50 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου στην Αθήνα μεταξύ 14 και 17 Νοεμβρίου του 1973, εκφράζοντας τη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στη δικτατορία, συμπληρώνονται φέτος και η επέτειος αναμένεται να τιμηθεί και στη Λέσβο με ιδιαίτερη συμμετοχή και σεβασμό στους αγωνιστές και τα θύματα, ανάμεσα στα οποία και σε εξέχουσα θέση ο Μυτιληνιός Μιχάλης Μυρογιάννης, η προτομή του οποίου βρίσκεται στην είσοδο του κεντρικού Πάρκου της Μυτιλήνης. Εκεί αναμένεται αύριο, στις 12 το μεσημέρι, οι εκπρόσωποι μαθητικών και φοιτητικών συλλόγων και όλων των φορέων του τόπου να υποκλιθούν καταθέτοντας στεφάνια, λίγα λουλούδια.
Θα έχουν προηγηθεί οι γιορτές σε όλα τα σχολεία της Λέσβου καθώς η αυριανή ημέρα είναι αφιερωμένη στο Πολυτεχνείο και το απόγευμα στις 7, όπως κάθε χρόνο, με το Εργατικό Κέντρο να βρίσκεται στην πρωτοκαθεδρία, ενώ συμμετέχουν πολιτικές δυνάμεις και άλλοι φορείς, ξεκινά η συγκέντρωση και η μεγάλη πορεία από την πλατεία Σαπφούς προς την προτομή του Μυρογιάννη, καθώς ο νεκρός της Λέσβου είναι αυτός που συγκλονίζει με τον τρόπο που εκτελέστηκε από το περίστροφο του Αντισυνταγματάρχη Ντερτιλή, ενός από τους πρωτεργάτες της χούντας, ο οποίος σκότωσε τον Μυρογιάννη με δύο πιστολιές κομπάζοντας για την καλή σκοποβολή που γνώριζε στον οδηγό του Αντώνη Αγριτέλη, ο οποίος ήταν και ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας του μετά την πτώση της χούντας και της καταδίκης του σε 20ετή κάθειρξη.
Η δίκη έγινε μετά από μήνυση που κατέθεσε ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ενώ αυτόπτης μάρτυρας στη δολοφονία του Μιχάλη Μυρογιάννη ήταν και ο Μίμης Τραϊφόρος, ο στιχουργός του τραγουδιού “Της Ελλάδας Παιδιά”, το 1940, από τη φωνή της αξέχαστης Σοφίας Βέμπο, που ήταν η σύντροφός του.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1975:
Η κατάθεση του Αντώνη Αγριτέλη στο δικαστήριο
«Ήμουνα προσωπικός οδηγός του Συνταγματάρχη Ντερτιλή.
Την Παρασκευή το απόγευμα (16ης Νοεμβρίου) τον παρέλαβα από το σπίτι του και τον μετέφερα με το τζιπ στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στην οδό Σταδίου 10, γύρω στις 7 το βράδυ. Κατά τις 10 η ώρα βγήκε ο Ντερτιλής μαζί με κάποιον ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας και έφυγαν. Πότε επέστρεψαν δεν τους αντελήφθην.
Στις 4 ή 4:30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ. Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη, ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας. Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα. Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό. Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες. Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί.
Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο. Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας. Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.
Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι”. Εγώ τα είχα χάσει και ήμουνα φοβερά ταραγμένος και φοβισμένος. Συνεχίσαμε προς την Πατησίων και φθάσαμε στο Μουσείο. Εκεί κάποιος υπάλληλος των τρόλεϋ ήταν μπλοκαρισμένος και οι αστυφύλακες του φώναζαν και τον έσπρωχναν. Ο Ντερτιλής κατέβηκε απ’ το τζιπ, κόλλησε το περίστροφό του στο στομάχι του ανθρώπου και τον φοβέριζε ότι θα τον σκοτώσει αν δεν εξαφανιστεί.
Μετά προχωρήσαμε προς τον ΟΤΕ όπου ευρίσκοντο αρκετοί πολίτες.
Ο Ντερτιλής έβγαλε το περίστροφό του και άρχισε να πυροβολεί χωρίς να μπορώ να διαπιστώσω αν χτυπήθηκε κανείς. Από τον ΟΤΕ γυρίσαμε πίσω και φθάσαμε στα Χαυτεία ακριβώς έξω από τον “Μπράβο”.
Ενώ δεν είχαμε σταματήσει ακόμη, ο Ντερτιλής αντελήφθη πάνω από τον Κινηματογράφο “Αλάσκα” πολίτες που είχαν αποκλεισθεί. Κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητό του και διέταξε τους Λοκατζήδες να κάνουν έφοδο και να τους πιάσουν. Ο ίδιος έδινε διαταγές με το περίστροφο στο χέρι λέγοντας: “Βαράτε στο ψαχνό, πέντε παληόπαιδα θα μας κάνουν ό,τι θέλουν;” Μετά από λίγο, οι Λοκατζήδες κατέβασαν τριάντα περίπου άτομα και τους έβαλαν επάνω σε καμιόνια και τους πήραν.
