Καθώς πλέον διανύουμε τη νέα χρονιά, πιθανόν να έχουμε κάνει τους απολογισμούς μας για όλα εκείνα που πέρασαν και να βλέπουμε μπροστά μας το νέο μέλλον. Η αισιοδοξία είναι ένα καλό χαρτί να βγάζουμε από την τράπουλα και οφείλουμε στον εαυτό μας να ξεχνάμε τα κακά και να πηγαίνουμε παρακάτω.
Αποφάσισα φέτος να προχωρήσω δυνατά σε νέους στόχους.
Να ελπίζω σε καινούργιους προορισμούς, να εξελίξω νέα όνειρα.
Νέος μήνας, νέα χρονιά, νέα ξεκινήματα.
Καταρχήν μια σωστή διατροφή μετά από το μεγάλο φαγοπότι των εορτών. Δεν είμαι ειδική, αλλά μια γερή δόση πρωτεΐνης που καίει λίπος με σαλάτες και μπόλικο νερό είναι ένα πρώτο βήμα. Στη συνέχεια ξεκινάω ξανά τη γυμναστική μου που εγκατέλειψα σχεδόν όλο τον Δεκέμβριο. Περπάτημα στα σίγουρα, τα βαράκια μας, την αεροβική μας, ε, και οπωσδήποτε το στρέτσινγκ. Πω πω και μόνο με τη σκέψη έχω ξεμουδιάσει.
Το ξεστόλισμα έχει γίνει ήδη σταδιακά στο σπίτι, τα φωτάκια έχουν ήδη πακεταριστεί και απομένει η τακτοποίηση των στολιδιών με τάξη για να τα ξαναβρούμε – πρώτα ο Θεός – του χρόνου πάλι.
Το φλουρί της βασιλόπιτας φέτος έπεσε στη Ζωή, το βρέξαμε με παλαιωμένο vinsanto Αργυρού του 1986, αφού πρώτα απολαύσαμε το τελευταίο εορταστικό γεύμα με χήνα ψητή με ρόδια και gravy, δια χειρός της τυχερής Ζωίτσας. Η μπεμπίτσα πάντα σε πρώτο πλάνο, πιο γλυκιά από κάθε άλλη χρονιά, μας ξετρέλανε με την τσαχπινιά της.
Νιώθω χαρά και ευγνωμονώ το σύμπαν που πέρασε άλλη μια όμορφη χρονιά, με τα πάνω της, τα κάτω της αλλά κυρίως με υγεία και πολλές εναλλαγές. Αυτή η ζωή είναι που μας χαρίστηκε και οφείλουμε να την ευλογάμε μια και τα κακά και οι λύπες είναι περαστικά.
Δεν ξεχνάω να ευχαριστήσω το παιδί μου που υπάρχει στη ζωή μου! Τους υπέροχους φίλους μου – γυναίκες και άνδρες – που βρίσκονται κοντά μου σε κάθε χαρά και λύπη, που είναι οι σοφές επιλογές μου και με κάνουν τυχερή και ευλογημένη.
Θέλω να υποσχεθώ στον εαυτό μου πως αυτή τη νέα χρονιά θα γίνω καλύτερη σε όλα. Θα συγχωρώ, θα κατανοώ, θα κάνω λιγότερα λάθη και θα αγαπώ περισσότερο.
Τι μας μένει άλλο βρε παιδί σ’ αυτή τη ζωή;
Μια καλή διάθεση, μια καλή ψυχή, ένας γλυκός λόγος, μια αθώα αμαρτία, ένα γέλιο, μια πίκρα που θα περάσει, μια στάλα αγάπη.
Ναι. Και λεφτά. Γιατί όχι! Για να γίνονται τα καθημερινά πιο εύκολα και να έχουμε την ποιότητα ζωής όλοι μας. Δεν λέω ευχολόγια, λέω αυτά που με βάζει το κλίμα των ημερών να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι.
Να κάπως έτσι ξύπνησα σήμερα
Με διακατέχει ένας ενθουσιασμός για το 2020 που μπαίνει στη ζωή μας και θέλω να το δω με νέα αισιοδοξία και καλή διάθεση. Γιατί σήμερα είναι μια καινούργια μέρα και αποφάσισα πια να απολαμβάνω τις στιγμές περισσότερο από ό,τι τις δεκαετίες.
Καιρός ήταν!
Κοτόπουλο με κάστανα
Υλικά
4 φιλέτα κοτόπουλου
10 κάστανα ψημένα καθαρισμένα
1 σφηνάκι κονιάκ
3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 κ.σ. βούτυρο
15 κρεμμυδάκια για στιφάδο, καθαρισμένα
2 κλωνάρια σέλερι κομμένα διαγώνια σε φέτες
1 ποτήρι ξηρό λευκό κρασί
500 ml ζωμό κοτόπουλου
2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα
Ένα φύλλο δάφνης
100 ml κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Μουσκεύουμε τα κάστανα στο κονιάκ.
Σε ένα βαθύ τηγάνι που να μπαίνει και στον φούρνο, ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε το κοτόπουλο μέχρι να ροδίσει και από τις δυο του μεριές. Σβήνουμε με το κρασί. Τα αφήνουμε για πέντε λεπτά ακόμα και μετά τα βάζουμε σε ένα πιρέξ και τα αφήνουμε στην άκρη.
Στο ίδιο τηγάνι, βάζουμε το βούτυρο να κάψει και τηγανίζουμε τα κρεμμυδάκια, και το σέλερι για δέκα λεπτά σε μέτρια φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν ελαφρά. Προσθέτουμε σταδιακά τον ζωμό ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να πήξει η σάλτσα ελαφρά.
Προσθέτουμε τη μουστάρδα , το φύλλο δάφνης, την κρέμα γάλακτος και τα κάστανα μαζί με το κονιάκ και ανακατεύουμε καλά. Στην συνέχεια ρίχνουμε τη σάλτσα και καλύπτουμε το κοτόπουλο. Βάζουμε το σκεύος στον φούρνο για περίπου 30 λεπτά. Σερβίρουμε με ρύζι.
