πραγματοποιηθούν. Θέλω να νιώσω πως θα υπάρχει πραγματική αλλαγή. Θέλω φως στο τούνελ.
Ξέρει κάποιος τη συνταγή;
Ένα Πάσχα γνώρισα την Τοσκάνη.
Έναν από τους πιο όμορφους τόπους της Ιταλίας με δυνατή γαστρονομία, κρασιά και κουλτούρα του φαγητού έντονη και εμπεριστατωμένη.
Κατάφεραν το αδύνατο.
Έσωσαν τις πόλεις τους και τα χωριά τους, μαγειρεύουν μόνο τα τοπικά φαγητά και πίνουν μόνο τα τοπικά κρασιά τους. Κι έχουν τουρισμό όλο το χρόνο.
Μπαίνω σ’ ένα μαγαζί με τυριά.
Ζητάω μοτσαρέλα. Με κοιτάνε περίεργα και μου λένε:
Εδώ βρίσκεστε στη χώρα του πεκορίνου.
Δηλαδή, καλά καταλάβατε, δεν πουλούσαν μοτσαρέλα.
Σαν το μπακάλικο του Σκοπελίτη στην αγορά. Πουλάει ντόπια τυριά, φοβερή γραβιέρα Αργέννου, παξιμάδια Φίλιας, Ανεμότιας. Έχει ελιές Γέρας, και ό,τι μπορεί από το νησί. Τα καλύτερα όμως.
Γι’ αυτό σας λέω.
Το έχουμε.
Μπορούμε.
Με πολύ λίγα μπορούμε να το σώσουμε.
Άντε πάμε δυνατά.
Ήρθε ο καιρός να πάμε σωστά.
Cacio e pepe
Σπαγγέτι με τυρί και μαύρο πιπέρι
Μια λατρεμένη συνταγή, απλή και φινετσάτη, από εκείνο το ταξίδι.
Χρειάστηκε να κλείσουμε τραπέζι 2 μήνες πριν, για να μπορέσουμε να φάμε σ’ ένα απλοϊκό ταβερνείο της περιοχής μαζί με τους ντόπιους εργάτες.
Γιατί εκεί στην Τοσκάνη, ξέρουν να το πουλάνε και δεν το κάνουν δήθεν.
Ήταν το φαγάδικο ενός υπέροχου χωριού σαν το Αμπελικό, στο χωριό Pienza, με γκουρμέ φαγητό χωρίς φιοριτούρες. Μακαρονάδες με υλικά της περιοχής.
Απολαύστε τη συνταγή που σας δίνω, αρκεί να μην αντικαταστήσετε τα τυριά με άλλα.
Το σωστό είναι να το φτιάξετε με bucatini, που είναι λίγο πιο χοντρά σπαγγέτι. Θα κρατήσετε νερό από αυτό μέσα στο οποίο θα βράσει το ζυμαρικό και θα σπαταλήσετε μπόλικο τοσκανικό πεκορίνο αλλά και παρμεζάνα.
Κοπανίστε στο πιπέρι στο γουδί… η διαφορά θα φανεί στο δόντι.
Υλικά
1 πακέτο σπαγγέτι Νο 6
2 κ.σ. βούτυρο αγελαδινό
1 κ.σ. πιπέρι
3 κ.σ. τριμμένο πεκορίνο
3 κ.σ. τριμμένη παρμεζάνα
Για το σερβίρισμα
• έξτρα παρμεζάνα και πεκορίνο
• πιπέρι
Εκτέλεση
• Τοποθετούμε μία κατσαρόλα με νερό σε δυνατή φωτιά και αφήνουμε να βράσει χωρίς αλάτι.
• Βάζουμε τα σπαγγέτι, και προσοχή βράζουμε 2 λεπτά λιγότερο από τις οδηγίες της συσκευασίας.
• Σουρώνουμε και κρατάμε το νερό.
• Τοποθετούμε το μισό βούτυρο σ’ ένα μεγάλο τηγάνι σε μέτρια φωτιά.
• Βάζουμε το πιπέρι και αφήνουμε να λιώσει και το πιπέρι να βγάλει τα αρώματά του.
• Προσθέτουμε 1 φλιτζάνι από το νερό που έβρασαν τα μακαρόνια. Προσθέτουμε τα μακαρόνια, το υπόλοιπο βούτυρο και ανακατεύουμε 1-2 λεπτά μέχρι να λιώσει το βούτυρο και δέσει η σάλτσα.
• Χαμηλώνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε το πεκορίνο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει. Αν χρειαστεί περισσότερο ζωμό, βάζουμε 1-2 κουτάλες από το νερό που βράσαμε τα μακαρόνια.
• Αφαιρούμε από τη φωτιά, βάζουμε την παρμεζάνα και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει. .
• Σερβίρουμε με έξτρα πεκορίνο και παρμεζάνα και πιπέρι.
