Μια επετειακή εκδήλωση μνήμης με την ευκαιρία του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940 οργανώνει ο Συντονισμός Σωματείων και Συλλογικοτήτων ανήμερα της Εθνικής Επετείου, στις 7.30 το βράδυ, στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης. Από την εκδήλωση ξεχωρίζει η προβολή της ταινίας ντοκιμαντέρ “Ένα τραγούδι για τον Αργύρη”, μια συγκινητική καταγραφή για τη ζωή ενός 4χρονου αγοριού που επέζησε από τη σφαγή του Διστόμου.
Ειδικότερα η επετειακή εκδήλωση θα περιλαμβάνει έκθεση λεσβιακού τύπου από την Μεταξική περίοδο έως το 1945. Επίσης θα γίνει αναφορά στην εκπαίδευση στην ελεύθερη και στην κατεχόμενη Ελλάδα (1941-1944) από τον Αριστείδη Σγατζό, δάσκαλο, μέλος της ΕΓ του ΝΤ ΑΔΕΔΥ Λέσβου, καθώς και προβολή της ταινίας “Ένα τραγούδι για τον Αργύρη”.
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ ελβετικής παραγωγής που προβάλλει τη συγκινητική ιστορία της ζωής του Αργύρη Σφουντούρη με φόντο τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια, από την Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι τη Μεταπολίτευση. Είναι ταυτόχρονα μια ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου ενός ανθρώπου που σε ηλικία 4 ετών έχασε τους γονείς του και 30 συγγενείς στη σφαγή του Διστόμου, η πορεία του στο δρόμο της επιστήμης, αλλά και η συνειδητοποίηση του ιστορικού χρέους που είχε για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Mια ταινία-ταξίδι στην αναζήτηση της προσωπικής γαλήνης.
Η υπόθεση
10 Ιουνίου 1944. Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από την θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς. Ο μικρός Αργύρης σχεδόν τεσσάρων χρονών, επιζεί μιας κτηνώδους σφαγής των Γερμανικών Δυνάμεων Κατοχής: “Μέτρο Εξιλέωσης” μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Σε λιγότερο από δύο ώρες σκοτώνονται 218 κάτοικοι του χωριού, γυναίκες, άντρες, γέροι και βρέφη. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς. Ο ίδιος γλιτώνει από τύχη και περνά τα επόμενα χρόνια σε ορφανοτροφεία στην Αθήνα, μαζί με άλλα παιδιά-θύματα του πολέμου.
Μία μέρα, εμφανίζεται μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού και διαλέγει κάποια παιδιά να κάνουν μια καινούργια αρχή σε άλλη χώρα. Ο Αργύρης θέλει οπωσδήποτε να πάει μαζί τους. Έτσι βρίσκεται στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν, όπου μεγαλώνει μακριά από την πατρίδα του αλλά και από τη δυστυχία που επικρατεί στην μεταπολεμική Ελλάδα. Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά, και για κάποια χρόνια εργάζεται ως βοηθός στην αναπτυξιακή βοήθεια του Ελβετικού Σώματος Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στη Σομαλία, το Νεπάλ και την Ινδονησία. Όταν επιστρέφει στην Ευρώπη, πραγματοποιεί τακτικά ταξίδια μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας και η παραμονή στην παλιά του πατρίδα γίνεται κάθε φορά όλο και πιο μακροχρόνια.
Ο Αργύρης Σφουντούρης, περίπου 75 χρονών σήμερα, είναι ένας άνδρας με συναρπαστική γοητεία και μελαγχολική ευθυμία. Έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του με τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρό παιδί. Την τραυματική αυτή εμπειρία του δεν προσπάθησε να την ξεπεράσει και να “κλείσει” το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ελπίδα του είναι τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ.
