-Έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη: Δήμος Σκουλάκης – Ένας μεγάλος αντιφατικός
Μνημειώδης Αναδρομική έκθεση του εικαστικού Δημοσθένη Σκουλάκη με τίτλο «Ένας μεγάλος αντιφατικός» από την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου μέχρι αρχές Μαΐου – στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138
Εγώ τον Δήμο Σκουλάκη τον γνώρισα σε μια εποχή μεγάλης χαράς και ξεγνοιασιάς κάπου στο τέλος της δεκαετίας του ‘90. Ήταν φίλος φίλων και μαζί με τη “ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑ” γίναμε κολλητοί. Ερχότανε στην Οινοπάθεια, να φάει τα ντολμαδάκια μας που μοιάζανε με τα υπέροχα δικά του. Ναι, ο Δήμος έφτιαχνε τρομερά ντολμαδάκια, του τα είχε μάθει η μητέρα του. Του αρέσανε οι σομόζες μου, οι πένες με τα κολοκυθάκια, το ψαρονέφρι με σάλτσα τεριάκι.
Ερχότανε στο Τζίντζερ της Πλατείας Μαβίλη όπου έχουμε περάσει υπέροχα βράδια με χορό και φευγάτες μουσικές. Αξέχαστο θα μείνει το ρεβεγιόν μιας πρωτοχρονιάς όπου υπήρχε στην ατμόσφαιρα εκείνος ο ηλεκτρισμός που καθορίζει τις αναμνήσεις.
Ερχότανε στο Dirty Ginger στο Γκάζι. Εκεί γιορτάσαμε κάποια γενέθλιά τους μια και οι δυο ήταν ζυγοί.
Δήμος Σκουλάκης και Αθηνά Ραπίτου. Ένα από τα πιο λατρεμένα ζευγάρια της ζωής μου.
Τα έργα του καταρχήν τα γνώρισα στο ατελιέ της Αγίας Παρασκευής. Μεγάλα έργα, μεγάλη χρώματα, έργα με μεγάλο βάθος και ένα μεγάλο φως. Μεγάλοι και οι δάσκαλοί του στους οποίους συχνά αποτίνει φόρο τιμής. Τσαρούχης, Μόραλης και άλλοι.
Ο Δήμος ήταν κομψός, μποέμ, elegant σε όλα τα επίπεδα διανοούμενος και βαθιά καλλιεργημένος. Οι δεινές γνώσεις του στην ιστορία και την ιστορία της τέχνης με έκαναν να θέλω συχνά να τον ιντριγκάρω για να ξεκινήσει να αφηγείται. Έτσι απλά εκεί που τρώγαμε μια απλή καθημερινή, στο σπίτι μας ή στο δικό τους καθήμενος στην μπερζέρα του δίπλα στο τζάκι. Με μια κόκα κόλα στο χέρι γιατί μετά την αποτοξίνωση δεν έβαζε ποτέ πια αλκοόλ στο στόμα του.
Ο Δήμος πέρασε μέσα από “τα κόκκινα”, ίσως γι’ αυτό δεν θα μπορούσε να βγάλει λιγότερα στον καμβά. Μας τα έλεγε συχνά. Με απλότητα, και μαγεία. Σαν σε παραμύθι. Ο Δήμος δεν πέρασε απλά από αυτή τη ζωή. Την ξεκοκάλισε, τη γεύτηκε, τη μελέτησε, την άδραξε από παντού. Και ζωγράφισε “…σαν να μην πρόκειται ποτέ να πουλήσει”.
Βρέθηκα σε δυο μεγάλες εκθέσεις του στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη και μια στο Μουσείο Φρυσίρα. Και οι δυο μεγαλειώδεις.
Η έκθεση όμως αυτή που εγκαινιάστηκε στις 27/2 στο Μπενάκη, στην Πειραιώς, με τίτλο «Ένας Μεγάλος Αντιφατικός» με συγκλόνισε.
Θες η απουσία του, αλλά και η ταυτόχρονη παρουσία του μέσα από τα έργα του, θες το εξαιρετικό στήσιμο, θες η ίδια η Αθηνά που επί 4 χρόνια με σκληρή δουλειά, εξαιρετικές επιλογές και βαθιά γνώση της ίδιας της δουλειάς του δικού της Δήμου, όλα σίγουρα συντέλεσαν σ’ αυτό.
Την έκθεση έχει επιμεληθεί εξαιρετικά η Ελένη Αθανασίου, που άφησε τον ίδιο τον Σκουλάκη να μας ξανασυστηθει μέσα από 100 και πλέον έργα, με οθόνες που μας δείχνουν όλες τις γελοιογραφίες του, με μαγικό φωτισμό.
Για μια ακόμα φορά ένιωσα μια βαθιά χαρά και περηφάνια γιατί υπήρξα φίλη αυτού του τόσο ανθρωποκεντρικού ζωγράφου και κλείδωσα βαθιά μέσα μου για πάντα τις αξέχαστες συναθροίσεις μας.
Μην χάσετε την έκθεση αν βρεθείτε στην Αθήνα μέχρι τις αρχές του Μάη και μην παραλείψετε να αγοράσετε το εξαιρετικό βιβλίο “ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ. ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΣ”.
