- Υποβλήθηκαν στο Υπουργείο Παιδείας από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τα κενά, εν αναμονή συμπληρωματικών προσλήψεων για την λειτουργία των σχολείων
- Επιστολές στην Υπουργό Παιδείας, Σοφία Ζαχαράκη, από γονείς παιδιών που ενώ έχουν εγκρίσεις δεν έχουν εκπαιδευτικούς για την παράλληλη στήριξη
Για άλλη μια εκπαιδευτική περίοδο οι γονείς των οποίων τα παιδιά παρουσιάζουν διαταραχές ως προς την προσοχή και προσήλωσή τους στο μάθημα ξεκινούν με την αγωνία να τα πηγαίνουν στο σχολείο, διαπιστώνοντας ότι το ουσιώδες κεφάλαιο της παράλληλης στήριξης γίνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο εχθρικό παρά το γεγονός ότι, ειδικά στους καιρούς μας, που τα ζευγάρια τεκνοποιούν σε μεγαλύτερη ηλικία και υπάρχουν και άλλοι λόγοι ώστε τα παιδιά που παρουσιάζουν τέτοιες μαθησιακές δυσκολίες να αυξάνονται, η ειδική αγωγή παίζει καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξή τους.
Όπως μας είπε μία μητέρα που τα τελευταία 2 χρόνια απέρριψαν το παιδί της από την παράλληλη στήριξη, η μαθήτρια δημοτικού ενώ είχε μια σχετικά ικανοποιητική πορεία στο σχολείο, με την αφαίρεση της συνοδού αντιμετώπισε σοβαρά μαθησιακά προβλήματα, με συνέπεια τώρα να συνεχίζει στο γυμνάσιο με εμφανείς αδυναμίες.
Το Υπουργείο Παιδείας προσπαθώντας να περιορίσει τις δαπάνες στερεί στελέχη της Εκπαίδευσης από την παράλληλη στήριξη, ενώ υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες, καθώς κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν αναλαμβάνουν τελικά θέσεις που προσφέρονται στη νησιωτική Ελλάδα ή άλλοι ξεκινώντας η χρονιά φεύγουν με αναρρωτικές άδειες ή άδειες για εγκυμοσύνη. Αυτό εντείνει το πρόβλημα, ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές και γι’ αυτό ήδη χθες Πέμπτη εστάλησαν προς την Υπουργό Παιδείας, Σοφία Ζαχαράκη, οι πρώτες επιστολές από μανάδες παιδιών που χρειάζονται παράλληλη στήριξη και απευθυνόμενες στην πολιτική ηγεσία εκφράζουν την αγωνία τους, ζητώντας ουσιαστική παρέμβαση από την πολιτεία.
Οι διευθύνσεις εκπαίδευσης
Τα Νέα της Λέσβου μίλησαν χθες και με τον Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου, Δημήτρη Βούλγαρη και με τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Τιμολέοντα Θεοφανέλλη, καθώς και οι δύο σε υπηρεσιακό επίπεδο προσπαθούν για την επίλυση των προβλημάτων και των κενών κατά την έναρξη της σχολικής περιόδου, αν και κάποιες λύσεις δεν εξαρτώνται από τους ίδιους. Και οι δύο αφού τους μεταφέραμε ότι τα Νέα της Λέσβου έχουν γίνει δέκτες παραπόνων από γονείς με παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη παραδέχθηκαν ότι υπάρχουν κενά, αν και δεν είχαν τα στοιχεία, όπως είπαν, στη διάθεσή τους για να μας δώσουν τους αριθμούς των εκπαιδευτικών και συνοδών που χρειάζεται η Λέσβος για τις ανάγκες των μαθητών που έχουν εγκρίσεις για την ειδική αγωγή.
Επισημάνθηκε και από τους δύο ότι έχουν ήδη γνωστοποιήσει τον αριθμό των κενών απ’ την Τετάρτη στο Υπουργείο Παιδείας, ώστε να καταγραφούν τα προβλήματα και να δρομολογηθούν λύσεις με τοποθετήσεις έκτακτου προσωπικού. Με τα μέχρι χθες δεδομένα στην παράλληλη στήριξη, ειδικά στη Δευτεροβάθμια, υπάρχουν κενά που έχει τροφοδοτήσει η αλλαγή του πλαισίου της ειδικής αγωγής, καθώς κάποια πτυχία στελεχών που μπορούσαν να απασχοληθούν στο παρελθόν στην παράλληλη στήριξη τώρα πλέον αποκλείονται!
Τα κενά στην παράλληλη στήριξη προφανώς δεν αφορούν μόνο τη Λέσβο αλλά υπάρχει εντονότατο πρόβλημα σε πανελλαδικό επίπεδο. Οι ελλείψεις είναι εκρηκτικές, οι καθυστερήσεις αδικαιολόγητες, και η Πολιτεία δείχνει να κλείνει τα μάτια μπροστά σε μια εκπαιδευτική πραγματικότητα που συνιστά ντροπή.
Η Παράλληλη Στήριξη δεν είναι «δώρο», ούτε «πολυτέλεια». Είναι δικαίωμα, θεσμοθετημένο και απολύτως αναγκαίο για να μπορέσουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να συμμετάσχουν ισότιμα στη σχολική ζωή. Είναι το χέρι που τους επιτρέπει να σταθούν δίπλα στους συμμαθητές τους, να κατανοήσουν το μάθημα, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Κι όμως, αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα μετατρέπεται σε εφιάλτη γραφειοκρατίας και αδιαφορίας.
Γονείς που καταθέτουν εγκαίρως όλες τις απαραίτητες γνωματεύσεις βλέπουν τα παιδιά τους να περνούν μήνες χωρίς υποστήριξη. Εκπαιδευτικοί αδυνατούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες μιας τάξης χωρίς τη βοήθεια του “παράλληλου εκπαιδευτικού”. Τα παιδιά, στο τέλος της ημέρας, είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Βιώνουν την περιθωριοποίηση, την αδυναμία συμμετοχής, την αίσθηση ότι το σχολείο δεν είναι χώρος για όλους, αλλά μόνο για όσους «χωρούν» στο στενό καλούπι ενός απαρχαιωμένου συστήματος.
Η πολιτεία κάθε χρόνο υπόσχεται ότι «οι τοποθετήσεις θα ολοκληρωθούν σύντομα». Στην πραγματικότητα, όμως, οι ελλείψεις παραμένουν δραματικές. Σε πολλά σχολεία οι διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης μοιράζονται σε δύο ή τρία παιδιά, με αποτέλεσμα η βοήθεια να μετατρέπεται σε «ημίμετρο». Σε άλλες περιπτώσεις, η τοποθέτηση γίνεται τόσο αργά που μιλάμε για χαμένο μισό σχολικό έτος. Και βέβαια, πάντα υπάρχει το φαινόμενο των «κομμένων ωρών», όπου οι μαθητές παίρνουν τη μισή υποστήριξη από αυτή που δικαιούνται. Πίσω από κάθε τέτοια περίπτωση κρύβεται μια οικογένεια σε απόγνωση.
