Στον όμορφο Μεσότοπο λειτουργεί μια από τις παλαιότερες παραδοσιακές οικογενειακές επιχειρήσεις . Το Αποστακτήριο της Σοφίας Κωνσταντιδέλλη παράγει το αυθεντικό παραδοσιακό ρακί και τσίπουρο, από το δάκρυ της λεσβιακής γης.
Εδώ και έναν αιώνα στο Μεσότοπο η οικογένεια Κωνσταντιδέλλη αναβιώνει την απόσταξη σταφυλιών και σύκων για την παραγωγή του ρακιού. Όλα άρχισαν όταν περίπου το 1920 ο Γεώργιος Βακλατζής σε συνεννόηση με τον Παναγιώτη Ψύλλο, από την Άγρα, αγόρασε το καζάνι (άμβυκα). Η συμφωνία έγινε στη Σμύρνη. Το εγκατέστησε στο Μεσότοπο στην περιοχή Πλακιά, όπου βρίσκεται ακόμη και σήμερα.
Με το πέρασμα των χρόνων το καζάνι κληροδοτούνταν από πατέρα σε γιο μέχρι πριν από λίγα χρόνια που το είχε στην ιδιοκτησία του ο Γεώργιος Βακλατζής, ο εγγονός.
Το σύστημα απόσταξης αποτελούνταν από το καζάνι και το καπάκι του (άμβυκας), τον λουλά, ένα φαρδύ σωλήνα με διαδοχικούς τρυπητούς δίσκους, στο εσωτερικό του, ο οποίος βρισκόταν μέσα σε μια μικρή δεξαμενή με νερό και το τσουρουμπούλι (έξοδος υγροποιημένου ρακιού).
Η διαδικασία παραγωγής ρακιού
Σε πρώτη φάση το καζάνι γεμιζόταν με τσίπουρα και έπειτα τοποθετούνταν από πάνω το καπάκι, το οποίο σφραγιζόταν με ζύμη που παρασκευαζόταν με αλεύρι και στάχτη.
Στη συνέχεια τοποθετούνταν ο λουλάς με τον ίδιο τρόπο, ο οποίος συνέδεε τον άμβυκα με το σύστημα υγροποίησης (σωλήνας) που βρισκόταν μέσα σε μια δεξαμενή, με συνεχώς ανανεωμένο νερό, για να προκαλείται ψύξη και υγροποίηση του ατμού που παράγεται με το βρασμό των τσίπουρων, σε μέτρια φωτιά από ξύλα. Μετά το τέλος της πρώτης απόσταξης συλλέγεται η σούμα που είναι διαυγής σαν το νερό και η οποία θα υποβληθεί σε δεύτερη απόσταξη.
Στη δεύτερη φάση η σούμα ξαναμπαίνει στο καζάνι με ένα πλήθος μυρωδικών και κυρίως γλυκάνισο (ή αλλιώς μυρουδιά), που είναι αυθεντικό προϊόν του Λισβορίου της Λέσβου. Μετά από κάποια ώρα με μέτρια έως σιγανή φωτιά, με ξύλα πάντα, αρχίζει να τρέχει η λεγόμενη «πρώτη στάλα» η οποία δεν πίνεται, αλλά χρησιμοποιείται για εντριβές κι έπειτα το κανονικό ρακί που είναι έτοιμο για κατανάλωση με ή χωρίς την προσθήκη νερού, ανάλογα με τις επιθυμίες του καθενός.
Σήμερα το αποστακτήριο πέρασε στα χέρια της Σοφίας Κωνσταντιδέλλη και του Γιώργου Βλωτιδέλλη, οι οποίοι αντικατέστησαν το παλιό καζάνι λόγω φθοράς, με ένα μεγαλύτερης χωρητικότητας, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από χαλκό, όπως άλλωστε ήταν και το παλιό. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι ακριβώς η ίδια με τη διαφορά ότι δεν χρησιμοποιείται ζύμη, διότι το σύστημα ασφαλίζει από μόνο του, δεν υπάρχει δεξαμενή νερού και το καζάνι εκκενώνεται αυτόματα από τα βρασμένα τσίπουρα με ειδικό μηχανισμό.
«Ως συνεχιστές της παράδοσης θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε αυτό το επάγγελμα και όσο περνάει από το χέρι μας, δεν θα αφήσουμε να εκλείψει αυτή η τέχνη παραγωγής ενός προϊόντος που απλόχερα χάρισε ο Θεός στους κατοίκους της Λέσβου, αλλά και όλου του κόσμου», αναφέρει η Σοφία Κωνσταντιδέλλη.
Αυτή την εποχή, μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου, αν βρεθείτε στον Μεσότοπο η ευωδιαστή μυρωδιά από το τσίπουρο θα σας παρασύρει στο παραδοσιακό αποστακτήριο του χωριού, όπου θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε και να γευτείτε το πιο γλυκό αρωματικό δάκρυ της λεσβιακής γης, φτιαγμένο με μια συνταγή που διατηρείται από γενιά σε γενιά.
Πληροφορίες – παραγγελίες:
Τηλ. 22530 96161 και 6974 520082
