Μόνοι ή μοναχοί;

Πόσοι από σας ζείτε μόνοι;

Ζείτε μόνοι και νιώθετε μόνοι;

Σας ευχαριστεί να πάτε έτσι για ένα ποτό, μόνοι, στο γειτονικό μπαράκι, περπατάτε μόνοι σας; Πάτε για ψώνια μόνοι σας;

Πάτε σινεμά μόνοι σας;

Άραγε πόσα πράγματα κάνετε μόνοι σας χωρίς μάλιστα να σας ενοχλεί αυτό κι αν ακόμα έχετε ένα ή μια σύντροφο ή σύζυγο να σας περιμένει σπίτι να κάνει τα δικά του;

Σήμερα όμως όλοι μας νιώθουμε μεγάλη απελευθέρωση να εκφράζουμε μια ιδιαίτερη ανεξαρτησία καθώς παίρνουμε τρομερή δύναμη από την καλώς εννοούμενη μοναξιά.

Κάνω πράγματα μόνη μου γιατί μάλλον τα έχω βρει με τον εαυτό μου.

Δεν εξαρτιέμαι από τους άλλους γιατί κάνω επιλογές.

Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνη μου στο εξωτερικό είχα μια φοβερή ανασφάλεια και πολλά ερωτηματικά.

Το να φάω βράδυ μόνη μου ρακλέτ με πατάτες σ’ ένα ελβετικό εστιατόριο μ’ ένα ποτήρι κρασί ήταν μια περίεργη εμπειρία.

Ήταν την εποχή που βγαίναμε με φίλους κατά δεκάδες. Που στριμωχνόμασταν στο αυτοκίνητο χωρίς ζώνη, που συναντιόμασταν παντού με πολλούς.

Σ’ ένα ταξίδι μου στο Πήλιο πάλι πριν πολλά-πολλά χρόνια μόνη μου ένιωσα καλύτερα.

Γιατί η θάλασσα ήταν η καλύτερη συντροφιά και οι βόλτες στα μονοπάτια μου έπαιρναν όλη τη μοναξιά και μου έδιναν ενέργεια.

Λες και δεν μου χρειαζόταν η ανθρώπινη παρουσία.

Μα δεν ήμουν μόνη.

Ήμουν μαζί με μένα.

Κι αυτή η αίσθηση να είσαι με τον εαυτό σου είναι τελικά μαγικό.

Το να βγαίνεις μόνος απαιτεί κατ’ αρχήν σιγουριά για τον εαυτό σου και ευελιξία.

Η φίλη μου η Έλενα, που μένει στο κέντρο του Λονδίνου, off Bond street, συχνά διασκεδάζει μόνη της κάνοντας παρέα με τους μπάρμαν των υπέροχων μπαρ του κέντρου, αφού πια τους έχει γνωρίσει.

Και είναι αλήθεια αν πας στο ίδιο μπαρ πάνω από μια φορά σε λίγο πιάνεις κουβέντα και φιλία τουλάχιστον με τον μπάρμαν.

Αλλά και τον manager ή τον ιδιοκτήτη και έτσι κι αν είσαι ακόμα και γυναίκα μόνη σου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Το θέμα είναι θες;

Μπορείς;

Σου αρέσει στην τελική να κυκλοφορείς μόνος σου;

Παρέα με το κινητό, το tablet ή ακόμα και το laptop αυτό πια το φαινόμενο είναι στην καθημερινότητά μας.

Κάποιοι πηγαίνουν συχνά για καφέ ή φαγητό μόνοι, σε μια παράσταση, σε συναυλία, ακόμα και ταξίδι.

Λοιπόν. Νομίζω πως τελικά η ζωή είναι σίγουρα μικρή.

Και μόνο να το συνειδητοποιήσεις αυτό, αρκεί για να αλλάξει η αντίληψή σου και να κατανοήσεις ότι η μόνη υποχρέωση που έχεις είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου. Για να μπορείς να φροντίζεις και άλλους.

Ένα είναι το ζητούμενο: Να εστιάσεις στο σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μπορείς;

Εγώ πάντως το παλεύω.

Ψάρι γλώσσα μενιέρ

Υλικά

• 1/2 γλώσσα φιλέτο
• 2 κ.σ. βούτυρο
• 2 κ.σ. αλεύρι
• 1 λεμόνι-χυμό και φλούδα
• μαϊντανό ψιλοκομμένο
• Αλάτι
• Πιπέρι

Εκτέλεση

1. Στεγνώνουμε το ψάρι με χαρτί κουζίνας.
2. Πασπαλίζουμε τη γλώσσα με αλεύρι και αλάτι και τινάζουμε το περιττό.
3. Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε το βούτυρο και το ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά.
4. Μόλις κάψει, βάζουμε με προσοχή τα φιλέτα.
5. Τηγανίζουμε για 2-3 λεπτά από κάθε μεριά.
6. Βγάζουμε τη γλώσσα σε πιατέλα με προσοχή για να μην διαλυθούν.

Για τη σάλτσα μενιέρ

1. Στύβουμε το λεμόνι στο τηγάνι με το βούτυρο.
2. Προσθέτουμε 1 κομμάτι φλούδα λεμονιού. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι.
3. Ανακατεύουμε και αφήνουμε την σάλτσα μενιέρ για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να δέσει.
4. Περιχύνουμε τα φιλέτα γλώσσας, πασπαλίζουμε με μαϊντανό και σερβίρουμε.