Από το σημείο εκείνο φύγαμε και πήγαμε στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, σε μια υπηρεσία της Χωροφυλακής. Το διεπίστωσα αυτό, γιατί μόλις κατέβηκε ο Ντερτιλής έτρεξαν οι Χωροφύλακες και τον υποδέχτηκαν.
Αυτός όμως τους είπε, σαν να τους μάλωνε, “τι φοβάστε ρε; Βαράτε στο ψαχνό, εγώ έκανα την αρχή.”. Τότε κατάλαβα ότι είχε μαθευτεί η πράξις του Ντερτιλή.
Μετά από μέρες με ρώτησε ο Ντερτιλής: “Θυμάσαι ρε, αυτόν που πυροβόλησα στο Πολυτεχνείο; Ε, τη γλύτωσε τελικά.”
Φυσικά ήταν προφανής ο σκοπός του, ήθελε να απαλύνει την τρομερή εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει με τον φόνο που έκανε εν ψυχρώ και να τον λησμονήσω. Αλλά το φοβερό αυτό γεγονός θα το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Έκανα πως τον πίστεψα, αλλά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο νεαρός ήταν νεκρός. Πράγμα που το διάβασα αργότερα στις εφημερίδες.
Μετά από αρκετές μέρες μ’ έδιωχναν με δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο. Με κάλεσε ο Ντερτιλής και μου είπε: “Παιδί μου, δεν πρέπει να ξεχνάς ένα πράγμα, ότι στην Υπηρεσία μας ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε μένει για την Υπηρεσία, δεν το λέμε αυτό ούτε στην μάνα μας”.
Κατάλαβα τι εννοούσε. Η μετάθεσή μου στο Πολύκαστρο γινόταν επειδή ήμουν προσωπικός οδηγός του Ντερτιλή. Την δικαιολόγησαν όμως ότι είχα σπάσει τον καθρέπτη του αυτοκινήτου του και για τιμωρία έπαιρνα την μετάθεση αυτή.
Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο Ντερτιλής έλεγε συνεχώς σε όποιον συναντούσε, “βαράτε στο ψαχνό”. Έλεγε ακόμη σε μερικούς άλλους ότι: “Όταν δείτε τέσσερα, άτομα τον έναν να τον σκοτώνετε και τους τρεις να τους βάζετε στο καμιόνι”».
Το Εργατικό Κέντρο για τα 50 χρόνια του Πολυτεχνείου
«Η επέτειος των 50 χρόνων από το Πολυτεχνείο πραγματοποιείται τη στιγμή που στην Παλαιστίνη διαπράττεται ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό έγκλημα, που απειλεί με γενικότερη πολεμική ανάφλεξη όλη την περιοχή.
Η σωστή πλευρά της ιστορίας, είναι μαζί με τον Παλαιστινιακό λαό, που το κράτος του Ισραήλ τον δολοφονεί εδώ και δεκαετίες, με εκατόμβες νεκρών, με την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, με πογκρόμ, απαρτχάιντ και αποκλεισμούς, με φυλακίσεις και βασανισμούς.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου μας διδάσκει…
… ότι ο αγώνας του λαού και της νεολαίας «φώτισε» και τους πιο σκοτεινούς καιρούς! Κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος απέναντί στους αγώνες του λαού μας.
… μας δείχνει τον δρόμο της σύγκρουσης με το σύστημα, τις απαγορεύσεις και την καταστολή, μας δείχνει τη δύναμη του οργανωμένου κινήματος.
… ότι το σύνθημα Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ είναι επίκαιρο, ότι ο αγώνας για την ειρήνη και φιλία των λαών συνεχίζεται ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ.
… με το σύνθημα Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, μας δείχνει το δρόμο ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό.
Μας διδάσκει ότι κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος απέναντι στους αγώνες του λαού!
Δείχνει το δρόμο της σύγκρουσης με τις απαγορεύσεις και την καταστολή, δείχνει τη δύναμη του οργανωμένου κινήματος.
Το σύνθημα ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ο αγώνας για την ειρήνη και την φιλία των λαών συνεχίζεται ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ που φέρνουν στην πόρτα μας τη φωτιά του πολέμου. Ενάντια στο έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ εις βάρος του ηρωικού παλαιστινιακού λαού.
- Καμία συμμετοχή-Καμία στήριξη στον σφαγιασμό του παλαιστινιακού λαού.
- Να παύσει κάθε διευκόλυνση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
- Να σταματήσει κάθε οικονομική-πολιτική-στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
- ΤΩΡΑ Αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους».
Να σημειωθεί πως από το πρωί αύριο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας στο άγαλμα του Μυρογιάννη από το Εργατικό Κέντρο.
